Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), ο πληθωρισμός στην Ελλάδα βάσει του Εναρμονισμένου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΕνΔΤΚ) παρουσίασε αποκλιμάκωση για 3ο συνεχή μήνα τον Οκτ-25 (βλ. Διάγραμμα 1.1). Η επιβράδυνση του πληθωρισμού δεν σημαίνει ότι μειώνεται το γενικό επίπεδο των τιμών άλλα ότι μειώνεται ο ρυθμός αύξησής του. Η πτώση του γενικού επιπέδου των τιμών σημαίνει ότι ο πληθωρισμός λαμβάνει αρνητικές τιμές, κάτι το οποίο συνέβη στην Ελλάδα την 3ετια 2013-2015 (πυθμένας της κρίσης χρέους) και τη διετία 2020-2021 (πανδημία) σημειώνει η Eurobank στην τελευταία της έκδοση «7 Ημέρες Οικονομία».
Η ετήσια μεταβολή του ΕνΔΤΚ στην Ελλάδα τον Οκτ-25 διαμορφώθηκε στο 1,6%, έναντι 2,1% στην Ευρωζώνη, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 4η θέση από το τέλος σε ό,τι αφορά την άνοδο του επιπέδου των τιμών στις χώρες της Ευρωζώνης. Στην 1η θέση ήταν η Εσθονία με 4,5%, και ακολούθησαν (εξαιρουμένων της Ιρλανδίας και του Λουξεμβούργου, βλ. Διάγραμμα 2.2): η Λετονία (4,2%), η Κροατία (4,0%), η Αυστρία (4,0%), η Σλοβακία (3,8%), η Λιθουανία (3,7%), η Ισπανία (3,2%), η Σλοβενία (3,1%), η Ολλανδία (3,0%), το Βέλγιο (2,5%), η Μάλτα (2,4%), η Γερμανία (2,3%), η Πορτογαλία (2,0%), η Ελλάδα (1,6%), η Φινλανδία (1,5%), η Ιταλία (1,3%), η Γαλλία (0,9%) και η Κύπρος (0,3%). Παρά ταύτα, σε επίπεδο 10μηνου (Ιαν-25-Οκτ-25), ο μέσος πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν στο 2,9%, έναντι 2,1% στην Ευρωζώνη.
Αυτό ήταν αποτέλεσμα του επίμονα υψηλού πληθωρισμού στις υπηρεσίες, ειδικά μέχρι τον Ιουλ-25 (5,2% σε σχέση με 2,7% τον Οκτ-25). Τέλος, σύμφωνα με το Προσχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού 2026 (Οκτ-25), ο μέσος πληθωρισμός στην Ελλάδα το 2025 και το 2026 εκτιμάται στο 3,0% και στο 2,2% αντίστοιχα.
Οι ομάδες αγαθών και υπηρεσιών που οδήγησαν στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού στην Ελλάδα κατά 2,1 ποσοστιαίες μονάδες στο διάστημα Αυγούστου-Οκτωβρίου 2025, ήταν κυρίως τα ξενοδοχεία-καφέ-εστιατόρια και η στέγαση, νερό, ηλεκτρικό, αέριο και άλλα καύσιμα (βλ. Διαγράμματα 2.1 και 2.2), ήτοι τομείς των υπηρεσιών και της ενέργειας. Στη μεν πρώτη κατηγορία, ο πληθωρισμός τον Οκτ-25 μειώθηκε στο 1,4%, από 6,4% τον Ιουλ-25 (αφαιρώντας 1 ποσοστιαία μονάδα από τον πληθωρισμό του γενικού δείκτη), στη δε δεύτερη, συρρικνώθηκε στο 2,4%, από 8,1% (αφαιρώντας 0,67 ποσοστιαίες μονάδες από τον πληθωρισμό του γενικού δείκτη). Ηπιότερη συνεισφορά στην επιβράδυνση του πληθωρισμού είχαν η ένδυση και υπόδηση και η διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά. Τέλος, ο πυρήνας του πληθωρισμού, δηλαδή η ετήσια μεταβολή του γενικού δείκτη τιμών εξαιρουμένων των κατηγοριών της ενέργειας, της διατροφής, των αλκοολούχων ποτών και του καπνού, μειώθηκε στο 1,9% τον Οκτ-25, από 4,3% τον Ιουλ-25.
Σε ό,τι αφορά τη σωρευτική μεταβολή των τιμών τα 6 τελευταία χρόνια (η λέξη «ακρίβεια» αποτυπώνεται κυρίως σε αυτό το μέγεθος σε συνάρτηση με την αντίστοιχη μεταβολή του ονομαστικού διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών), δηλαδή της περιόδου που περιλαμβάνει την πανδημία, την ενεργειακή κρίση και τις επαναλαμβανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, ξεχωρίζει η άνοδος των τιμών στην κατηγορία της διατροφής και μη αλκοολούχων ποτών κατά 35,3% (33,9% στην Ευρωζώνη), και ακολουθούν:[1] ξενοδοχεία-καφέ-εστιατόρια (27,2% στην Ελλάδα, 28,5% στην Ευρωζώνη), στέγαση, νερό, ηλεκτρικό, αέριο και άλλα καύσιμα (23,2%, 28,2% στην Ευρωζώνη), ένδυση και υπόδηση (21,2%, 8,8% στην Ευρωζώνη), μεταφορές (14,3%, 20,5% στην Ευρωζώνη), υγεία (12,2%, 11,5% στην Ευρωζώνη), διαρκή αγαθά-είδη νοικοκυριού και υπηρεσίες (11,9%, 16,1% στην Ευρωζώνη), εκπαίδευση (10,7%, 13,1% στην Ευρωζώνη), αναψυχή-πολιτιστικές δραστηριότητες (8,6%, 15,8% στην Ευρωζώνη), άλλα αγαθά και υπηρεσίες (6,7%, 21,2% στην Ευρωζώνη), αλκοολούχα ποτά και καπνός (5,1%, 28,3% στην Ευρωζώνη) και επικοινωνίες (-7,3%, -7,2% στην Ευρωζώνη). Είναι αναντίρρητα αποδεκτό ότι ο πληθωρισμός των τροφίμων πλήττει αναλογικά περισσότερο τα νοικοκυριά που βρίσκονται στα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια, καθότι για αυτά τα νοικοκυριά το βάρος των τροφίμων στο καλάθι τους είναι αναλογικά μεγαλύτερο σε σχέση με τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια. Στο άμεσο μέλλον, η κλιματική κρίση αλλά και οι γεωπολιτικές εντάσεις δύνανται να προκαλούν συχνές διακυμάνσεις στο κόστος παραγωγής των τροφίμων οπότε και στις τιμές τους.