Μια περιοχή στο μέγεθος της Ινδίας, η Ρωσική αρκτική επανέρχεται στο προσκήνιο των σχεδιασμών του προέδρου Πούτιν όπως φαίνεται από το οδοιπορικό της Kathrin Hille των FT.
Μια περιοχή που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ζήσει κανείς, αλλά παράλληλα είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους και στο επίκεντρο νέων διαδρομών για το θαλάσσιο εμπόριο μετά το λιώσιμο των πάγων που προκαλεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Το ένα πέμπτο των εδαφών της Ρωσίας, πλούσιο σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και χρυσό, βρίσκεται στο αρκτικό κύκλο και οι κυβερνήσεις της χώρας επί δεκαετίες προσπάθησαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ανάπτυξής τους.
Η αποικιοποίηση την περίοδο 1923-1960 στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στην υποχρεωτική εργασία που προσέφεραν οι φυλακισμένοι στα Gulag. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν κατασκευάζοντας δρόμους και σιδηρόδρομους, αλλά η θυσία τους ήταν μάταια καθώς οι υποδομές κατέρρευσαν μετά το τέλος της σοβιετικής εποχής.
Τώρα ο Βλ. Πούτιν επιδιώκει να αναστήσει τα παλαιά σχέδια ορίζοντας την περιοχή «στρατηγικού ενδιαφέροντος».
Αυτό που κινητοποιεί τη Ρωσία είναι η κλιματική αλλαγή και το γεγονός ότι δημιουργεί νέους διαδρόμους για την ναυτιλία.
Πόλεις «αναστήνονται» και γεμίζουν από την εσωτερική μετανάστευση που τροφοδοτούν τα μεγάλα ενεργειακά projects της περιοχής και οι θέσεις εργασίας. Εταιρείες όπως η Gazprom χρηματοδοτούν έργα, όπως σχολεία, κολυμβητήρια και χώρους αναψυχής για τους κατοίκους.
Δεν είναι όμως όλα ρόδινα. Οι πόλεις με τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποτελούν προς ώρας την εξαίρεση.Στις περισσότερες βασιλεύει η φτώχεια και η ανέχεια. Πρόκειται για πόλεις που βρίσκονται έως και 1.000 χ.λμ. μακριά από άλλες.
Ένα πρόβλημα, όπως φαίνεται, είναι ότι άλλες προτεραιότητες έχουν απορροφήσει κρίσιμα κονδύλια, ενώ προς ώρας οι προσδοκίες για την εμπορευματική κίνηση μέσω της περιοχής δεν επιβεβαιώνονται, εξαιτίας και στην πτώση της τιμής του πετρελαίου που μειώνει το όφελος χρήσης αυτών των ναυτικών οδών.
Η προσπάθεια όμως δεν πρόκειται να σταματήσει…