Η Γενιά Ζ είναι άνετη με την τεχνολογία και τα κοινωνικά δίκτυα, γι’ αυτό… αποφεύγει τα τηλεφωνήματα, που κάποιοι τα θεωρούν ένδειξη άγχους ή φόβου. Δίνουν μεγάλη σημασία στην ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Οι παλαιότερες γενιές δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη συμπεριφορά τους, που αλλάζει τον εργασιακό χώρο. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι το 70% των διευθυντών δυσκολεύεται να συνεργαστεί με τους νεότερους, λόγω των «μη ρεαλιστικών απαιτήσεων» και της «διαφορετικής στάσης απέναντι στην εξουσία».
Ακολουθούν μερικές από τις συχνότερες διαμαρτυρίες, όπως τις κατέγραψε η Telegraph, αλλάζοντας τα ονόματα όσων συνομίλησε:
1. Αποφυγή τηλεφωνικών κλήσεων
Η χρήση τηλεφώνου αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, με τους παλαιότερους διευθυντές να ενοχλούνται από την απροθυμία των νεότερων να καλούν ή να απαντούν. Η Μιράντα, 47 ετών, τηλεφώνησε σε νέο υποψήφιο, που μόλις σήκωσε, έμεινε σιωπηλός. «Άκουγα μόνο την αναπνοή του», λέει. «Ήταν τρομακτικό».
Η συμπεριφορά αυτή δεν είναι μοναδική. Η 22χρονη δικηγόρος Έμμα ομολογεί πως φοβάται τις κλήσεις. «Αν δεν ξέρω ποιος καλεί, αφήνω το τηλέφωνο να χτυπά», εξηγεί. «Προτιμώ τα μηνύματα».
Ο 59χρονος λογιστής Ρόμπερτ ανησυχεί: «Πριν, οι νέοι ήξεραν πώς να ξεκινήσουν μια συνομιλία στο τηλέφωνο. Τώρα δυσκολευόμαστε να βρούμε κάποιον να μιλήσει. Προτιμούν email και περιμένουν ώρες για απάντηση. Το τηλέφωνο τους τρομάζει».
Η διευθύντρια προσλήψεων Χαμπίμπα Χατούν προειδοποιεί πως χάνονται σημαντικές δεξιότητες. «Τα email δεν μπορούν να μεταφέρουν τον τόνο ή να χτίσουν σχέσεις. Πολλοί νέοι νιώθουν αμήχανα γιατί δεν έχουν συνηθίσει να επικοινωνούν φωνητικά».
2. Απαίτηση για “ασφαλείς χώρους” στην εργασία
Παρά τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση στα θέματα ψυχικής υγείας, κάποιοι πιστεύουν πως έχει ξεφύγει το θέμα. Η Μιράντα λέει: «Οι νεότεροι μιλούν συνεχώς για προσωπικά τους προβλήματα και απαιτούν “ασφαλείς χώρους”, ζητώντας να μη φορτώνονται με καθήκοντα. Είναι κουραστικό. Θέλω απλώς να βασίζομαι σε αυτούς».
Ένας επιχειρηματίας χαρακτήρισε τις απαιτήσεις της Γενιάς Ζ “εφιάλτη”, λέγοντας πως περιμένουν από τον εργοδότη να είναι σύμβουλος, νοσηλευτής και μητέρα τους.
Ο Ρόμπερτ προσθέτει πως συχνά οι νέοι επικαλούνται ψυχική υγεία για να ζητούν παρατάσεις ή να αρνούνται νέες ευθύνες. «Αν δεν βγεις από τη ζώνη άνεσης, πώς θα μάθεις;» αναρωτιέται.
Η Χατούν τονίζει τη σύγκρουση γενεών ανάμεσα σε όσους ενθαρρύνονται να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και σε εκείνους με παλιότερη νοοτροπία.
Ο 22χρονος Τζάσπερ υποστηρίζει πως απλά επιδιώκουν ισορροπία ζωής-εργασίας, αλλά ο προϊστάμενός του δεν εκτιμά την ειλικρίνειά του και τα όρια που βάζει.
3. Φορούν ακουστικά εν ώρα εργασίας
Στα περισσότερα γραφεία, λέει η Χατούν, οι νέοι θεωρούν φυσιολογικό να φορούν ακουστικά ενώ δουλεύουν. Οι παλαιότεροι, όπως η Μιράντα, το θεωρούν ένδειξη αποξένωσης: «Όταν ξεκίνησα, ήθελα να μαθαίνω από τους γύρω. Τα ακουστικά δείχνουν αδιαφορία».
Η Μιράντα πιστεύει πως η συνήθεια γενικεύτηκε λόγω πανδημίας, ενώ χαρακτηρίζει τους νέους «κλειστούς».
Η Έμμα υποστηρίζει πως η μουσική τη βοηθά να συγκεντρώνεται, ενώ ο Τζάσπερ συμφωνεί, αλλά συχνά δέχεται επικρίσεις επειδή φορά ακουστικά.
4. Ανεπίσημη ενδυμασία
Η χαλάρωση στον τρόπο ντυσίματος ενοχλεί τους παλαιότερους. Η Μιράντα θυμάται πως κάποτε έδινε σημασία στην κομψότητα. Τώρα, λέει, βλέπει υπερβολές, όπως μίνι φούστες και αποκαλυπτικά ρούχα.
Ο Ρόμπερτ θυμάται έναν συνάδελφο με δερμάτινα παντελόνια και γκοθ μακιγιάζ, που δήλωσε πως «είναι ο εαυτός του και δεν αλλάζει για κανέναν».
Η Έμμα αρνείται πως η ηλικία της αγνοεί το dress code, αλλά παραδέχεται πως πολλοί προτιμούν άνετα ρούχα, όπως αθλητικά παπούτσια.
5. Εμμονή με την ευεξία και τα “woke” θέματα
Η Μιράντα βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν συνάδελφός της τής είπε πως τα δέντρα που «σκότωσε» εκτυπώνοντας είχαν αίμα στα χέρια της. Αναγνωρίζει την οικολογική ευαισθησία, αλλά θέλει να χρησιμοποιεί τον εκτυπωτή χωρίς ενοχές.
Ο Ρόμπερτ έχει βιώσει παρόμοιες καταστάσεις, όπως μια διάλεξη για τη φυτική διατροφή, ενώ εκείνος ήθελε απλώς να φάει.
6. Αργοπορίες και σύντομη παραμονή
Η μεγαλύτερη διαφορά των γενεών φαίνεται στην προσέγγιση των ωρών εργασίας. Η Μιράντα θυμάται πως οι υπερωρίες ήταν συχνές και μετά πήγαιναν για ποτό, ενώ η Gen Z αποφεύγει τις υπερωρίες, αργεί και ζητά επιπλέον άδεια χωρίς τύψεις.
Η Χατούν εξηγεί πως η νεότερη γενιά δίνει μεγαλύτερη σημασία στην ισορροπία ζωής, αποφεύγοντας την επαγγελματική εξουθένωση.
Η Έμμα είναι διατεθειμένη να μείνει αργά αν χρειαστεί, αλλά μισεί την “παρουσία για τα μάτια”, θεωρώντας την άσκοπη.
Πολλοί της ηλικίας της βλέπουν την εργασία ως μέσο επίτευξης στόχων, συνδυάζοντας καριέρα με χόμπι, αρνούμενοι να θυσιάσουν τα πάντα γι’ αυτήν.