Η πόλη Βόλογκντα, πρωτεύουσα της επαρχίας (Όμπλαστ) Βόλογκντα στη Ρωσία, είναι ένα πραγματικό αξιομνημόνευτο μέρος. Κάποιες ώρες βόρεια από τη Μόσχα, στολισμένο με ένα εντυπωσιακό Κρεμλίνο (καστροπολιτεία) κι απλωμένο γύρω από τον μεγαλοπρεπή ποταμό Βόλογκντα, δεν ξεχνιέται εύκολα από τον ξένο επισκέπτη του. Ευρισκόμενη εκεί από πολλούς αιώνες σημαδεύτηκε από την εισβολή των Μογγόλων της Χρυσής Ορδής κι' αναπτύχθηκε ταχύτατα μετά την υπαγωγή της στο πριγκιπάτο της Μοσχοβίας και την παρουσία αργότερα εκεί του περιβόητου Τσάρου Ιβάν Δ', του Τρομερού.
Η ειδυλλιακά όμορφη αλλά και καταταλαιπωρημένη αυτή περιοχή ήρθε και πάλι στο σχετικό κέντρο της δημοσιότητας όταν στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου ο κυβερνήτης της περιοχής ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ανεγείρει ένα άγαλμα στη μνήμη του Ιωσήφ Στάλιν. Χωρίς να είναι μέλος Κομμουνιστικού Κόμματος, ο κυβερνήτης Γκιόργκι Φιλιμόνοφ εξέπληξε με την απόφασή του αυτή. Από την εποχή που ο Νικίτα Χρουστσόφ, με την περίφημη "Μυστική Ομιλία" του, είχε καταγγείλει τον πρώην σοβιετικό δικτάτορα οι πάντες - άλλος λιγότερο κι' άλλος περισσότερο - είχαν φροντίσει να αποστασιοποιηθούν από τον Στάλιν. Με την πτώση του κομμουνισμού μάλιστα αδριάντες και προτομές του καταστρέφονταν, σε όποια γωνιά της χώρας κι αν βρίσκονταν.
Πως λοιπόν ήλθε τώρα κι ένας κυβερνήτης μιας ρωσικής επαρχίας αποφασίζει να προχωρήσει σ' αυτή την χειρονομία; Κάποιοι ισχυρίζονται πως πίσω του βρίσκεται η κυβέρνηση μια και δεν θεωρείται άνθρωπος που αντιτίθεται στον Πρόεδρο Πούτιν. Πολλές όμως φορές στο παρελθόν ο Πούτιν έχει καταγγείλει τις απάνθρωπες πολιτικές και συμπεριφορές του παλαιού δικτάτορα. Ανεξάρτητα από την στάση του οποιουδήποτε απέναντι στον Πούτιν, κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για κομμουνιστικές τάσεις η για φιλοσοβιετισμό.
Η Ρωσία σήμερα είναι μια καθαρά καπιταλιστική οικονομία, με σαφώς ελεύθερες και δυναμικές αγορές και με μια οικονομία με λίγες πλέον κρατικές παρεμβάσεις, ελάχιστες επιδοτήσεις και με ένα σύστημα ελεύθερου ανταγωνισμού σε πλήρη δράση. Από πουθενά δεν προκύπτει πως σήμερα υπάρχει η οποιαδήποτε τάση αναβίωσης του σοβιετικού, και πολύ περισσότερο του σταλινικού, της παρελθόντος.
Η πρωτοβουλία λοιπόν του κυβερνήτη της Βολογκντά είναι σαφές πως έχει διαφορετικά κίνητρα. Προφανέστατα ο Στάλιν ξυπνά κάποιες θετικές μνήμες στον ρωσικό λαό για τον περίφημο "Πατριωτικό Πόλεμο" κατά των Γερμανών στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Κι' αυτό όμως δεν εξηγεί την κίνηση Φιλιμόνοφ. Εκτός αν συνδυασθεί με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ανάγκη ανύψωσης προσωπικοτήτων που θυμίζουν πολεμικούς θριάμβους. Ομως η κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας ακόμα και τώρα αρνείται να ομιλήσει για πόλεμο στην Ουκρανία. Επιμένει στον όρο "στρατιωτική επιχείρηση".
Mοναχά ένα ενδεχόμενο απομένει που να μπορεί να εξηγήσει την παράδοξη κίνηση του κυβερνήτη της Βόλογκντα. Ο Στάλιν σηματοδοτεί για την Ρωσία μια εποχή καχυποψίας και αντίθεσης προς την Δύση. Αυτός ο αντιδυτικισμός φαίνεται να αυξάνεται στη Ρωσία. Κι ενδεχόμενα δίνει χώρο για τέτοιες αντιδεοντολογικές πρωτοβουλίες. Που κατά την γνώμη μου δεν θα έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Η λήξη του πολέμου στην Ουκρανία και μια πιθανή επαναπροσέγγιση με τη Δύση, μετά την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία, θα οδηγήσει κάθε τέτοια κίνηση αντιπαλότητας στη λήθη της ιστορίας.