Χθες, το ΠΑΣΟΚ συμπλήρωσε 51 χρόνια ζωής και αναμφίβολα επαναφέρει στις μνήμες μας... αξέχαστες στιγμές από το παρελθόν του, οι οποίες πρέπει να αποτελούν πυξίδα για παλαιότερους και νεότερους σε ηλικία.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Ένας εξαιρετικά έξυπνος και χαρισματικός πολιτικός, ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατάφερε να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι μπορεί να ζει πάνω από τις οικονομικές δυνάμεις της χώρας, να... εξουσιάζει και να μην εξουσιάζεται, να αποθρασύνεται και να μην υποκύπτει. Τα συνθήματα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο", "Έξω οι βάσεις του θανάτου", "Ο λαός στην εξουσία" και άλλα παρόμοια ηχούσαν σαν τις... μπαλάντες της δεκαετίας του ΄70 στα αυτιά του λαού, λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την τραγωδία της Κύπρου, έβαλε τις βάσεις για την ένταξη της Ελλάδας στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, και όχι στον κομμουνιστικό "παράδεισο" που υπόσχονταν κάποιοι. Η Ελλάδα ως το δέκατο μέλος της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας είχε και έχει την τύχη να λαμβάνει πακτωλό πόρων, ενισχύοντας παράλληλα τον βαθμό της εξωτερικής ασφάλειας της. Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ πολεμούσε λυσσαλέα αυτήν την προοπτική, καθώς πολλοί είχαν πιστέψει ότι το μέλλον της χώρας μας θα ήταν καλύτερο, αλληθωρίζοντας προς το τότε "ανατολικό μπλοκ", με κάποια "εσσάνς" οικονομικού μοντέλου σκανδιναβικών χωρών. Καμία σχέση ή για να το πούμε διαφορετικά, ήμασταν... εκτός θέματος!
"Καβάλα στ΄ άλογο" με τα λεφτά της "κακής" Ευρώπης!
Η Νέα Δημοκρατία ήταν το κόμμα που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη, αλλά η τότε κυβέρνηση, υπό τον Γεώργιο Ράλλη, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ούτε μία... δραχμή από τα κονδύλια που άρχιζαν να ρέουν σαν το... νερό, από το 1982 και μετά, καθώς τη διακυβέρνηση της χώρας είχε το ΠΑΣΟΚ.
Η κατασκευή νέων σχολικών μονάδων για να καταργηθεί η διπλοβάρδια, τα Κέντρα Υγείας, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα της... αρπαχτής, τα διάφορα κέντρα κατάρτισης και τόσες άλλες δράσεις που υλοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τον πρώτο πακτωλό ευρωπαϊκών κονδυλίων που έλαβε η χώρα. Ο γράφων ενθυμείται τότε τα πλήρως ελεγχόμενα κρατικά κανάλια της ΕΡΤ 1 και της ΕΡΤ 2 να θριαμβολογούν για τα... θαύματα του σοσιαλισμού με τα λεφτά των άλλων! Ήταν η εποχή όπου σταδιακά το ζιβάγκο και η... μαλούρα έδιναν τη θέση τους στα κουστούμια και στο περιποιημένο look!
Τα οικονομικά αδιέξοδα και οι υποτιμήσεις της δραχμής
Η υποτίμηση της δραχμής το 1983 επί υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ στις 18 Οκτωβρίου 1981, ήταν το πρώτο ισχυρό σήμα της ανερμάτιστης πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μέσα σε λίγους μήνες είχε... καταφέρει να γεμίσει με λεφτά τις τσέπες των πολιτών, αλλά εις βάρος των δημοσίων οικονομικών και της οικονομίας. Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε το 1981 το δημόσιο χρέος από τη ΝΔ στο 35% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος και το παρέδωσε στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κοντά στο 100%, μέσα σε 8 χρόνια! Τέτοιο... ρεκόρ, μόνο ως παγκόσμιο μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος! Η πορεία προς την υπερ-χρέωση και τη διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας, μαζί με τον εκτροχιασμό της ελληνικής κοινωνίας είχε ξεκινήσει με... καλπασμό!
Η υποτίμηση του 1985, αμέσως μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και επί υπουργίας Εθνικής Οικονομίας του μακαρίτη Κώστα Σημίτη, ήταν μια τελευταία προσπάθεια να συμμαζευτεί το δημοσιονομικό χάος της χώρας και να ανασυγκροτηθεί η παραγωγική της βάση, ώστε να αυξηθούν οι εξαγωγές και με μέτρα λιτότητας να αντιμετωπιστούν τα ανεξέλεγκτα ελλείμματα και το εκρηκτικό δημόσιο χρέος. Δυστυχώς όμως, το 1987, υπό το βάρος του σκανδάλου Κοσκωτά, ο Ανδρέας Παπανδρέου, καθηγητής Οικονομικών στο παγκοσμίου φήμης αμερικανικό πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, είπε να σταματήσει το... πείραμα, υιοθετώντας εκ νέου πολιτικές ασύστολων παροχών και νέου δανεισμού.
Εκτροχιασμός της ελληνικής κοινωνίας
Στο μεταξύ, η ελληνική κοινωνία, μετά την κατάργηση της σχολικής ποδιάς, την κατάργηση του νόμου για τη μοιχεία, τους μαζικούς διορισμούς στο Δημόσιο και την... καλπάζουσα θρασύτητα, είχε εισέλθει στις ράγες της αξιακής, πολιτισμικής και εκπαιδευτικής χρεοκοπίας.
Η οικονομική χρεοκοπία ήταν θέμα χρόνου να ακολουθήσει. Κάθε μέτρο επαναφοράς της ισορροπίας στην οικονομία και την κοινωνία επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, καθώς η οκταετία του Ανδρέα, μας είχε συνηθίσει σε... άλλα κόλπα, προκαλώντας τα αντιδεξιά αντανακλαστικά των πολιτών!
Η ζημιά που είχε γίνει στη χώρα ήταν ανεπανόρθωτη και κάθε επόμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό Σημίτη ή Νέας Δημοκρατίας με Κώστα Καραμανλή, απλά περιοριζόταν σε ρόλο διαχειριστή με... ολίγη από μεταρρυθμίσεις. Η χώρα επί Σημίτη μπήκε στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, ολοκλήρωσε τα ολυμπιακά έργα και πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν τρεις κορυφαίοι στόχοι, οι οποίοι σε κάποιο βαθμό εξιλέωσαν το ΠΑΣΟΚ, για το αμαρτωλό παρελθόν επί Ανδρέα. Άλλωστε, από το 1989 είχαν καταρρεύσει τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης και το ΠΑΣΟΚ ήταν αναγκασμένο να πορευτεί στον δρόμο του εκσυγχρονισμού, όταν κέρδισε τις εκλογές του 1993. Όμως, η... φωτιά συνέχιζε να καίει υπογείως.
Η μεγάλη ζημιά που προκάλεσε ο Ανδρέας
Η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή δεν είχε τον αέρα των τολμηρών αλλαγών, κάτι που είχε επιχειρήσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την περίοδο 1990-93, πριν τον ανατρέψει ο Αντώνης Σαμαράς.
Δυστυχώς, το "μικρόβιο" του... Ανδρέα είχε "μολύνει" την ελληνική κοινωνία. Οι συνδικαλιστές και οι βολεμένοι στο Δημόσιο προστάτευαν τα κεκτημένα τους εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Γι αυτό βούλιαξαν η Ολυμπιακή, ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, δεκάδες ΔΕΚΟ, εκατοντάδες κρατικά εργοστάσια και πάει λέγοντας.
Η Ελλάδα από μια χώρα παραγωγής που ήταν έως τις αρχές της δεκαετίας του ΄80, μετατράπηκε σε μια χώρα παρασιτική με χαρακτηριστικά "χρεοδουλοπαροικίας". Και ξέρουμε όλοι ότι, όταν είσαι... φεσωμένος και γενικώς θυμίζεις... σουρωτήρι, ποιος να σου δώσει σημασία; Η κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ το 2008, αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που έφερε τη χώρα σε αδιέξοδο ως προς τον δανεισμό της από τις διεθνείς αγορές. Δεν πτωχεύσαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να δανειστούμε από τις αγορές για να εξυπηρετήσουμε υπέρμετρες αυξήσεις μισθών και ευνοϊκά ασφαλιστικά καθεστώτα "ειδικών κατηγοριών" και "ομάδων ισχυρής παρέμβασης". Ο Τάσος Γιαννίτσης ως Υπουργός Εργασίας προσπάθησε το 2000 να συμμαζέψει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, που αποτελούσε τον βασικό τροφοδότη των ελλειμμάτων και του χρέους, αλλά τελικώς υπό την πίεση του "Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ", έκανε πίσω με εντολή Σημίτη. Φάγαμε τα μούτρα μας και αυτό είναι όλο.
Υπερ-χρέωση και υποδούλωση με σφραγίδα ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε το 1981 μια οικονομία η οποία στεκόταν όρθια, παρά τις δύο σοβαρές πετρελαϊκές κρίσεις που είχαν προηγηθεί.
Όμως, το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου έκανε οτιδήποτε ήταν αντίθετο στις βασικές Αρχές της Οικονομικής Θεωρίας. Έδινε διψήφιες αυξήσεις στους μισθούς με διψήφιο πληθωρισμό. Είναι σαν να δίνεις κάθε μέρα... παϊδάκια και προβατίνα σε έναν παχύσαρκο που έχει τη χοληστερίνη του στα... 500 mg/dL! Καταστράφηκε ο επιχειρηματικός ιστός της χώρας, δημιουργήθηκε μια νέα γενιά επιχειρηματιών-δημοσίων υπαλλήλων, ενισχύθηκε ο παρασιτισμός, γιγαντώθηκε η διαφθορά και έτσι η χώρα μπήκε σε έναν κατήφορο με σπασμένα φρένα!
Ό,τι συνέθετε το αφήγημα του ΠΑΣΟΚ "της 3ης του Σεπτέμβρη" κατέρρευσε με εκκωφαντικό γδούπο! Ό,τι ήταν αντίθετο προς τις βασικές αρχές της οικονομικής επιστήμης, εφαρμόστηκε από το ΠΑΣΟΚ. Ιδίως δε από έναν πρωθυπουργό που ήταν καθηγητής των Οικονομικών στις ΗΠΑ! Ο Σημίτης προσπάθησε να μαζέψει αυτό το χάος, αλλά τελικώς ομολόγησε ότι στο τέλος υπάρχουν δύο... Ελλάδες! Και είχε δίκιο. Από τη μία ο ιδιωτικός τομέας που "έτρωγε" διαδοχικές... φάπες και από την άλλη η "ιερή αγελάδα" του Δημοσίου.
Στα χνάρια του Ανδρέα και ο Ανδρουλάκης
Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, όταν έφευγε από την εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1996, ήταν στην ηλικία των 17 ετών και έκανε... προθέρμανση για να "προμοτάρει" τις σοσιαλιστικές ιδέες.
Σήμερα, ως αρχηγός του κόμματος, δείχνει... αγριεμένος, υποσχόμενος τη συνέχιση των πολιτικών υπερχρέωσης και του εκμαυλισμού της κοινωνίας. Δεν έχει ξεφύγει από την... πεπατημένη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πολιτεύεται μέσα από ανέξοδες και ακοστολόγητες πολιτικές υποσχέσεις, κάτι που συνιστά μέγιστη κοροϊδία, αλλά και διαφθορά. Λέει πράγματα που δεν γίνονται και το ξέρει. Απλά ποντάρει στο πασοκικό... θυμικό, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι ο ίδιος δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου και δεν βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80!
Ο σημερινός αρχηγός του -κατά τύχη- κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν διδάχθηκε τίποτα, ούτε από τις πρακτικές του Γιώργου Παπανδρέου. ο οποίος κέρδισε τις εκλογές του 2009 με το σύνθημα "Λεφτά υπάρχουν". Τελικώς, αυτή η... μπαρούφα και αποκαλύφθηκε μέσα σε μερικούς μήνες και η συνέχεια είναι γνωστή. Έτσι, ο εξαπατημένος λαός ήρθε αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων.
Αναμφίβολα, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι λειτούργησαν σωστά τα πράγματα επί της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, ωστόσο, ο Γιώργος Παπανδρέου έκλεισε τον κύκλο του λαϊκισμού των Παπανδρέου, βάζοντας ταφόπλακα στο εύκολο χρήμα, τα εύκολα δανεικά και τη... ζωάρα! Θεία Δίκη θα μπορούσε να πει κάποιος. Το 48% που είχε λάβει στις εκλογές του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου και το 44% του υιού του το 2009, μετά την αποκάλυψη του... δράκου στο παραμύθι, οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στο 4,7% τον Ιανουάριο του 2015, με αρχηγό τον σοβαρό Ευάγγελο Βενιζέλο. Αλλά στο ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν ταιριάζουν οι υπεύθυνοι και σοβαροί πολιτικοί.
Το αξεπέραστο πρόβλημα της Χαριλάου Τρικούπη
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης του τόπου, όχι γιατί έχει ένα... αμαρτωλό παρελθόν, αλλά γιατί δεν επαρκεί ο αριθμός των στελεχών του για να στηρίξουν μια σύγχρονη και ρεαλιστική πολιτική, λόγω ιδεολογικής αγκύλωσης.
Σε κάθε περίπτωση, να λέμε και ευτυχώς που δεν έχει αρχηγό τον Δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα, γιατί τότε θα έδινε μάχη... επιβίωσης με τον ΣΥΡΙΖΑ! Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σκέφτεται παροχές του παρελθόντος, ούτε αλλαγή οικονομικού μοντέλου. Αν σκέφτονται έτσι στη Χαριλάου Τρικούπη, τότε το κόμμα δεν μπορεί να έχει προοπτική. Το σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό, καθώς το 2010 αποτέλεσε το σημείο καμπής για τη χώρα.
Η πικρή εμπειρία επί Τσίπρα, λάτρη του Ανδρέα Παπανδρέου, ήρθε να επιβεβαιώσει ότι συνολικά η Αριστερά κάνει πολιτική με δανεικά και με τα λεφτά των άλλων, αδυνατώντας να αντιληφθεί στοιχειώδεις σταθερές του σύγχρονου οικονομικού και γεωπολιτικού γίγνεσθαι. Απλώνει στο τραπέζι τα πιάτα με πλούσια... εδέσματα, τα οποία, έχει προμηθευτεί επί πιστώσει. Στόχος είναι να... φάνε καλά οι... σύντροφοι και ο λογαριασμός θα πληρωθεί αργότερα από τους υπόλοιπους! Το ΠΑΣΟΚ χρεώνεται με τον οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας και η πίστωση κάποιων θετικών μεταρρυθμίσεων επί εποχής Σημίτη, δεν είναι αρκετή για την εξιλέωση του.
Γιατί είναι στήριγμα του Μητσοτάκη το σημερινό ΠΑΣΟΚ!
Από το 2019 έως και σήμερα, η χώρα, περνώντας "δια πυρός και σιδήρου", μπήκε στον δρόμο της ρεαλιστικής και ορθόδοξης οικονομικής πολιτικής.
Το ελληνικό success story διαφημίζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, έχοντας όμως ως βάση την πολιτική σταθερότητα. Παρά τις μεγάλες επιτυχίες σε δημοσιονομικό επίπεδο, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι συνειδητοποιημένοι και δεν διανοούνται ότι θα αφήσουν τη χώρα στην τύχη της, υιοθετώντας πρακτικές του... αμαρτωλού πασοκικού παρελθόντος. Κύριο μέλημα είναι η ταχύτατη μείωση του δημοσίου χρέους, δηλαδή, η αποκατάσταση της ισορροπίας στην οικονομία, μετά τον καθολικό εκτροχιασμό της που ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ΄80. Σκεφτείτε απλά ότι το 2060 ίσως επιστρέψουμε στα επίπεδα που βρισκόταν το δημόσιο χρέος το 1981!!! Μιλάμε για 79 χρόνια μετά και για 5-6 γενιές, οι οποίες από το 1981 έως και το 2060 ήταν, είναι και θα είναι σκλαβωμένες και υποδουλωμένες!
Η δυναμική του χρέους από την εποχή του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ ήταν τέτοια που όσα... πυροσβεστικά μέσα και να είχαμε, ελάχιστα θα καταφέρναμε. Το τσουνάμι ξεκίνησε επί Ανδρέα και δεν γινόταν με τίποτα να σταματήσει, έτσι όπως είχε μάθει η ελληνική κοινωνία. Γι αυτό στο τέλος, όποιος δεν έχει μυαλό, τότε... πληρώνει μέχρι να βάλει!
Όλα τα παραπάνω αποτελούν χρήσιμα διδάγματα για τους νεότερους και ταυτόχρονα ένα καλό... φροντιστήριο για τους παλαιότερους. Η "3η του Σεπτέμβρη" και η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι το ιστορικό μας "μάθημα" για τις επιλογές μας. Είδαμε το... τυρί αλλά όχι τη φάκα! Είπαμε να ζήσουμε σήμερα καλά και αύριο βλέπουμε! Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη που λέει ο θυμόσοφος λαός! Αν δεν αλλάξει ριζικά το ΠΑΣΟΚ σε ιδεολογικό επίπεδο και νοοτροπία, πάντα η ΝΔ θα έχει ένα ισχυρό επιχείρημα που θα του θυμίζει το... αμαρτωλό παρελθόν του: την 3η του Σεπτέμβρη! Σε κάθε περίπτωση, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί το πιο δυνατό... στήριγμα για τον Μητσοτάκη!