Όσο και εάν κυβερνητικά στελέχη «ξορκίζουν” το ενδεχόμενο της ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας που θα μεταφερθεί στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΠ), ο δρόμος για την πώλησή της έχει ανοίξει.
Το ότι οι κρατικές εταιρείες δεν θα γλυτώσουν την ιδιωτικοποίηση είναι κοινή παραδοχή εδώ και χρόνια. Ωστόσο πλέον, για πρώτη φορά, μετά τη διακυβέρνηση Κ.Μητσοτάκη, μπαίνει στο τραπέζι η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, ζήτημα-ταμπού για όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Μονόδρομος η ιδιωτικοποίηση
Η επιδείνωση των μεγεθών των αστικών συγκοινωνιών, που υπήρξε ραγδαία μετά την ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την υιοθέτηση μέτρων, όπως το «ελευθέρας” του περασμένου Ιουλίου λόγω δημοψηφίσματος, ή η οριζόντια, δωρεάν, μετακίνηση ανέργων, έχουν καταστήσει υποχρεωτική, στο άμεσο μέλλον, την είσοδο στις αστικές συγκοινωνίες ιδιωτικών κεφαλαίων. Ωστόσο, μετά την αναμενόμενη ψήφιση του εφαρμοστικού πολυνομοσχεδίου, η είσοδος ιδιωτών είναι υπόθεση χρόνου αλλά και του κατά πόσο καλά θα ασκήσει τις αρμοδιότητές της η νέα διοίκηση της ΕΕΣΠ.
Σύμφωνα με το νόμο που ψήφισε, προχθες, η Βουλή (Υποκεφάλαιο Ε’, άρθρο 204), ο σκοπός της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΠ) είναι η διαχείριση των περιουσιακών της στοιχείων με στόχο την μακροπρόθεσμη επαύξηση της αξίας τους, «με εγγυήσεις πλήρους διαφάνειας σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας”.
Παράλληλα, το νέο σχήμα, η ΕΕΣΠ:
– δεν θα ανήκει όχι μόνο στον δημόσιο, αλλά ούτε καν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα
– θα διαθέτει διοικητικό συμβούλιο που θα εποπτεύεται από το Εποπτικό Συμβούλιο του οποίου ο πρόεδρος, όπως και ένα ακόμη μέλος, θα είναι επιλογή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας
– θα έχει διευθύνοντα σύμβουλο που θα αποτελεί επιλογή του Εποπτικού Συμβουλίου, με τη συμβολή του υπουργού Οικονομικών, ως εκπροσώπου του Δημοσίου, να περιορίζεται στην διατύπωση απλής γνώμης εντός δέκα ημερών
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι, εάν και εφόσον οι επικεφαλής της ΕΕΣΠ συμμορφωθούν με το σκοπό του υπερταμείου, δηλαδή την μακροπρόθεσμη επαύξηση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων, τότε θα έρθουν τα «πάνω-κάτω” στις υπερζημιογόνες εταιρείες αστικών συγκοινωνιών, η ΟΣΥ (λεωφορεία, τρόλεϊ) και η ΣΤΑΣΥ (μετρό, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, τραμ). Με άλλα λόγια, η απόλυτα ελεγχόμενη από την Ε.Ε. και τον ΕΜΣ διοίκηση του υπερταμείου θα πρέπει, σύμφωνα με το νόμο, να πράξει τα δέοντα ώστε, σε πρώτη φάση, να περιοριστούν οι ζημιές στις αστικές συγκοινωνίες και σε δεύτερη φάση να αυξηθεί η υπεραξία τους. Να σημειωθεί ότι εάν υπάρξει υπεραξία, αυτή θα μεταφερθεί κατά το ήμισυ για την αποπληρωμή του χρέους.
Τα παραπάνω δύο, στην ιδιωτική οικονομία βάσει των κανόνων της οποίας θα λειτουργεί το υπερταμείο (που θα ορίζει το μέλλον των εταιρειών αστικών συγκοινωνιών), πραγματοποιούνται με δραστική περικοπή μισθολογικού και μη κόστους, συγχωνεύσεις και βέβαια την είσοδο ιδιωτικού χρήματος. Άλλωστε, πόσο λαμπρό θα μπορούσε να είναι το μέλλον μιας εταιρείας που δεν είναι σε θέση ούτε να προμηθευτεί καύσιμα ή να συντηρήσει τα οχήματά της;
Πηγή: capital.gr
