Έφθασε η ώρα η Ευρώπη να αφυπνισθεί από την πνευματική αδράνεια και τον εφησυχασμό. Να κοιτάξει κατάματα τη βίαιη εκδίωξη χριστιανών από τη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία, κοιτίδες άλλοτε του χριστιανισμού, ενώ λόγω ουμανιστικής παιδείας, δέχεται εκών άκων εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, μεταξύ των οποίων ακραίους ισλαμιστές-τρομοκράτες. Ας θυμηθούμε το κοράνιο 5ο κεφ., παρ., 17 «Ξεσηκώσαμε κατά των λεγομένων χριστιανών την έχθρα (Ρωσία – Ουκρανία) και το μίσος που θα διατηρηθεί μέχρι τη συντέλεια του αιώνος».
Το ελληνικό έθνος μέσα σε δύσκολες ιστορικές συνθήκες, μέσα από θύελλες χιλιάδων ετών, επιβίωσε χάρη στον αρχαίο πολιτισμό-χριστιανισμό. Τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν κατά κύριο λόγω ελληνικές καταβολές. Στην αρχαιότητα αντί της λέξεως πολιτισμός γίνεται χρήση των λέξεων «παιδεία», «ημέρωση». Ο όρος πολιτισμός σχετίζεται με την πόλη διότι αναπτύχθηκε στα αστικά κέντρα. Τη λέξη δημιούργησε ο Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833), πρωτεργάτης του νεοελληνικού διαφωτισμού ο οποίος απέδωσε τον ξενικό όρο «civilization», μιλούμε για υλικό πολιτισμό, σε αντιδιαστολή προς την κουλτούρα πνευματικό πολιτισμό. Σήμερα στη γλώσσα μας οι λέξεις κουλτούρα – πολιτισμός είναι ταυτόσημες.
Η ραγδαία ανάπτυξη του υλικού πολιτισμού σε βάρος του πνευματικού έχει ως αποτέλεσμα τη διασάλευση της εξέλιξης του. Από αυτή την ανισορροπία δημιουργήθηκε η πολιτιστική αδράνεια η οποία προκάλεσε ρωγμές στις σχέσεις των πληθυσμιακών ομάδων με αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο των πολεμικών συρράξεων, της εγκληματικότητας, της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και τη βιαιοπραγία μεταξύ ανηλίκων – ενηλίκων.
Η πολιτιστική αδράνεια, με όρους κοινωνιολογίας, δηλώνει την τάση των πολιτιστικών στοιχείων να διατηρούνται και όταν ακόμα δεν επιτελούν καμία ουσιαστική λειτουργία. Ο όρος αντιστοιχεί προς τα επιβιώματα με τη διαφορά ότι ενώ η πολιτιστική αδράνεια αναφέρεται σε χαρακτηριστική τάση του πολιτισμού αντίθετα τα επιβιώματα αναφέρονται στα επί μέρους πολιτιστικά στοιχεία τα οποία δεν έχει αποβάλλει ο πολιτισμός. «Η κοινωνιολογία είναι η θυγατέρα της κρίσης», από το βιβλίο: «Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία» 1955, του Γερμανού κοινωνιολόγου-οικονομολόγου Alfred Weber (1868-1958).
Για την αντιμετώπιση της ισλαμικής επέλασης απαιτείται ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των χριστιανικών κρατών-λαών και σταθερή ενότητα δια την διάσωση των ιδεών και θεσμών του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Επίκαιρη η ρήση: «Islam ante portas”.