Η ειρήνευση στη Μέση Ανατολή με πρωτοβουλία και ισχυρή πίεση του Τραμπ, είναι ένα μεγάλο γεγονός, που οφείλουμε να το επισημάνουμε. Αποδεικνύει ότι οι επιχειρηματίες είναι πιο αποτελεσματικοί, ρισκάρουν και κινούνται πιο πρακτικά, προκειμένου να φτάσουν, χωρίς καθυστερήσεις, στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Αυτά προς γνώση των επαγγελματιών πολιτικών, που συνήθως και δεν τολμούν, και δεν εμφανίζουν άμεσες και πρακτικές λύσεις, σε πολλά χρονίζοντα προβλήματα. Το πολιτικό κόστος και η επανεκλογή τους, επηρεάζει σε κάθε τους κίνηση.
Γι αυτό τον λόγο είναι ανάγκη να καθιερωθούν στη χώρα μας δύο και μόνο θητείες, για κάθε εκλεγόμενο πρόσωπο, μιας και οι υπουργοί, που συλλογικά ή ατομικά ασκούν την εκτελεστική εξουσία, δεν πρέπει να είναι παράλληλα και βουλευτές, που έχουν και τον ρόλο του νομοθέτη, που τυπικά είναι ασύμβατη ιδιότητα, μιας και τα ίδια πρόσωπα μετέχουν και στην εκτελεστική και την νομοθετική εξουσία.
Σε μια τέτοια περίπτωση και η διαφθορά, που εμφανίζεται συνήθως, μετά από μακρόχρονη παρουσία στα κέντρα εξουσίας θα περιοριστεί, μιας και οι εκλεγόμενοι δεν θα έχουν τον χρόνο να δημιουργήσουν μηχανισμούς, που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα.
Σε αυτά, αν υπολογίσει κανείς το γραφειοκρατικό και λειτουργικό κράτος, γίνεται φανερό το οικονομικό όφελος που θα προκύψει από την ύπαρξη ενός μικρότερου κράτους, με πρώτο βήμα την μείωση των βουλευτών στους 200 και του υπουργικού συμβουλίου στους 20.
Αυτοί οι στρατοί υπουργών με τους αντίστοιχους συμβούλους φτιάχνουν έναν πύργο της Βαβέλ, όπου οι αρμοδιότητες εμπλέκονται και περιπλέκονται και δεν δημιουργούν μια καλοδουλεμένη και παραγωγική μηχανή.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την Βουλή. Η καθιέρωση μονοεδρικών σε συνδυασμό με την αύξηση του ποσοστού στο 5% της εισόδου στη Βουλή των κομμάτων, θα φέρει πιο κοντά τον εκπρόσωπο της τοπικής κοινωνίας με τις ανάγκες και τα προβλήματα της καθημερινότητας του κάθε πολίτη.
Για να επανέλθουμε στις κινήσεις Τραμπ, που διεκδικεί τον τίτλο του παγκόσμιου ειρηνοποιού. Αξίζει να θυμηθούμε την αποχώρησή του από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και από τον ΟΟΣΑ. Κινήσεις που δεν συμβάλουν σε ένα καλύτερο αύριο για την παγκόσμια κοινότητα.
Ακόμη έχει στο ενεργητικό του, την αποτυχημένη συνάντηση με τον Πούτιν στην Αλάσκα, που έδωσε αέρα στα πανιά του τσάρου της Μόσχας, όπου ανέξοδα κολακεύει τον Τραμπ, που συμβαίνει να είναι επιρρεπής σε τέτοιου είδους φιλοφρονήσεις, φτάνοντας στο σημείο εσχάτως να δηλώνουν ένθερμοι υποστηρικτές, της υποψηφιότητας του για το Νόμπελ Ειρήνης.
Μόνο που για το Νόμπελ θα πρέπει να περιμένει ο ανυπόμονος Τραμπ μέχρι τον Οκτώβριο του 2026, μιας και οι φετινές βραβεύσεις, αφορούσαν δραστηριότητες της προηγούμενης χρονιάς και στην προκειμένη περίπτωση του 2024, κατά την οποία στον Λευκό Οίκο κατοικοέδρευε ο Μπάιντεν.
Αυτό πάντως που δεν μάθαμε είναι που θα ζήσουν οι εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι, μιας και τα σπίτια τους έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των ισραηλινών. Απ’ ότι ακούστηκε κάποιους θα δεχθεί η Τουρκία και το Κατάρ.
Η παρουσία του Τζάρεντ Κούσνερ γαμπρού του Τραμπ στις διαπραγματεύσεις της Αιγύπτου, αλλά και στο υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ, εξ αριστερών του Νατανιάχου, δημιουργεί υπόνοιες ότι το σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης από τον Τραμπ του παραλιακού μετώπου της Γάζας, δεν έχει εγκαταλειφθεί.
Σε αυτό συνηγορεί και η διαδικασία των προθύμων για την ανοικοδόμηση, που το ποιο πιθανό είναι να συνδυαστεί με αξιοποίηση του Μεσογειακού τοπίου, που θα προσφέρει ταυτόχρονα και εργασία στους ταλαιπωρημένους και πεινασμένους Παλαιστινίους.
Κι όλα αυτά κάλλιστα μπορούν να συνδυαστούν με την υψηλή εποπτεία στη Γάζα, θα αναλάβει ο ίδιος ο Τραμπ, με πρωτοπαλίκαρο τον Τόνυ Μπλερ. Ως επιχειρηματίας, με εξειδίκευση το real estate, ο πλανητάρχης έχει αναπτυχθεί σε πολλές χώρες του πλανήτη, μιας έχει ήδη δηλώσει ως καλή ιδέα να αναλάβει να αναμορφώσει τουριστικά και την Γάζα.
Το τερπνόν μετά του ωφέλιμου που λένε.
Όμως για να διεκδικήσει το Νόμπελ Ειρήνης του 2026 ο Τραμπ θα πρέπει τώρα να πείσει τον Πούτιν να σταματήσει να μεγαλώνει την Ρωσία σε βάρος της Ουκρανίας, μέσω των πολεμικών του δραστηριοτήτων. Είναι αυτές που έχει ονομάσει ειδικές επιχειρήσεις. Το που θα τα βρουν τα βρουν είναι το ζητούμενο. Υπάρχει πάντως το κοινό ενδιαφέρον το λεγόμενο επιχειρείν γύρω από τις σπάνιες γαίες, που λένε και οι ενασχολούμενοι με τις business.
Μόνο που η πολική αρκούδα έχει κι άλλους στόχους, που ορισμένοι μπορεί να ταιριάζουν με αυτούς του Τραμπ. Την Ευρώπη, που περί άλλα τυρβάζει. Μέσω των οργανωμένων κυβερνοεπιθέσεων και των ακροδεξιών και αριστερών κομμάτων που χρηματοδοτεί ο Πούτιν, επιχειρεί να αλώσει εκ των έσω το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ανάλογες διαθέσεις έχει κατά καιρούς εκδηλώσει και ο Τραμπ. Αλλά και οι Βρυξέλλες κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν το έργο των υπονομευτών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Από το ανόητο και πανάκριβο πρόγραμμα των εξοπλισμών της Ε.Ε., μέχρι τις άκαιρες προσφορές οικονομικών ενέσεων στην Ουάσιγκτον.
Σε αυτό το εύθραυστο περιβάλλον, που λειτουργεί ως κινούμενη άμμος, η Ελλάδα οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική, μιας και είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν μεγάλες αναταράξεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, με παράλληλη έξαρση του φαινομένου του αναθεωρητισμού, που τον βλέπουμε στην γειτονιά μας, μιας και η Άγκυρα κινείται μεθοδικά επιδιώκοντας να εγκλωβίσει την Ελλάδα.
Τούτων δεδομένων, θα πρέπει, όχι οι πολιτικοί, αλλά οι κάθε λογής ψυχίατροι και ψυχολόγοι να κάνουν επανειλημμένες συνεδρίες, να σηκώσουν τα μανίκια τους και να πιάσουν δουλειά με διάφορους δικούς μας, με πρώτους εκείνους, που ασχολούνται με τα κοινά, μπας και επικρατήσει η λογική στον παραλογισμό, που βρίσκεται σε πλήρη έξαρση...