Ο ντιλετάντης της αντικοινοβουλευτικής - επαναστατικής αριστεράς, την περίοδο συγκυβερνήσεως (2015-2019) με τους ΑΝΕΛ της άκρας δεξιάς, γνωστοποιούσε θορυβωδώς: «Είμαι ψεύτης κι όχι κλέφτης». Σήμερα, προϊούσης της ηλικίας, 49 ετών, υπάρχουν ανησυχητικές ενδείξεις ότι θα επαληθευτεί η λαϊκή ρήση: «Νέος ψεύτης, γέρος κλέφτης».
Επειδή άλλα τα σχέδια των ανθρώπων και άλλοι οι ορισμοί του Θεού, ενδέχεται να συμπεριληφθεί στη μαύρη βίβλο όπου καταγράφονται οι επίορκοι πρώην πολιτευτές, πολιτευόμενοι, ορισμένοι εξ’ αυτών έχουν διαβεί το κατώφλι του Κορυδαλλού. Το ψεύδος, η συνειδητή και εσκεμμένη απόκρυψη της αλήθειας, έχει βαθιές ρίζες στην Κουμουνδούρου. Το δένδρο έχει καρποφορήσει με κάθε είδους ψευδολογήματα όπως: 13ος μισθός και άλλα παραμύθια της συριζαϊκής Σεχραζάντ.
Με όρους ψυχολογίας το ψέμα εμφανίζεται στην προεφηβική ηλικία. Αποτελεί μία απροσδιόριστη συμπεριφορά με σκοπό την αποφυγή της αλήθειας και ως εκ τούτου της τιμωρίας. Ο ώριμος άνθρωπος ψεύδεται για να αποφύγει εντάσεις, συγκρουσιακές καταστάσεις ή για προσπορισμό οφελών. Υπάρχουν μηχανισμοί άμυνας τους οποίους χρησιμοποιεί για να «προφυλάξει» το εγώ. Στην πολιτική, άτομα με κακόβουλο χαρακτήρα και διαταραγμένη προσωπικότητα ψεύδονται με σκοπό τη σπίλωση της υπολήψεως πολιτικών αντιπάλων. Σε κάθε περίπτωση το ψέμα δηλητηριάζει τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Η ιδέα της αλήθειας, κατά Πλάτωνα (427-347 π.Χ.), αποτελεί έναν από τους λόγους υπάρξεως του ανθρώπου. Την προσπέλαση της αλήθειας ουδείς δύναται να ανακόψει. Ο Θεός θέλει την αλήθεια. Στην «Πολιτεία» ο Πλάτων αναφέρεται στους φιλοσόφους και στους «βασιλικούς άνδρες»: Οι άριστοι του πνεύματος, οι επίλεκτοι, οι πρωτεύοντες, οι διαλεκτοί. Οι αντώνυμες λέξεις αφθονούν στο ερμηνευτικό λεξικό ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν οι ηγέτες δεν γίνουν «άνδρες βασιλικοί» με ανθρωπιστική παιδεία, πνευματική καλλιέργεια, ήθος, συνέπεια λόγων και έργων δεν θα υπάρξει σταματημός των δεινών που μαστίζουν τις πολιτείες και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Από τον ηγέτη δεν πρέπει να λείπει και το συναίσθημα. Αυτό δίνει την πνοή, την ακτινοβολία, τον ενθουσιασμό και εμπνέει του οπαδούς. Ο πολιτικάντης, υβριστής και συκοφάντης της αριστεράς, απευθύνεται μόνο στο συναίσθημα των οπαδών και όχι στη λογική, με αποτέλεσμα τη διολίσθηση στο λαϊκισμό, γνωστή συνταγή της συριζαϊκής υποκουλτούρας.
Αριστεροί και κομμουνιστές, ομογάστρια αδέλφια, χρειάζονται συγκεκριμένους στόχους για να εκτονώσουν το φθόνο που κατατρώγει τα σωθικά τους. Οραματίζονται την ώρα της εκδίκησης για όσα «υποφέρουν». Δεν παραδέχονται ότι το κακό έχει την πηγή του σε αιώνιους φυσικούς νόμους και ψυχολογικούς παράγοντες ένας εκ των οποίων και το σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Το πεζοδρόμιο ήταν και παραμένει η πολιτική πλατφόρμα της αριστεροκομμουνιστικής Χίμαιρας. Αναζητείται ο Βελλεροφόντης.