Πριν περίπου δύο χρόνια ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Φλόριντα κατόρθωσαν για πρώτη φορά στην ιστορία να καλλιεργήσουν φυτά σε σεληνιακό έδαφος σε μία προσπάθεια που αποτελεί ορόσημο για την έρευνα γύρω από το Διάστημα. Πρόσφατα, δεύτερη ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε ότι οι προσπάθειες εκτροφής ψαριών σε συνθήκες όμοιες με αυτές της Σελήνης ήταν επιτυχείς, δίνοντας ελπίδες για τη δυνατότητα παροχής φρέσκιας τροφής στις μελλοντικές ανθρώπινες αποικίες στο Διάστημα.
Στο πλαίσιο ανάλογης έρευνας, η Τζέσικα Άτκιν του Κολλεγίου Γεωπονίας και Επιστημών Ζωής στο Τμήμα Εδαφολογίας και Φυτικής Παραγωγής προχώρησε στην καλλιέργεια των πρώτων ρεβιθιών σε… φεγγαρόσκονη.
Όπως αναφέρει η πλατφόρμα Phys.org οι πρώτοι σπόροι ρεβιθιού κατάφεραν να βλαστήσουν σε ένα μείγμα 75% προσομοιωμένης σεληνιακής σκόνης σε ένα πρωτοποριακό εγχείρημα.
Όπως στην περίπτωση της πρώτης καλλιέργειας φυτών που αντέδρασαν φυσιολογικά στο σεληνιακό έδαφος, γνωστό ως σεληνιακό ρεγόλιθο, και τα ρεβίθια -ελλείψει ικανής ποσότητας ρεγόλιθου- αναπτύχθηκαν σωστά στο ειδικό μείγμα που παρασκεύασε η Άτκιν με την ομάδα της.
Στόχος είναι η μεγαλύτερη ποικιλία τροφίμων που θα έχουν στη διάθεσή τους οι μελλοντικοί κάτοικοι του Διαστήματος, αντικαθιστώντας τα συσκευασμένα τρόφιμα με πρωτεΐνες που προέρχονται από καλλιέργειες στη σεληνιακή επιφάνεια.
«Η βιωσιμότητα των τροφίμων είναι ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια για τα μελλοντικά μακροχρόνια διαστημικά ταξίδια. Η παροχή πόρων από τη Γη δεν είναι οικονομικά αποδοτική και οι αποστολές ανεφοδιασμού δεν είναι βιώσιμες για την κάλυψη των αναγκών της ζωής σε βάθος χρόνου και στις συνθήκες του Διαστήματος. Τα φυτά στο Διάστημα μπορούν να παρέχουν πηγή τροφής και οξυγόνου, μειώνοντας την εξάρτηση από συσκευασμένα τρόφιμα, μειώνοντας τις ανάγκες ανεφοδιασμού και παρατείνοντας τη διάρκεια των αποστολών. Χρησιμοποιώντας προσομοιωτή σεληνιακού ρεγολίθου, εφαρμόζουμε μια νέα μεθοδολογία για τη δημιουργία ενός βιώσιμου και παραγωγικού μέσου ανάπτυξης για την υποστήριξη της καλλιέργειας καλλιεργειών στη Σελήνη», αναφέρει η μελέτη.
«Το φεγγάρι δεν έχει χώμα όπως η Γη. Στη Γη, το έδαφος έχει οργανικό υλικό γεμάτο με θρεπτικά συστατικά και μικροοργανισμούς, οι οποίοι υποστηρίζουν την ανάπτυξη των φυτών. Αυτά λείπουν από το φεγγάρι. Αυτό το στοιχείο προστίθεται σε άλλες προκλήσεις, όπως η μειωμένη βαρύτητα, η ακτινοβολία και τα τοξικά στοιχεία», εξήγησε η ερευνήτρια.
Η ομάδα βελτίωσε τη δομή και θρεπτική σύνθεση της σεληνιακής σκόνης, προσθέτοντας μεταξύ άλλων και vermicompost ένα φυσικό προϊόν που παραπέμπει σε κοπριά γαιοσκωλήκων, καθιστώντας την κατάλληλη για καλλιέργεια αφού με αυτό τον τρόπο αυξήθηκε η ανοχή των σπόρων σε στρεσογόνους παράγοντες και τοξίνες.
Σχετικά με τους γαιοσκώληκες red wiggler που είναι ιδανικοί αφού επιταχύνουν την κομποστοποίηση, η ερευνήτρια υποστηρίζει ότι μπορούν να μεταφερθούν στη Σελήνη, όπου θα μπορούν να αποσυνθέσουν βιολογικά απόβλητα όπως ρούχα, είδη προσωπικής υγιεινής και υπολείμματα τροφίμων που δημιουργούνται από τους αστροναύτες.
Τα ρεβίθια είναι κατάλληλα καθώς είναι εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών, χρειάζονται λιγότερο νερό και άζωτο συγκριτικά με άλλα τρόφιμα.
Βέβαια, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι παρότι τα ρεβίθια χρειάζονται περίπου 100 ημέρες για να αναπτυχθούν στο έδαφος, στο σεληνιακό μείγμα ήταν απαραίτητο ένα διάστημα 12 ημέρων, ενώ όλοι οι βλαστοί παρουσίασαν συμπτώματα στρες.
Η ομάδα θα εξακολουθήσει να μελετά τη συμπεριφορά των οσπρίων καθώς θα μπορούσε να βοηθήσει τους ειδικούς να προχωρήσει σε άλλου είδους καλλιέργειες.
Αν κάτι τέτοιο καταστεί δυνατό θα μπορούσε να αποτελέσει λύση σε ζητήματα διαχείρισης των αποβλήτων και βιωσιμότητας των σεληνιακών αποστολών, με την επικεφαλής της έρευνας να εξηγεί ότι η καινοτομία της μελέτης εστιάζει στη χρήση του vermicompost χάρη στην οποία «όλα μπορούν να γίνουν είτε σε διαστημικό σταθμό, είτε στο φεγγάρι, μειώνοντας την ανάγκη για αποστολές ανεφοδιασμού».