Οι τιμές στο ελαιόλαδο εδώ και πάνω από έξι μήνες έχουν ξεφύγει, απόρροια της κλιματικής αλλαγής που έχει χτυπήσει αδυσώπητα την παραγωγή, ενώ οι εκτιμήσεις για την επόμενη ημέρα, με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι μάλλον δυσοίωνες.
Η μικρή παραγωγή που υπάρχει ως στοκ στις αποθήκες των ελαιοπαραγωγών, προφυλάσσεται σαν χρυσάφι και είτε δεν γίνεται η παραμικρή συζήτηση για πώληση ή οι τιμές που ζητούνται έχουν ξεφύγει από κάθε λογική και οι έμποροι προτιμούν να ξεμείνουν από εμπόρευμα παρά να διαθέσουν στην αγορά ένα προϊόν η τιμή του οποίου βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη και το χειρότερο όλων είναι ότι με μαθηματική ακρίβεια σε λίγο θα είναι και σε έλλειψη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι παραγωγοί που έχουν τα ελάχιστα αποθέματα, ζητούν τιμές στην χονδρική 13 έως και 15 ευρώ το κιλό, κάτι που σημαίνει ότι εφόσον ο έμπορος προχωρήσει σε αγορές, η λιανική τιμή που θα κληθεί να πληρώσει ο καταναλωτής θα υπερβεί τα 20 ευρώ. Ο τενεκές μάλιστα έχει εκτοξευθεί στα 170 ευρώ (16 λίτρα), ενώ ένα χρόνο πριν ήταν στα 80 ευρώ περίπου.
Οι εξαγωγές έχουν καταρρεύσει και σύμφωνα με τα στοιχεία των εξαγωγών, τον Ιανουάριο η πτώση της αξίας των εξαγωγών ελαιολάδου έφτασε στο 48,6% έναντι του Ιανουαρίου του 2023. Όλα τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην νέα ελαιοκομική περίοδο, που ουσιαστικά τώρα ξεκινάει.
Την ίδια στιγμή στην Ισπανία σε κάποιες περιοχές με έντονο το στοιχείο της παραγωγής ελιάς, έχει κάνει τελευταία ισχυρό παγετό ενώ υπάρχουν και έντονα καιρικά φαινόμενα με ισχυρές βροχοπτώσεις ακόμη και χαλάζι.
Η εικόνα στην Ελλάδα είναι ακόμη χειρότερη, αφού από 350.000 τόνους ως μέσο ότι υποχώρησε στα επίπεδα των 100.000 τόνων, σύμφωνα με τις πρόχειρες εκτιμήσεις, αφού δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία.
Επίσης, ένα ζητούμενο είναι η αναπλήρωση των αποθεμάτων τα οποία έχουν υποχωρήσει στα τάρταρα και για αν συμβεί αυτό πρέπει να έρθει μία σχετικά καλή χρονιά.
Αρα, η ομαλοποίηση της αγοράς τόσο από πλευράς προσφοράς όσο και τιμών απαιτεί στην καλύτερη των περιπτώσεων δύο υποφερτές χρονιές, δηλαδή όχι πριν από το τέλος του 2025.