Το αδιανόητο μπορεί τελικά να συμβεί. Ο Ντόναλντ Τράμπ να κόψει πρώτος το νήμα της Προεδρικής εκλογής στις ΗΠΑ. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τα πως και τα γιατί.
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Το βασικότερο ζήτημα είναι βέβαια η αντισυμβατική και ανατρεπτική συμπεριφορά του Τράμπ. Που ταιριάζει απόλυτα με το πνεύμα των καιρών. Με την «επαναστατική» δηλ. αντίληψη πολλών πολιτών που υποφέρουν από την γενική καταβαράθρωση της οικονομίας και που έχουν παράλληλα μπουχτίσει με την «πολιτικά ορθή» συμπεριφορά των ελίτ της πολιτικής και της κοινωνίας.
Ο λαός αισθάνεται οικονομικά και πολιτικά ανασφαλής θεωρώντας τους ακραίους ισλαμιστές υπεύθυνους για τα προβλήματα που σχεδόν καθημερινά αναδύονται. Ο Τράμπ εκφράζει αυτό τον κόσμο με τους υπερβολικούς ισχυρισμούς του και με την αγριότητα καμιά φορά των δηλώσεών του. Αγγίζει όμως χορδές που ξεπερνούν την δημοσιογραφική παραδοσιακή αβρότητα και τα ρεπορτάζ και τις «γνώμες» εφημερίδων και τηλεοράσεων.
Εκφράζει επίσης την κρυφή επιθυμία της μέσης τάξης των πλειοψηφικά ασήμαντων λευκών των κεντρικών Πολιτειών της Αμερικής -και όχι μόνο- να τρίψουν στα μούτρα των ελίτ την διάθεσή τους να τους ταπεινώσουν και να τους αποδείξουν πως δεν είναι παντοδύναμοι. Ο αιρετικός σκηνοθέτης Μάικλ Μούρ φέρνει στο νού την περίπτωση της εκλογής του μάλλον άξεστου παλαιστή Τζέσυ Βεντούρα στη θέση του κυβερνήτη της Μινεσσότα στα 1990. Κόντρα στην τότε λογική του κατεστημένου και των Μέσων Ενημέρωσης ο λαός εξέλεξε τον Βεντούρα για να βουλώσει τα στόματα των ελίτ και για να αποδείξει πως δεν γνωρίζουν -και ελέγχουν- τα πάντα!
Ένας άλλος λόγος είναι η αδυναμία της Κλίντον να κερδίσει τις βασικές Ρεπουμπλικανικές Πολιτείες του Νότου. Κάτι που φάνηκε και στις προκριματικές εκλογές του 2008, που νικήθηκε από τον Ομπάμα, με αποτέλεσμα να χάσει τελικά το χρίσμα για την κούρσα προς τον Λευκό Οίκο. Αν ο Τράμπ περάσει νικηφόρα τις βιομηχανικές Πολιτείες του Βορρά και ορισμένων Μεσοδυτικών περιοχών (Ιλλινόις, Μίσιγκαν, Οχάιο, Ουισκόνσιν και Πενσυλβάνια) των οποίων οι εργάτες έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες από την πολιτική ελεύθερου εμπορίου του Ομπάμα και των Δημοκρατικών τότε οι προοπτικές του για το χρίσμα αυξάνονται θεαματικά.
Αν προσθέσει κανείς κοντά σε όλα αυτά την αρνητική εικόνα πολύ κόσμου για την Χίλαρυ Κλίντον καθώς και την άρνηση πολλών οπαδών του Μπέρνυ Σάντερς να ψηφίσουν γι’ αυτήν, τότε το αδιανόητο μπορεί ξαφνικά να γίνει πραγματικότητα. Να καταλάβει δηλ. τον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τράμπ.
Όπως είναι τα πράγματα σήμερα ο σκληρός πυρήνας της υποστήριξης προς την Χίλαρυ βρίσκεται ανάμεσα στους φανατικούς των παραδοσιακών Δημοκρατικών και στις διάφορες μειονότητες (Μαύροι, Πορτορικάνοι, Μεξικανοί, Ισπανόφωνοι γενικά -με πιθανή εξαίρεση τους Κουβανούς- κινήσεις για δικαιώματα γυναικών και ομοφυλοφίλων κλπ.). Αυτοί όλοι όμως δεν είναι αρκετοί για να την στείλουν στην Ουάσιγκτον.
Αν δεν διασπασθούν παραπέρα οι Ρεπουμπλικάνοι με σοβαρές διαρροές προς τον υποψήφιο των Φιλελευθεριστών (Libertarians), τότε το ενδεχόμενο μιάς εκλογικής νίκης του Τράμπ γίνεται εξαιρετικά πιθανό.