Σε όλο το διάστημα που βρέθηκα στην Αυστραλία δύο θέματα κυριαρχούσαν στην ειδησεογραφία των ημερών. Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις των σχέσεων της χώρας με την Κίνα και τις ΗΠΑ (λόγω ασφαλώς και της συνόδου του ASEAN, των χωρών του Συμφώνου της ΝοτιοΑνατολικής Ασίας, στην Κορέα) ήταν το ένα. Το άλλο αφορούσε την επιτυχή απαγκίστρωση της χώρας από τις συμφωνίες για το κλίμα, που της επέβαλαν τον εξωπραγματικό στόχο εξασφάλισης μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (Νετ Ζero) στο κοντινό μέλλον.
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Στο πρώτο ζήτημα η Αυστραλία είχε την υποχρέωση να παίζει τον ρόλο του εξισορροπιστή. Από την μία πλευρά σε στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ, την Βρετανία και τον Πρόεδρο Τράμπ δημιουργεί, στα πλαίσια του ΑUKUS, ένα πλέγμα αμυντικών σχέσεων - με κορυφή του δόρατος τα μαχητικά πυρηνικά υποβρύχια - με στόχο την αποτροπή και τον έλεγχο κάθε Κινεζικής πρωτοβουλίας στην περιοχή.
Από την άλλη προσπαθεί να οικοδομήσει, μέσω στενής προσωπικής φιλίας του Πρωθυπουργού Αντονυ Αλμπανέζε με τον Πρόεδρο Τσι Ζιπίνγκ και τον Πρωθυπουργό Λι Κιάνγκ της Κίνας, ένα κλίμα αποφόρτισης των εντάσεων και καλής συνεργασίας με το Πεκίνο. Τα "ακροβατικά" αυτά, κατά πολλούς Αυστραλούς σχολιαστές, δεν είναι σίγουρο αν θα αποδώσουν. Κυρίως, αν ληφθούν υπ' όψιν διάφορες πρόσφατες κινέζικες επικίνδυνες αεροπορικές μανούβρες και ελιγμοί που έθεσαν, κατά πολλούς, σε κίνδυνο τις ζωές αυστραλών στρατευμένων στη Νότια Θάλασσα της Κίνας.
Στο πλαίσιο αυτό επάνω ο Αλμπανέζι πασχίζει να χτίσει συμμαχίες με γειτονικές χώρες - ήδη είναι ο πρώτος ηγέτης που συναντήθηκε με την λεγόμενη "σιδηρά κυρία" της Ιαπωνίας, την Πρωθυπουργό Σανέλ Τακαίτσι. Παράλληλα, στηρίζει την συμφωνία του AUKUS με 368 δισεκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας, συμμετέχει σε περιφερειακό στρατιωτικές ασκήσεις και στον Κουάντ Διάλογο Ασφαλείας.
Ελπίζει έτσι να εξισορροπήσει τις όποιες απειλές και να εξασφαλίσει συνθήκες διαλόγου. Μετά την τελευταία συμφωνία του Τράμπ με την Κίνα για τις σπάνιες γαίες, τα μεταλεία στην Αυστραλία σνησυχούν για τις εξαγωγές τους. Το μέλλον βέβαια θα δείξει τις τύχες των επιδιώξεων του Αλμπανέζι.
Από την άλλη μεριά, η ομοφωνία σχετικά με τα μέτρα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, όπως κι' αλλού, φαίνεται να καταρρέει και στην Αυστραλία. Η εργατική κυβέρνηση εμμένει σε νομοθετικές επιλογές (net zero), υποχρεωτικές προς πάντες, που τινάζουν στα ύψη τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και την ακρίβεια. Όπως και στην Ελλάδα. Μόνο που εδώ, λόγω σιωπής των μέσων ενημέρωσης, ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει.
Σε δημοσκόπηση στην Αυστραλία, μόνο το ένα τρίτο των εκλογέων, κι αυτοί κυρίως οπαδοί των εργατικών και των πρασίνων, στηρίζουν αυτή την πολιτική. Το φιλελεύθερο κόμμα ψάχνει για κάτι άλλο. Λύσεις με στήριγμα την τεχνολογία κι όχι τις αυταρχικές απαγορεύσεις. Το 55% του κόσμου δηλώνει έτοιμος να στηρίξει πολιτικές αύξησης της χρήσης κάρβουνου (λιγνίτη, στην Ελλάδα) και αερίου, αν πρόκειται να μειωθούν οι λογαριασμοί του ρεύματος. Εδώ δεν έχει ποτέ καν τεθεί ένα τέτοιο ερώτημα.
Οι φιλελεύθεροι ψάχνουν για πολιτικές που θα κάνουν την Αυστραλια ισχυρότερη και πιό ευημερούσα. Καταργώντας τις επιδοτήσεις σε εκατομμυριούχους. Όπως εδώ για ΑΠΕ! Δεν θα πληρώνουν οι φτωχοί για τους πλούσιους.
Στην Αυστραλία ο στόχος είναι "να προστατευθεί η χώρα από την υπονόμευση της εθνικής της κυριαρχίας και την κλοπή του οικονομικού της μέλλοντος" (The Australian, 28-19-25). Εδώ;
Πηγή: Lykavitos.gr