Ο αείμνηστος Γεώργιος Α. Παπανδρέου, σε μια προεκλογική ομιλία του στη δεκαετία του 1960 είχε πει «οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι πάσχουν». Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε οι αριθμοί ξεγελούν και οι άνθρωποι πέφτουν στη λούμπα. Ιδιαίτερα δε τώρα με το Διαδίκτυο ή δια των αριθμών παραπληροφόρηση, σπάει κόκαλα και καταρρίπτει ρεκόρ ψευδολογίας.
Αίφνης με αφορμή τα γεγονότα στο Σουδάν, όπου δυο μαφιόζοι στρατηγοί μάχονται για την εξουσία και το χρήμα που αυτή «παράγει», κάποιος «βαθυστόχαστος» δήθεν ειδικός, μας πληροφόρησε ότι στη χώρα αυτή κάθε ώρα πεθαίνουν 2.000 παιδιά από πείνα.
Κατά συνέπεια στο Σουδάν των 50 εκατομμυρίων κατοίκων, κάθε μέρα πεθαίνουν 24 Χ 2.000 = 48.000 παιδιά, ήτοι κάπου 18 εκατομμύρια το χρόνο! Αυτό σημαίνει ότι η χώρα αυτή τα τρία προσεχή χρόνια δεν θα κατοικείται!
Φαινόμενα σαν αυτό που περιγράψαμε πιο πάνω, που όλο και πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό, ο κοινωνιολόγος Σάιμον Αντρέσκι, γνωστός από το βιβλίο του «Κοινωνικές Επιστήμες, η μαγεία της σύγχρονης εποχής», αποκαλεί «μαθηματική τρομοκρατία» και εξηγεί ότι σκοπός της είναι η πρόκληση μιας δυσπεψίας αριθμών στους ανθρώπους, ώστε να μην καταλαβαίνουν τί τους γίνεται.
Συστήνει λοιπόν στους αναγνώστες του να μάθουν να μετρούν πολύ προσεκτικά, πριν επιδοθούν στην αλόγιστη κατανάλωση αριθμών. Κατά τον Σ. Αντρέσκι, η τελευταία έχει ως μοναδικό στόχο της την καλλιέργεια της ακρισίας – κατάσταση, η οποία είναι υποβοηθητική της ασκήσεως πολιτικής και επικοινωνιακής εξουσίας. Κάθε άλλο παρά δημοκρατικής, βεβαίως.
Χαρακτηριστικά είναι, από την άποψη αυτή, όσα λέγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και ορισμένα περιοδικά.
Πληροφορηθήκαμε, έτσι, ότι 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα λόγω της διατροφικής κρίσεως. Με άλλα λόγια, δηλαδή, το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού απειλείται να πεθάνει από πείνα, την στιγμή που 1.400 εκατομμύρια Κινέζοι και Ινδοί ξεπερνούν τις 2.600 θερμίδες ημερησίως, έναντι μόνον 150 εκατομμυρίων πριν 30 χρόνια.
Η πραγματικότητα είναι ότι σε χώρες, όπως η Αιθιοπία, η Υεμένη, το Πακιστάν, η Βόρειος Κορέα, η Ινδονησία και το Σουδάν έχει ξεσπάσει διατροφική κρίση η οποία πλήττει κατά μέσον όρο το 26% των πληθυσμών τους, που υποφέρει από υποσιτισμό. Η κρίση αυτή οφείλεται στα βάρβαρα πολιτικά καθεστώτα των χωρών αυτών, στην καταστροφή της γεωργίας τους από τις τοπικές πολιτικές μαφίες και στη λεηλασία της ξένης διατροφικής και υλικής βοήθειας την οποία στέλνουν οι αναπτυγμένες χώρες.
Κατά το Διεθνές Ινστιτούτο Πολιτικής Διατροφικής Έρευνας, η σημερινή διατροφική κρίση είναι αναστρέψιμη αν ενισχυθούν και εκσυγχρονιστούν οι παγκόσμιες γεωργικές δομές, με παράλληλη ανάπτυξη της γενετικής και της βιοτεχνολογίας στον αγρό-κτηνοτροφικό τομέα. Επίσης, από την Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ υπογραμμίζεται ότι, μέσα σε 12 μήνες, θα δοθούν 970 δισ. δολάρια στις πληγείσες από την διατροφική κρίση χώρες, με σκοπό να βελτιωθούν οι γεωργικές τους δομές και να γίνουν απαραίτητα έργα υποδομής - τα οποία δεν έγιναν ποτέ, παρά την τεχνική βοήθεια που δέχθηκαν οι χώρες αυτές.
Ωστόσο, στη χώρα μας, πέρα από τη διατροφική κρίση, είναι απίστευτη και η υστερία για το θέμα της ακρίβειας, χωρίς κανείς να τολμά να πει την αλήθεια. Δηλαδή, να υπογραμμίσει ότι η κρίση που πλήττει κάποια νοικοκυριά οφείλεται, πριν απ' όλα, στον τρόπο ζωής τους. Όταν μία τριμελής οικογένεια δαπανά 21% για μηνιαίες αγορές τροφίμων και 37% για κινητή τηλεφωνία, καύσιμα και συντήρηση του αυτοκινήτου, τότε τα πραγματικά αίτια της κρίσεως θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού και όχι στην τιμή της τομάτας ή του τυριού.
Δυστυχώς, όμως, όπως έγραφε και ο Άλστον Τσέις, στο βιβλίο του «Όταν οι αριθμοί τρομοκρατούν», «στο μέτρο που η αναζήτηση της αλήθειας συγχέεται με την υιοθέτηση πολιτικών θέσεων, η επιδίωξη της γνώσεως υποβαθμίζεται σε κυνήγι για εξουσία»