Γεμίσαμε συμβούλους καλής ζωής. Επιτυχημένης ζωής. Συμβούλους που σου παρέχουν υποστήριξη και εμψύχωση για προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου αυτούς βλέπεις, αυτούς ακούς. Προπονητές ζωής για το πώς να ζεις. Πώς να φτάσεις στην επιτυχία και πως να διαχειριστείς την αποτυχία.
Γιατί συμβαίνει αυτό? Επειδή οι ζωές όλων μας είναι σκατά! Ε ναι! Όλων! Όλες οι ηλικίες. Όλες οι κοινωνικές ομάδες. Όλα τα φύλλα. Σε όλα τα επίπεδα. Στην υγεία, στην παιδεία, στα οικονομικά, στα ψυχολογικά, στις συναναστροφές μας.
Όμως, όλοι πιστεύουμε πως μόνο εμείς νιώθουμε έτσι. Όχι οι άλλοι. Τους άλλους τους βλέπουμε ευτυχισμένους, πετυχημένους, ευκατάστατους, πως τα καταφέρνουν όλα τέλεια στη ζωή τους. Μόνο εμείς τα κάνουμε όλα λάθος. Μόνο εμείς δεν αντέχουμε. Μόνο εμείς προσπαθούμε και δε βγαίνει. Άρα φταίμε! Άρα είναι προσωπική η ευθύνη. Αυτό με την προσωπική ευθύνη λοιπόν, σαν να πουλάει πολύ τελευταία. Πολλά τα ‘’σκουπίδια’’ σήμερα που λένε ‘’αναζήτησε τα αίτια της δυστυχίας σου σε σένα και όχι σε πράγματα που δε νοείται να αμφισβητήσεις’’ όπως, καταπίεση, ανισότητα, πατριαρχία, καπιταλισμός που δεν είναι προσωπικά προβλήματα. Είναι συλλογικά. Άρα και η λύση τους πρέπει να είναι συλλογική.
Μας πετάνε το μπαλάκι της ευθύνης. Ποιος είναι αυτός που φταίει όταν δε λειτουργεί τίποτα σωστά στη χώρα, άρα και στις ζωές μας? Εμείς? Δε φταίμε εμείς!