Στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, από πολλές πλευρές, η κατάσταση ποτέ δεν υπήρξε τόσο ρευστή και αβέβαιη όσο σήμερα. Όμως, στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, αποτελούν νησίδες σταθερότητας, αλλά και ευκαιριών ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης εξάλλου που αλλάζει φύση και περιεχόμενο και η οποία στον αναπτυγμένο κόσμο στηρίζεται όλο και περισσότερο στις παροχές υπηρεσιών, την ποιότητά τους και την τεχνολογική τους δομή.
Του Aθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Όταν λοιπόν στη χώρα μας γίνεται λόγος για ένα «νέο παραγωγικό μοντέλο», θα πρέπει να δούμε σε ποιους συντελεστές παραγωγής θα στηρίζεται αυτό και τι προστιθέμενες αξίες θα προσφέρει. Ιδιαίτερα δε στη σημερινή εποχή, όπου η χρηματοοικονομία έχει κερδίσει έδαφος έναντι της μεταποιητικής παραγωγικής δραστηριότητας.
Στο επίπεδο αυτό, η Ελλάδα, έχει δύο σημαντικά ατού υπέρ της. Από τη μια πλευρά μπορεί να εξελιχθεί σε κοσμοπολίτικο χρηματοπιστωτικό κέντρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπως προτείνουν οι εκλεκτοί οικονομολόγοι Δημήτρης και Χρήστος Ιωάννου, και από την άλλη έχει τεράστιες δυνατότητες αξιοποίησης της αποκαλούμενης «οικονομία του πολιτισμού και της κουλτούρας».
Η «οικονομία του πολιτισμού» αναφέρεται σε δύο κύριες έννοιες: στην οικονομική δραστηριότητα των πολιτιστικών τομέων, όπως οι τέχνες, τα μέσα ενημέρωσης και οι βιομηχανίες πολιτιστικής κληρονομιάς, και στη μελέτη του πώς οι κοινές πεποιθήσεις και αξίες (πολιτισμός) επηρεάζουν την οικονομική συμπεριφορά και τα αποτελέσματα.
Το πρώτο αφορά τη δημιουργία πολιτιστικών αγαθών και υπηρεσιών όπως ταινίες, μουσική και αρχιτεκτονική, τα οποία δημιουργούν θέσεις εργασίας και έσοδα. Το δεύτερο εξετάζει πώς οι πολιτισμικοί κανόνες και οι προτιμήσεις επηρεάζουν τις καταναλωτικές αποφάσεις, τις επενδύσεις και την παραγωγικότητα.
Και από την άποψη αυτή, όλα δείχνουν ότι αυτός ο τομέας δημιουργεί σημαντική οικονομική αξία μέσω θέσεων εργασίας, εισοδήματος και εμπορίου. Το 2023, για παράδειγμα, εκτιμήθηκε ότι απέφερε έσοδα περίπου 2,75 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και απασχόλησε περίπου 30 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Υπογραμμίζουμε ότι στον τομέα του πολιτισμού εντάσσονται και οι αθλητικές δραστηριότητες, οι οποίες με πρώτη το ποδόσφαιρο, σήμερα αντιπροσωπεύουν 1,2 τρισ. δολάρια παγκόσμιο τζίρο.
Ας σημειωθεί επίσης ότι η πολιτιστική οικονομία, συχνά βασίζεται στο ανθρώπινο ταλέντο και τη δημιουργικότητα, μπορεί να είναι μικρής κλίμακας και περιλαμβάνει διάφορες οργανωτικές μορφές όπως μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, συνεταιρισμούς και άτυπες ομάδες, καθώς και κερδοσκοπικές εταιρείες.
Είναι δηλαδή ένας πολυδιάστατος κλάδος οικονομικής και μορφωτικής δραστηριότητας, στον οποίο η Ελλάδα έχει τεράστια ιστορικά ατού στη διάθεσή της.
Μια χώρα λοιπόν που ετησίως την επισυνάπτονται πάνω από 30 εκατομμύρια επισκέπτες, θα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρο μια προστιθέμενη αξία, η οποία προκύπτει από άυλες αξίες, όπως το ταλέντο και ευφυΐα, που περισσότερο από επενδυτικό χρήμα, εξαρτώνται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που συνθέτουν τον πληθυσμό μιας χώρας.
Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε και την επικείμενη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο της νοτιοανατολικής Μεσογείου, η ευκαιρία για τη χώρα να τοποθετηθεί ως ζωτική για τη Δύση γεωπολιτική δύναμη στην περιοχή της Μεσογείου είναι μοναδική. Ασφαλώς δε δεν θα έπρεπε να χαθεί… Στον ελληνικό λαό εναπόκειται να το καταλάβει και να το αξιοποιήσει.
Πηγή: Lykavitos.gr