Κατά παράφραση της γνωστής αποστροφής ότι την ιστορία τη γράφουν οι παρέες, είναι και τα πρόσωπα και οι γνωριμίες τους που την επηρεάζουν. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τον ρόλο της φιλίας μεταξύ Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ζισκάρ Ντ Εστέν, ούτε βέβαια και την αμεσότητα της σχέσης μεταξύ Ανδρέα Παπανδρέου και Φρανσουά Μιτεράν. Η πρώτη φιλία διευκόλυνε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και η δεύτερη τη συνάντηση της Ελούντας για το Τσάντ που πρόβαλε διεθνώς τη χώρα. Αναμφίβολα τα αποτελέσματα δεν ήταν αναλόγου ή πολύ περισσότερο ίδιου βεληνεκούς , αλλά καταδεικνύουν την πεμπτουσία της εξωτερικής πολιτικής. Την ανάληψη δηλαδή πρωτοβουλιών που σε καθιστούν αναγνωρίσιμο ως ικανό στο διεθνές σκηνικό.
Γράφει ο Πολύκαρπος Αδαμίδης
Η ανακοίνωση του δείπνου που θα παραθέσει ο Έλληνας πρωθυπουργός τη Δευτέρα 21 Αυγούστου στους ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων είναι μια σημαντική κίνηση της εξωτερικής μας πολιτικής. Προετοιμάστηκε αθόρυβα και γίνεται με την παρουσία της Προέδρου της Κομισιόν και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η πρόσφατη φιλοξενία της κ. Φόνο Ντερ Λάιεν στα Χανιά, έπαιξε αναμφισβήτητα τον ρόλο της. Μια πρόσθετη και έμμεση απάντηση στους μεμψιμοιρούντες.
Η μη πρόσκληση αντίστοιχα του Αλβανού πρωθυπουργού, στέλνει εμφατικά το μήνυμα πως η Αλβανική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση περνά από την άμεση απελευθέρωση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη. Για όσους δεν το κατάλαβαν ας δουν τη σύνθεση του δείπνου. Δε θα είναι το μόνο από το οποίο θα είναι απόντες.