Τριακόσιοι είκοσι πολίτες αριστεροί – προοδευτικοί εκμυζητές του κοινοβουλευτισμού, τα «εσκαπμπό» των εκάστοτε πρωθυπουργών, υπέγραψαν δήλωση υπέρ της άξιας εμπτυσμού συμφωνίας των Πρεσπών, 17 Ιουνίου 2018.
Περιθωριοποιημένοι λόγω πολιτικής ασχεσίας καταβάλλουν στο γέρμα της ζωής ύστατη προσπάθεια να ενταχθούν σ’ ένα νέο πολιτικό μαγεριό: (Κνίτες, αριστεροί, κομμουνιστές, μαρξιστές-λενινιστές, διανοούμενοι προοδευτικοί, απ’ όλα έχει ο μπαξές). Διαγκωνίζονται για τη λείξη της εξουσίας υπό την κουδούνα του τράγου που σέρνει την αγέλη σ΄ένα πρωτεϊκό πολιτικό σχήμα της κεντροαριστεράς.
Του Βασίλειου Γρηγ. Παπαδάκη
Άγνωστοι οι τριακόσιοι είκοσι στους εκλογείς ηλικίας 18 έως 40, οι αυτοκαλούμενοι ελί της «ιντελλιγκέντσια». Επιζητούν διακαώς δημόσια αποδοχή για την ανάκτηση της απολεσθείσης επαγγελματικής καταξίωσης.
Σύμφωνα με τον Ιταλό κοινωνιολόγο Vilfredo Pareto (1848-1923), «Ελίτ» = οι άριστοι, οι πρωτεύοντες, οι διαλεκτοί, άντρες βασιλικοί. Διώκωνται συστηματικά από τα αριστερά-κομμουνιστικά καθεστώτα.
Με έντονα χαρακτηριστικά πνευματικού και κοινωνικού αρχοντοχωριατισμού: η διαστροφή να φαίνεσαι ίσος με όσους θεωρούνται άριστοι σε προσόντα και χαρίσματα. Πόσοι διανοούμενοι-αριστεροί μη έχοντας τίποτα πηγαίο να παρουσιάσουν κατασκευάζουν έργα κατ΄απομίμηση του συρμού.
Πόσοι επιστήμονες, ηθοποιοί, λογοτέχνες, καθηγητές, δημοσιογράφοι, δεν πασχίζουν να συμμορφωθούν με τις εντολές των καθοδηγητών της αριστεράς για να πετύχουν την αναγνώριση που η ενοργανωμένη αριστερή προπαγάνδα ξέρει να προσφέρει.
Οι ψευδοδιανοούμενοι του καναπέ, παραμένουν προσηλωμένοι στα παγιωμένα, ξεπερασμένα φιλοσοφικά συστήματα και αισθητικά δόγματα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποία η θέση και ο ρόλος της αριστεράς στα κρίσιμα εθνικά θέματα. Στο όνομα μιας δήθεν «αλληλεγγύης, προοδευτισμού και συνεννόησης των λαών» επιλέγουν την λύση που ενέχει εθνικές υποχωρήσεις.
Με την ήττα των κομμουνιστών στο Γράμμο-Βίτσι απεφεύχθη η απόσχιση της Μακεδονίας. Μετά από 69 χρόνια η κυβέρνησης του 4% προσυπογράφει στις Πρέσπες τη «σμίκρυνση κεφαλής».
Η λέξη διανοητής διαφέρει εννοιολογικά από τη λέξη διανοούμενος.
Διανοητής είναι ο ελεύθερος και δημιουργικός στοχαστής που στηρίζεται σε διάφορα φιλοσοφικά και ιδεολογικά συστήματα.
Είναι σε θέση να ακολουθήσει νέους δρόμους και να κρίνει ελεύθερα τα κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά ζητήματα και τις διανθρώπινες σχέσεις.
Ο διανοούμενος περιορίζεται στα στενά όρια της επιστήμης και της πνευματικής αναζήτησης. Κοινωνική κατηγορία που περιλαμβάνει όσους ασχολούνται κατά κύριο και επαγγελματικό λόγο με την επεξεργασία και ανάπτυξη των ιδεών και του πνεύματος.
Η διανόηση: (Νους, σκέψη, στοχασμός, νόηση), αποτελεί τη βάση της πνευματικής ύπαρξης του ανθρώπου. Βασίζεται και σε άλλες πνευματικές λειτουργίες, όπως η νόηση, η ικανότητα του ανθρωπίνου μυαλού να επεξεργάζεται το υλικό που παρέχουν οι αισθήσεις και να διαμορφώνει τις έννοιες, τις κρίσεις, τους συλλογισμούς, καταλήγοντας στη γνώση του γύρω κόσμου.
Η νόηση συχνά συγχέεται με την νοημοσύνη και την ευφυΐα.
Στην πραγματικότητα υπάρχει ουσιώδης διαφορά. Η νόηση περιορίζεται μόνο στην κατανόηση. Η νοημοσύνη επεκτείνεται πέρα από την ενέργεια της νόησης, περιλαμβάνει την αντιληπτικότητα και φαντασία. Η ευφυΐα δεν είναι παρά ένας βαθμός της νοημοσύνης.
Στο χώρο της φιλοσοφίας, η νόηση συνδέεται με την νοησιαρχία η νοησιοκρατία (intellectualism). Νοησιοκράτες υπήρξαν ο Αριστοτέλης (380-332 π.Χ.) ο Θωμάς ο Ακινήτης, άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1225-1274), οι οποίοι πάνω από την εμπειρία έθεταν την νοητική δυνατότητα και τη γνώση.
Ο Αριστοτέλης καθορίζει τις τέσσερεις βασικές αρχές της έλλογης σκέψης, της λειτουργίας της ανθρώπινης διάνοιας: Αρχή της ταυτότητας, αρχή της αντίφασης, αρχή του αποκλεισμού του τρίτου ή του μέσου και αρχή του εύλογου λόγου. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η νόηση είναι το βασικό στοιχείο του ψυχικού βίου. Μόνο η νόηση έχει τη δύναμη να συλλάβει την απόλυτη αλήθεια, κάτι που δεν αντιλαμβάνονται οι κρατούντες. Μόνον όταν η αλήθεια περιχαρακωθεί μέσα στην καθαρή νόηση είναι εφικτή.
Ο άνθρωπος δεν αγρεύει μόνο με την νόηση την αλήθεια αλλά με όλη του την ψυχή.
Παρεπόμενον: (για τους ενθοφθόρους, φραγκολεβαντίνους)
Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η πατρίς (Πλάτων, Κρίτωνας 51Α)
*Επίτιμο μέλος Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων