« Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν», σε απλά ελληνικά «χέ…κε η φορά στο αλώνι» με την δήθεν πολυαναμενόμενη δημόσια εμφάνιση του «κάθε εκατό χρόνια» λαοπρόβλητου ηγέτη, κατά κόσμον Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο της «Καθημερινής» για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης και σε περιβάλλον εξαιρετικά προστατευμένο.
Ένας Τσίπρας δομικά αμετανόητος και ιδεολογικά εξακολουθητικός υπερασπιστής του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου της κυβέρνησης του, που οδήγησε, εν μέσω ιδεοληπτικών ακροβατισμών του παρδαλού καραφλοκόκκορα Βαρουφάκη στην απόλυτη χρεωκοπία της χώρας και στο νέο μνημόνιο των 100+ δισεκατομμυρίων ευρώ και στην υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας (πλην της Ακρόπολης που γλίτωσε από την μανία εκποίησης των τσιπροκαμμένων), δικαιολόγησε απολύτως τις παλαβομάρες και τις αριστεροηλίθιες αυταπάτες και εμμονές.
Επιζήτησε την δικαίωση μιας ανερμάτιστης και αυτοκτονικής για τη χώρα και την οικονομία πολιτικής καταθέτοντας την δήθεν σταθερή θέση του υπέρ του ευρώ και της ευρωζώνης λες κι οι Έλληνες έχουν πάθει αμνησία και ξέχασαν τα τοπικά νομίσματα, τις επισκέψεις στο Νομισματοκοπείο, τις παρακλήσεις στον Πούτιν να τυπώσει δραχμές και τις περιηγήσεις για δανεικά σε Κίνα και Ιράν.
Κι επειδή «απορία ψάλτου, βηξ» έριξε στην αρένα της δημόσιας αντιπαράθεσης με τους πρώην συνεργάτες του (από τον ίδιο επιλεγμένους), στον απόηχο του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ με την ηγετική εμφάνιση του παρακοιμώμενου του Νίκου Παππά, την υπόθεση Novartis και την γελοιωδέστερη των θεσμικών παρεμβάσεων του, την κωμική ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου με τις τέσσερις άδειες και το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας ακριβώς για να εκθέσει (όπως πιστεύει) τον βασικό εμπνευστή τους, τον Νίκο Παππά, τον επονομαζόμενο και «13-0».
Η εικόνα ενός Τσίπρα δήθεν ευαισθητούλη με την δημοκρατία και την δικαιοσύνη, δήθεν μετανοημένου για τις διώξεις αντιπάλων και το κρέμασμα στα μανταλάκια ηγετικών παραγόντων της τότε αντιπολίτευσης, δήθεν απορημένου για την τροπή που πήραν τα πράγματα παρά τις άριστες των προθέσεων με τις οποίες ξεκίνησαν (καθότι αριστερά και αγνές προθέσεις είναι ταυτόσημα) και την ίδια ώρα εμμονικά προσκολλημένου στις σταλινικές ονειρώξεις και στην αριστερή ορθότητα συνιστά ακραία προσβολή στην πολιτική μνήμη και στα όσα ως πρωθυπουργός στη χώρα επέβαλε ως πολιτική επιλογή.
Αυτή η απόπειρα αγιοποίησης, με δήθεν εξομολογημένες, άρα συγχωρεμένες από κάποιον ιδιωτικό Πανάγαθο, «δυο αμαρτίες», αυτή της Novartis και την άλλη των τηλεοπτικών αδειών ( για τις οποίες έφταιγαν οι συνεργάτες του, ειδικά ο κ.Παππάς) του αρχιερέα της αριστερής παραφροσύνης και της ιδεοληπτικής εμμονικότητας στις μαρξιστικές αυταπάτες είναι ξεκάθαρο πως παρήγαγε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από όσα επεδίωκε.
Την ίδια ώρα άφθονο και γάργαρο γέλιο προκαλεί και η προσωπική του επιθυμία να ηγηθεί, σε εύθετο χρόνο, μιας νέας πολιτικής δυναμικής που η κεντροαριστερά μπορεί να αναπτύξει σε μια διαδικασία συνένωσης και συνεννόησης υπό την επιρροή συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία δυσκολεύονται με τον «σοσιαλιστή» Κυριάκο Μητσοτάκη και πολύ θα τους άρεσε ένας «οικονομικός εθνικιστής», που θα ανέτρεπε τις σημερινές εξελίξεις και θα οδηγούσε το επιχειρείν και πάλι στις παλιές ένδοξες μέρες με τα αριστερά χειροφιλήματα και τα δημοκρατικά αστειάκια.
Βεβαίως, ούτε περνάει από το μυαλό του πως η περίοδος που έπαιζε το ρόλο του θείου βρέφους της αριστεράς και πουλούσε στους σανοφάγους σοσιαλισμό και δραχμολαγνεία παρήλθε οριστικά και αμετάκλητα παρασέρνοντας και τον ίδιο και τις φιλοδοξίες του. Πως, ότι σήμερα συμβαίνει στη χώρα εξελίσσεται εκτός της προσωπικής του επιρροής, πλέον ακόμη και στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, στις τάξεις του οποίου ο κ. Τσίπρας είναι μακρινό παρελθόν με μηδενική δυνατότητα επιρροής ακόμη και απέναντι σε ένα μεταπολιτικό φρούτο σαν τον κύριο κυρ Στέφανο Κασσελάκη και την «παλιοπαρέα» με την οποία διοικεί το μαγαζί.
Το χειρότερο όλων; Δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να του απαντήσει ο κ. Παππάς, ο οποίος ανακάλυψε «κύκλους» για να αποδοκιμάσει τις «αποκαλύψεις» του κ. Τσίπρα με την εμφαντικότερη σιωπή που θα μπορούσε να επιλέξει.
Να «καταγγέλλει» ο κ. Τσίπρας «τις τηλεοπτικές άδειες» και να απαντάει μέσω κύκλων δια της σιωπής του ο κ. Παππάς, αξία ανεκτίμητη και μέτρο κατάντιας απόλυτο.
Με τις υγείες του του άχαστου ηγέτη! Πως πέρασαν αλήθεια τόσο γρήγορα εκατό ολόκληρα χρόνια!