Σε αναζήτηση πολιτικού και τεχνοκρατικού αφηγήματος για να αντιμετωπίσει «τη «λαίλαπα» Πιερρακάκη και την τρομακτική διείσδυση που παρουσιάζει στον χώρο της πάλαι ποτέ αν ανανεωτικής αριστεράς βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς «μετράει» καθημερινά την επιρροή του «εκ μετεγγραφής» υπουργού του Μητσοτάκη στο «μαλακό υπογάστριο» της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τη βρίσκει εξαιρετικά αυξημένη.
Του Χρήστου Υφαντή
Τι συμβαίνει; Ο Πιερρακάκης εμφανίζεται σε όλες τις μετρήσεις να είναι ο υπουργός της κυβέρνησης με τη μεγαλύτερη διεισδυτικότητα στο χώρο της « πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και προς το κέντρο» αριστεράς.
Πρόκειται για το χώρο εκείνο που αποτελείται από την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων της ανανεωτικής αριστεράς που εγκατέλειψαν νωρίς και συνειδητά τον ΣΥΡΙΖΑ, απέρριψαν τον Τσίπρα και τα αριστερόστροφα γκρουπούσκουλα, συνεχίζουν να ομνύουν στις αξίες του παλιού, καλού ευρωκουμμουνισμού, υπερασπίζονται σθεναρά τις αξίες της αστικής δημοκρατίας και διαθέτουν μια ευρύτερη της αριθμητικής τους ισχύος δυνατότητα επιρροής στην κοινή γνώμη και στον πανεπιστημιακό χώρο.
Είναι παλιά και νεώτερα πολιτικά στελέχη με μεγάλη μαχητικότητα, εξαιρετική επικοινωνιακή ικανότητα, ορθό και κοινωνικά αποδεκτό πολιτικό λόγο, αυξημένη δημόσια παρουσία και στα social media και φανατικοί αντίπαλοι όλων των ιδεοληπτικών και των ψεκασμένων.
Στην απόφαση του να κινηθεί προς το κέντρο και να διεκδικήσει το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, έστω και με παλινωδίες και παραδοσιακές αγκυλώσεις, ο Τσίπρας θα πρέπει πρώτα να περάσει από τους παλιούς συντρόφους του, που λειτουργούν σαν ένα ανάχωμα στους σχεδιασμούς της Κουμουνδούρου.
Σε αυτή την ομάδα των παλιών μελών και στελεχών του άλλοτε ΚΚΕ Εσωτερικού και της ΕΑΡ ή αργότερα της ΔΗΜΑΡ του 2012, ο άνθρωπος που συμπληρώνει ιδανική την πολύ καλή εικόνα που εξακολουθεί, παρά τη μερική υποχώρηση, να διατηρεί ο πρωθυπουργός είναι ο Κυριάκος Πιερρακάκης.
Πολιτικά ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής αποτελεί, αντικειμενικά, τον βασικό κυβερνητικό εκφραστή των αριστερών πόθων του κόσμου αυτού, υλοποιεί με ένα κλασσικά ανανεωτικό τρόπο όλες τις μεγάλες επιλογές του χώρου για την αγκύρωση στην κοινωνία των πολιτών των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα, δίνει τον τόνο της εποχής και των αναγκών της και, ταυτόχρονα, διατηρεί το ανθρώπινο προφίλ των παλιών στελεχών της κομμουνιστικής ανανέωσης, ακόμη και αν ποτέ δεν κινήθηκε πολιτικά στο χώρο αυτό.
Στο πρόσωπο του Κυριάκου Πιερρακάκη συγκλίνουν οι αξίες, οι προτεραιότητες και οι σχεδιασμοί για μια άλλη Ελλάδα εκείνου του τμήματος της αριστεράς που έφυγε νωρίς από την νεοκομμουνιστική μιζέρια και διεκδίκησε για τον εαυτό του την αληθινή δημοκρατία στις χώρες της Δύσης, απορρίπτοντας όλες τις παλιές δοξασίες και τα ιδεοληπτικά εκτρώματα των εμμονικών της προλεταριακής εξουσίας.
Αυτός ο Πιερρακάκης είναι πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνεται σε όλες τις ειδικές μετρήσεις ως σημαντικό πολιτικό μέγεθος, εμφανίζεται να διαθέτει μια ισχυρή τεχνοκρατική πανοπλία και διεισδύει εύκολα και σε μεγάλη έκταση τόσο στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στους γειτονικούς του καθ’ οδόν προς το κέντρο, χώρους.
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται με λεπτομέρειες από την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου να σχεδιαστεί (έχει παραγγελθεί ήδη) μια συγκεκριμένη και προσεκτική τακτική, που ελπίζεται ότι μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να κοντύνει την επιρροή του Υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής και να περιορίσει τον πολιτικό έρωτα της παλιάς ανανεωτικής αριστεράς προς τις πολιτικές που εξαγγέλλει και υλοποιεί.
Η υπόθεση δεν είναι καθόλου εύκολη και απλή, ο Πιερρακάκης εμφανίζεται να διαπερνά πολιτικά όλες τις κοινωνικές στρωματώσεις και να έχει αποκτήσει φανατικό κοινό στο εκσυγχρονιστικό κομμάτι της κοινωνίας, συνεπώς ένας κακός υπολογισμός μπορεί να καταστρέψει το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ και να οδηγήσει το κόμμα σε μια παταγώδη αποτυχία, που θα του στοιχίσει σημαντικά στη δυναμική που επιθυμεί να αναπτύξει στο δρόμο για τη σοσιαλδημοκρατία και μια νέα νίκη στις Εκλογές.