Σε πρόσφατη δημοσκόπηση (Interview, 29.10) όπου τέθηκε το ερώτημα: «Αν δεχθούμε τη φράση «Μητσοτάκης ή χάος» ως πολιτικό δίλημμα, εσείς τι θα επιλέγατε;», το 42% των ερωτηθέντων απαντά «το χάος», έναντι 30% που επιλέγουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ το υπόλοιπο 28% δηλώνει «Άλλο»!...
Του Διονύση Κ. Καραχάλιου
Η δημοσκόπηση δεν εξηγούσε την έννοια του χάους, έτσι ώστε να γνωρίζει ο καθένας, που κλήθηκε να απαντήσει, το ακριβές περιεχόμενο της εναλλακτικής επιλογής, απέναντι στο πραγματικό μέγεθος, αυτό του πρωθυπουργού της χώρας. Έτσι το δίλημμα ήταν μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας!..
Η πρώτη εντύπωση, που προκαλεί το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης είναι ότι, ενώ το 30% των πολιτών επιλέγει, συνειδητά και με επίγνωση, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το 42%, που δεν θέλει, δεν συμπαθεί ή μισεί τον πρωθυπουργό της χώρας, ψηφίζει το «χάος», έχοντας την φαντασίωση ότι είναι η προτιμότερη λύση!...
Όμως, όταν υπάρχει και η τρίτη επιλογή (το «Άλλο»), προς την οποία στρέφεται το 28% των πολιτών (διόλου ευκαταφρόνητο…), τούτο, προφανώς, σημαίνει ότι το «χάος», προκρίνεται από εκείνους που δεν τους εκφράζει, ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά ούτε και κάποια άλλη υπαρκτή πολιτική προσωπικότητα, την οποία θα υπονοούσαν επιλέγοντας το «Άλλο»!...
Με απλά λόγια, στην σκέψη, στην λογική και στην κρίση του 42%, το χάος εκφράζει την ελπίδα και την προσδοκία ότι, με την «επικράτησή» του, θα δοθεί τέλος σε βασανιστικά πολιτικά αδιέξοδα ή και στην «ανία», την οποία προκαλεί, η διαρκής απογοήτευση από τις ψευδαισθήσεις μέρους της κοινωνίας, που δεν γνωρίζει τι ακριβώς θέλει και τι επιδιώκει …
Έστω και αν δεν γνωρίζουμε τι, συγκεκριμένα, εννοούσε ο καθένας, απ’ όλους όσοι επέλεξαν το «χάος», είναι βέβαιον ότι στην σκέψη τους, έστω και συγκεχυμένη, έστω και μπερδεμένη, θα έχουν την εικόνα μιας απόλυτης ακαταστασίας, μιας αβέβαιης και ασταθούς πραγματικότητας, όπου κυριαρχεί η σύγχυση των πάντων, η ανυπαρξία τάξης, η διαρκής αναστάτωση, χωρίς αίσθηση στερεότητας και ασφάλειας…
«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»! λοιπόν. Το είχε πει πρώτος ο Μάο, τότε που με την περιλάλητη «Πολιτιστική Επανάσταση» (1966-1976), δηλαδή ένα ανεπανάληπτο όργιο βίας και μαζικής παραφροσύνης, εξόντωσε μερικές δεκάδες εκατομμύρια συμπατριώτες του, βυθίζοντας την χώρα του στο χάος!
Αυτό το «χάος» λάτρεψε και ο Αλέξης Τσίπρας, που, παρ’ ότι προερχόταν από το «τιμημένο» ΚΚΕ και την σταλινοτραφή νεολαία του, την ΚΝΕ, δεν δίσταζε να μελετά και τα τσιτάτα του «μεγάλου τιμονιέρη», προφανώς για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του με την «δημοκρατική» σκέψη ενός ακόμη εκ των ηγετών του παγκοσμίου κομμουνιστικού κινήματος…
Το «χάος», όπως το εννοούσε και μάλλον το εννοεί ακόμη ο Τσίπρας, αφού μέχρι τώρα, δεν μας έχει ενημερώσει για κάποια επανεκτίμηση των απόψεων, με βάση τις οποίες έφθασε στην εξουσία και κυβέρνησε την χώρα, είναι, δίχως άλλο, η συλλογική παραφροσύνη των «αγανακτισμένων», εκείνων δηλαδή, που εκτονώνονταν χυδαιολογώντας έναντι των πάντων, διαλαλούσαν την μανία τους έναντι θεσμών και προσώπων, ζητούσαν κρεμάλες και «Γουδί» και, τελικά, κατέληξαν να πανηγυρίζουν, μέσα σε ντελίριο επαναστατικού ενθουσιασμού, για την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου!...
Και επειδή το 42%, που επέλεξε το χάος, υπερβαίνει κατά πολύ το σύνολο των ποσοστών που εμφανίζουν, δημοσκοπικά, όλες μαζί οι δυνάμεις της Αριστεράς, είναι προφανές ότι, στην επιλογή αυτή συναθροίζεται και ένα ευάριθμο τμήμα της Ακροδεξιάς, που φαίνεται ότι θυμήθηκε πάλι τις «ένδοξες ημέρες» κατά τις οποίες, από το πάνω τμήμα της πλατείας Συντάγματος, ένωνε τα συνθήματά της, με το κάτω τμήμα, όπου ξημεροβραδιάζονταν οι οπαδοί του Τσίπρα και του Κουτσούμπα, αλλά και τα «γκρουπούσκουλα», που θαυμάζουν τον Κουφοντίνα!...
Δηλαδή, κάποιοι, που αρέσκονται να πλειοδοτούν σε «πατριωτισμό» και σε «εθνικές ανησυχίες» και δήθεν αγωνιούν για την «αριστερή στροφή» της Νέας Δημοκρατίας, δεν διστάζουν να συμπαραταχθούν με την Αριστερά, προκειμένου να ρίξουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας! «Στάχτη και μπούρμπερη» και, κατά τα λοιπά, «Ζήτω το Έθνος»! Υποκρισία και ξεδιαντροπιά, χωρίς όρια!...
Επομένως, όλοι αυτοί οι εραστές του χάους, πέρα από το μίσος τους για τον Μητσοτάκη και την ιδεολογική απέχθεια προς τη Νέα Δημοκρατία, υποδηλώνουν ένα και μόνον πράγμα: ότι, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα ζωώδη ένστικτα και τα συμπλέγματα που ταλαιπωρούν την μαυρισμένη ψυχή τους, προτιμούν την επιστροφή της χώρας στο κλίμα αβεβαιότητας και αναταραχής, που επικράτησε στην χώρα πριν δέκα- δεκαπέντε χρόνια και οδήγησε στην διακυβέρνησή της από τον ασυνείδητο άλλοτε καταληψία και λάτρη των μολότοφ και τους νεοσταλινικούς συνοδοιπόρους του…