Η ισότιμη πρόσβαση όλων των ανθρώπων σε σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος και πιο συγκεκριμένα στους δύσβατους αρχαιολογικούς χώρους αποτελεί μια από τις βασικές κυβερνητικές προτεραιότητες. Η συμπεριληπτική κοινωνία συνεπάγεται με τη δημοκρατική κοινωνία. Προχωρά και εξελίσσεται χωρίς να αφήνει κανέναν και καμία πίσω.
Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση και το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού προχώρησε σε μια σειρά από έργα προσβασιμότητας τα οποία θα καταστήσουν την επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους ατόμων με αναπηρία δυνατή και πιο εύκολη. Μεταξύ άλλων, το μεγαλύτερο έργο προσβασιμότητας αποτέλεσαν οι ειδικές διαδρομές για άτομα με αναπηρία και ο νέος ανελκυστήρας στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης.
Αξιωματική αντιπολίτευση και συνεργαζόμενα με αυτή Μέσα Ενημέρωσης διέρρηταν τα ιμάτιά τους, κάνοντας λόγο για «τσιμέντωμα» και «διαστρέβλωση» του μνημείου. Για άλλη μια φορά αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση και διασπορά ψευδών ειδήσεων με στόχο τον επιφανειακό εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης. Παράβλεψαν το γεγονός ότι αντικαταστάθηκαν οι παλαιές τσιμεντένιες διαστώσεις που υπήρχαν στο μνημείο ήδη από το 1977. Χαρακτήρισαν επικίνδυνη τη διάστρωση, αγνοώντας την αντιολισθητική της επιφάνεια. Έκαναν λόγο για καταστροφή αρχαίου μέλους του ναού και καταστροφής στο πλαίσιο των εργασιών. Και η αρμαθιά ψεμάτων συνεχιζόταν και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.
Η επικαιρότητα όμως ρίχνει φως στα αντιπολιτευτικά ψέματα. Η δημοσιοποίηση της Έκθεσης στην ιστοσελίδα Κέντρου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις. Όχι μόνο δεν έχει καταστραφεί το μνημείο, άλλα αποτελεί «πρότυπο συντήρησης κληρονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο». Η διαχείριση κρίνεται υποδειγματική και οι εκπονουμενές μελέτες χαρακτηρίζονται διεξοδικές και λεπτομερείς.
Αξίζει να δούμε πως η αντίθετη πλευρά χρησιμοποιεί το τσιμέντο. Σίγουρα όχι για την ανάδειξη μνημείων πολιτιστικής κληρονομίας και της βελτίωσης της προσβασιμότητας στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Το τσιμέντο φαίνεται να χρησιμοποιείται για να χτίζονται αυθαίρετα «στέκια» μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους και πόρτες καθηγητών. Ενώ οικοδομικά εργαλεία όπως βαριοπούλες και σφυριά, για να καταστρέφονται βιβλιοθήκες.
Όχι για έργα υποδομής. Όχι για έργα διευκόλυνσης της καθημερινότητας όλων των πολιτών.
Πως είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για «δικαιοσύνη παντού» όταν υπάρχει δικαιοσύνη «à la carte»;
Είναι ζήτημα παιδείας. Είναι ζήτημα πολιτισμού.