Ο εκλεκτός συνάδελφος Γ. Πρετεντέρης, πολύ σωστά, έγραψε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που κερδίζει τρεις συνεχόμενες εκλογές μετά το 1974, διασφαλίζοντας μια δεύτερη τετραετία με ευρύτατη πλειοψηφία.
Πλην όμως, επισημαίνει επίσης πολύ σωστά ο έμπειρος αρθρογράφος «τους επινίκιους θριάμβους των Ρωμαίων αυτοκρατόρων συνόδευε ένας τύπος που ψιθύριζε στο αφτί του θριαμβευτή ότι δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι θνητός».
Θα προσθέταμε στην παρατήρηση αυτή ότι οι θνητοί ας μη ξεχνούν ότι δεν παίρνουν τίποτε μαζί τους.
Ούτε χρήμα, ούτε εξουσία, ούτε παλάτια, μεταφέρονται στο υπερπέραν. Αντιθέτως αυτό που μένει για πάντα, είναι η φήμη και η ποιότητα ενός προσώπου. Είτε είναι επώνυμο είτε ανώνυμο.
Υπό αυτή την έννοια, ο σημερινός κυρίαρχος της πολιτικής ζωής της χώρας, θα κριθεί από τα έργα του και τα αποτελέσματά τους. Και θα κριθεί φυσικά από τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσει την ισχύ που του παραχώρησε ο ελληνικός λαός.
Ο τελευταίος θα περιμένει να δει και να βιώσει συγκεκριμένες βελτιώσεις της καθημερινότητάς του και να αισθανθεί ότι μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε θεσμούς και πρόσωπα που τους εκπροσωπούν.
Σημαντικό επίσης ρόλο τα χρόνια που έρχονται, θα παίζει και η αίσθηση ασφάλειας του πολίτη τόσο σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι υπεύθυνοι προστασίας του πολίτη. Εφεξής ο χουλιγκανισμός και οι γελοίοι μπαχαλακηδες θα έχουν πολιτικές συνέπειες διόλου αμελητέες.
Αν δούμε λοιπόν την κυβέρνηση από αυτή την οπτική γωνία, χωρίς καμιάν απολύτως διάθεση γκρίνιας και πρόωρης κριτικής, έχουμε τον πειρασμό, βλέποντας απέναντί μας 63 μέλη υπεύθυνα για το κυβερνητικό έργο, να σκεφτούμε τη λαϊκή ρήση «όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει». Και ο νοών νοείτω…