Η επίσκεψη Ερντογάν ολοκληρώθηκε. Σε πλαίσιο εν πολλοίς προδιαγεγραμμένο. Καμιά λεκτική ακρότητα, πέραν της αναφοράς στη λεγόμενη Τουρκική μειονότητα της Θράκης. Άμεση η απάντηση και η ανασκευή. Με αποστομωτική αναφορά στη Συνθήκη της Λωζάννης. Όχι στο θυμικό και τις ευαισθησίες μας.
Γράφει ο Πολύκαρπος Αδαμίδης
Κατά τα άλλα ούτε ύβρεις, ούτε σοκαριστικές προκλήσεις, όπως προ ημερών στη Γερμανία. Όπου ο σπουδαίος πολιτικός παίκτης Τούρκος Πρόεδρος, έχει επίγνωση της επιρροής, που η αριθμούσα εκατομμύρια, Τουρκική κοινότητα του εξασφαλίζει. Στα δικά μας καμιά συντελειακή συνέπεια. Η διακήρυξη περί καλής γειτονίας δεν ήταν απαραίτητη. Χωρίς να είναι και κόλαφος. Η διατύπωσή της έπρεπε να προσεχθεί περισσότερο. Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος για να υποστηρίξει κανείς ότι "ξεπλύναμε" τους Τούρκους. Οι διεθνείς σχέσεις είναι εν πολλοίς εντυπώσεις. Κανείς δεν κερδίζει με την αδράνεια.
Στις σημαντικές εξελίξεις, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται. Σε μια προδιαγεγραμμένη ωστόσο πορεία υλοποίησης του Ισραηλινού σχεδιασμού. Όσοι έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες. Και η συνέχεια θα είναι ανάλογη. Το Ισραήλ με την παρακαταθήκη νομιμοποίησης, από τα ασύλληπτης κτηνωδίας εγκλήματα της 7ης Οκτωβρίου, θα κάνει ρυθμίσεις διαρκείας. Όχι ότι αυτό θα εξιλεώσει όσους φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Αλλά είναι το ελάχιστο που μπορούν να προσφέρουν στη μνήμη όσων βασανίστηκαν.
Σε άλλο μακρινό σημείο της υφηλίου, η Βενεζουέλα ετοιμάζεται να εισβάλει και να προσαρτήσει τα 2/3 περίπου, όπως λέγεται του εδάφους της Βρετανικής Γουιάνας. Η πρόσφατη ανακάλυψη νέων ενεργειακών κοιτασμάτων – πετρελαίου- είναι ένα πρόσθετο δέλεαρ. Βρίσκονται στην ούτως ή άλλως πλούσια πετρελαϊκά διαφιλονικούμενη περιοχή. Που η Βενεζουέλα ισχυρίζεται ότι της ανήκει, καθώς ποτέ δεν αναγνώρισε τη διαιτητική απόφαση του 1899, με την οποία παραχωρήθηκε στη Γουιάνα. Την χαρακτήρισε ως Αγγλορωσική συνωμοσία. Στη θέση της αυτή εμμένει. Είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι δεν πολυπιστεύει στην ενεργειακή μετάβαση και στην πράσινη οικονομία. Μαζί με αυτή και όσοι έσπευσαν να σταθούν εύλογα στο ‘πλευρό’ της Γουιάνας. Με πρώτες τις ΗΠΑ. Μακάριοι οι κατέχοντες-πετρέλαιο και φυσικό αέριο-και τα υπόλοιπα συζητούνται. Ακόμα και εάν απαιτηθεί για τον σκοπό αυτό ένοπλη εισβολή.
Στα δικά μας, πέρα από το κυνήγι ανεμόμυλων και πειρατών, το πρόβλημα που δείχνει διαρκώς τα δόντια του, είναι το δημογραφικό. Εκεί μετριέται η αγάπη για την πατρίδα και η μέριμνα για την επόμενη μέρα. Όχι σε ανέξοδους δεκάρικους, εφήμερης δημοσιότητας και γραφικής αυταρέσκειας. Εκεί αποτιμάται και η εθνική υπευθυνότητα καθενός, μέσα από την πολιτική κληρονομιά του και το προσωπικό που ανέδειξε, αν όχι επέβαλε. Και εκεί μοιάζει περισσότερο από ποτέ επίκαιρη η λέξη στον τάφο της Πηνελόπης Δέλτα. "Σιωπή".