Οι ψηφοφόροι στη Γαλλία κινητοποιήθηκαν και πάλι για να εμποδίσουν την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν να αναλάβει την εξουσία. Οι εκλογές, όμως, δημιούργησαν ένα χαοτικό αποτέλεσμα, καθώς κανένα κόμμα δεν κατέλαβε αρκετές έδρες για την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, βυθίζοντας τη γαλλική πολιτική σκηνή σε αναταραχή που μπορεί να διαρκέσει μήνες.
Με τη γαλλική πολιτική να περιδινίζεται στο χάος, το Politico παρουσίασε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την «επόμενη ημέρα» στη Γαλλία.
Διακυβέρνηση
Η κάτω Βουλή του νομοθετικού σώματος της Γαλλίας των 577 εδρών είναι χωρισμένη μεταξύ της αριστεράς, του κέντρου και της ακροδεξιάς. Καμία ομάδα δεν είναι κοντά στην πλειοψηφία, με όλες τους να υπολείπονται των 200 βουλευτών.
Παρόλο που η αριστερή συμμαχία και οι φιλελεύθεροι του Μακρόν συμφώνησαν να συνεργαστούν και να ψηφίσουν τακτικά για να εμποδίσουν τον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν, ένας βαθύτερος συνασπισμός μεταξύ των δύο ομάδων για τη διακυβέρνηση της Γαλλίας φαίνεται απίθανος.
Το κόμμα του βετεράνου ακροαριστερού Ζαν Λυκ Μελανσόν απέκλεισε το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με τους φιλελεύθερους του προέδρου. Ομοίως, ο πρωθυπουργός του Μακρόν, Γκαμπριέλ Ατάλ, έχει δηλώσει ότι η πλευρά του δεν θα μοιραζόταν ποτέ την εξουσία με τον Μελανσόν.
Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από το χάος, είναι απίθανο να είναι σταθερή για πολύ καιρό. Οι συνομιλίες για τον προϋπολογισμό του φθινοπώρου θα είναι το πρώτο πιθανό σημείο ανάφλεξης. Η Γαλλία δέχεται πιέσεις να μειώσει το έλλειμμά της, αφού δεν πέτυχε τους δημοσιονομικούς στόχους της.
Η ισχύς της Λεπέν
Μετά τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν βρισκόταν σε τροχιά να κερδίσει την εξουσία για πρώτη φορά στην ιστορία του. Αυτή η ελπίδα αποδείχθηκε φρούδα το βράδυ της Κυριακής, αφού οι κεντρώοι του Μακρόν και η αριστερή συμμαχία συνεργάστηκαν για να κρατήσουν την ακροδεξιά εκτός κυβέρνησης, προς τέρψη των κυρίαρχων φιλοευρωπαίων.
Το ζοφερό κλίμα στην προεκλογική εκδήλωση του Εθνικού Συναγερμού μίλησε για πολλά, με τους υποστηρικτές του κόμματος να γιουχάρουν τον Μελανσόν και τον πρόεδρο του κόμματος Μπαρντελά να καταδικάζει την «αφύσικη συμμαχία» του κέντρου και της αριστεράς ως απάτη.
Παρ’ όλη την πικρία, το κόμμα αύξησε δραματικά τον αριθμό των βουλευτών του στην Εθνοσυνέλευση.
Πριν από μια εβδομάδα, φαινόταν ότι ο Μακρόν οδεύει προς την καταστροφή, με τις πρόωρες εκλογές του όχι μόνο να μην καταφέρνουν να σταματήσουν τη Λεπέν, αλλά να φέρνουν το κόμμα της ένα βήμα πριν από την εξουσία, ενώ το μόνο σίγουρο είναι πως η δημοτικότητά της έχει αυξηθεί δραματικά σε σχέση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές.
Η προσέγγιση του Μακρόν
Πριν από τις πρόωρες εκλογές, ο πρόεδρος ήταν επικεφαλής της μεγαλύτερης ομάδας βουλευτών στο κοινοβούλιο. Τώρα θα πρέπει πιθανότατα να συνεργαστεί με έναν πολιτικό της αντιπολίτευσης ως πρωθυπουργό σε μακροπρόθεσμο επίπεδο. Το κύρος του στο εσωτερικό και η αξιοπιστία του στο εξωτερικό έχουν πληγεί.
Σύμφωνα, όμως, με τον Αλμπέρτο Αλεμάνο, καθηγητή στο HEC Paris, ο Μακρόν είχε δίκιο που προκήρυξε πρόωρες εκλογές, παρόλο που κατέληξαν να προκαλούν αλαλούμ. «Βλέπω πολλές λανθάνουσες εντάσεις στη Γαλλία, πολλά ζητήματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί», δήλωσε. «Άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, η χώρα δεν είναι ευχαριστημένη με τον Μακρόν και ζητά μια νέα πολιτική προσέγγιση».
Αν υπήρχε ένας νικητής, αυτός ήταν ο βετεράνος αριστερός ριζοσπάστης Μελανσόν, ο οποίος απαιτεί πια από τον Μακρόν να διορίσει έναν αριστερό πρωθυπουργό, κάτι το οποίο δεν πρόκειται να συμβεί αυτή τη στιγμή.
Ο Μελανσόν θεωρείται «τοξικός» για πολλούς πολιτικούς πρώτης γραμμής, με τη γοητεία που ασκεί στους ισχυρούς άνδρες της Λατινικής Αμερικής, τα ξεσπάσματά του και τις άγριες επιθέσεις του στους αντιπάλους του να αποτελούν «τρωτά» σημεία της εικόνας του. Πιο πρόσφατα, οι επικριτές του τον κατηγόρησαν ότι φλερτάρει με τον αντισημιτισμό, όταν εμφανίστηκε να υποβαθμίζει τις επιθέσεις κατά των Εβραίων στη Γαλλία.
Ο ευρύτερος αριστερός συνασπισμός – υπό τη σημαία του Νέου Λαϊκού Μετώπου – έχει ήδη αρχίσει να διαλύεται. Οι ηγέτες του το βράδυ της Κυριακής έστελναν αντικρουόμενα μηνύματα σχετικά με τους στόχους τους.
Ενώ ο Μελανσόν δήλωσε ότι η Αριστερά θα εφαρμόσει «το μανιφέστο μας, μόνο το μανιφέστο μας», ο ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλυκσμάν, ηγέτης ενός μικρότερου κόμματος της συμμαχίας αυτής, εμφανίστηκε πιο διαλλακτικός.
Τι μπορεί να προκύψει από το χάος
Καθώς κανένα κόμμα δεν έχει κερδίσει ευθέως, ο πρόεδρος είναι πιθανό να επιλέξει μια περίοδο ανάπαυλας που θα δώσει στα κόμματα χρόνο για να διεξάγουν συνομιλίες δημιουργίας κυβερνητικού συνασπισμού.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, για παράδειγμα, δεν έχει αποκλείσει εντελώς το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός ευρύτερου συνασπισμού, αλλά είναι απίθανο ότι η παράταξη του Μελανσόν θα συμφωνούσε να αμβλύνει το μανιφέστο της.
Εναλλακτικά, ο Μακρόν θα μπορούσε ακόμη και να υιοθετήσει το ιταλικό μοντέλο και να διορίσει μια τεχνοκρατική ομάδα εμπειρογνωμόνων υπό ένα συναινετικό σχήμα. Μια τέτοια κυβέρνηση θα απέφευγε να κάνει φιλόδοξα σχέδια και θα επικεντρωνόταν στη σταθεροποίηση του κράτους.
Μια τέτοια περιορισμένη διοίκηση θα στηριζόταν σε μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ διαμετρικά αντίθετων κομμάτων να μην την ανατρέψουν, έστω και μόνο για να καθησυχάσουν τις αγορές και τους διεθνείς εταίρους.