Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορείς να ανταγωνιστείς το οικονομικό σύστημα ούτε να εξασφαλίσεις για τον εαυτό σου όσα κάποτε ονειρευόσουν, ειδικά σε μια αγορά όπου ακόμη και η ενοικίαση κατοικίας μοιάζει άπιαστη, αναγκάζεσαι να αναζητήσεις αλλού λύσεις. Για πολλούς νέους της Generation Z, η λύση αυτή βρίσκεται στα σπίτια εξαιρετικά πλούσιων οικογενειών, όπου εργάζονται ως προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης.
Η Κάσιντι Ο’Χάγκαν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τον περασμένο Δεκέμβριο, παρακολουθώντας τα τιρκουάζ νερά των Μαλδίβων από μια ιδιωτική βίλα, συνειδητοποίησε ότι η δουλειά της τής πρόσφερε εμπειρίες που άλλοτε θεωρούσε άπιαστες. Η 28χρονη νταντά έχει ταξιδέψει στο Άσπεν, τα Χάμπτονς, το Πουέρτο Ρίκο, την Ινδία και το Ντουμπάι — ζώντας προνόμια όπως προσωπικούς σεφ και μετακινήσεις με σοφέρ. Η προηγούμενη καριέρα της, ως πωλήτρια ιατρικών ορθοπεδικών ειδών, δεν θα μπορούσε ποτέ να της προσφέρει αυτά τα οφέλη.
Σε συνέντευξή της στο Business Insider περιγράφει πώς από μια προδιαγεγραμμένη πορεία στον ιατρικό χώρο κατέληξε σε έναν αναπτυσσόμενο κλάδο: τον κόσμο της «ιδιωτικής στελέχωσης», που περιλαμβάνει νταντάδες, προσωπικούς βοηθούς, μπάτλερ, προσωπικό ασφαλείας, σοφέρ και σεφ — ανθρώπους που κρατούν αόρατα σε λειτουργία την καθημερινότητα των υπερπλούσιων.
Για πολλούς νέους, αυτό το μονοπάτι μοιάζει πιο προσοδοφόρο και πιο εφικτό από τον ασταθή εταιρικό κόσμο. Ο Μπράιαν Ντάνιελ, ιδρυτής του Celebrity Personal Assistant Network, θυμάται ότι το 2007 ήταν ένας από τους ελάχιστους στον χώρο. Σήμερα, εκτιμά ότι λειτουργούν περίπου 1.000 ιδιωτικά γραφεία στελέχωσης παγκοσμίως — nearly 500 στις ΗΠΑ. Η αύξηση του πλούτου εξηγεί το φαινόμενο: το 2000 η λίστα δισεκατομμυριούχων του Forbes είχε 322 ονόματα· σήμερα ξεπερνούν τους 3.000.
Όσο οι περιουσίες πολλαπλασιάζονται, τόσο αυξάνονται και τα σπίτια, αεροσκάφη και γιοτ που χρειάζονται προσωπικό για να λειτουργούν.
Την ίδια στιγμή, η Gen Z φαίνεται ολοένα και πιο αποστασιοποιημένη από το κλασικό “corporate life”. Σύμφωνα με έρευνα της Deloitte το 2025, μόλις το 6% των νέων στοχεύει σε ηγετική θέση. Οι περισσότεροι αποφεύγουν συνειδητά τους διευθυντικούς ρόλους, επιλέγοντας ισορροπία μεταξύ δουλειάς και ζωής.
Για μια γενιά που δυσκολεύεται να αποκτήσει οικονομική αυτονομία, η εργασία στα νοικοκυριά των υπερπλούσιων μοιάζει με μια σταθερή —έστω και απροσδόκητη— διαδρομή προς μια πιο άνετη καθημερινότητα, ακόμη κι αν αυτή η άνεση δεν τους ανήκει πραγματικά.