Χθες ο Μητσοτάκης μιλώντας σε ομογενειακές οργανώσεις στις ΗΠΑ, περιέγραψε το οραματικό μοτίβο για τη "Μεγάλη Ελλάδα", που έχει ως κύρια χαρακτηριστικά το success story στην οικονομία και την αξιοποίηση της πλεονεκτικής θέσης της στη γεωπολιτική σκακιέρα όχι μόνο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης..
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός μέσω συνέντευξης του στη Wall Street Journal έστειλε ένα σαφές μήνυμα προς την Τουρκία, λέγοντας ότι για την είσοδο του αμερικανικού κολοσσού της Chevron στην έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα "δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα με την Τουρκία και εάν οι γείτονες δυσφορούν... c' est la vie!". Ήταν μια δήλωση με νόημα, η οποία μάλλον δίνει... απάντηση και στη ματαίωση της συνάντησης του Μητσοτάκη με τον Ερντογάν. Αυτό που προκαλεί πραγματικά... οργή, είναι ότι την Τρίτη, όταν έγινε γνωστή η αναβολή της συνάντησης λόγω ανατροπής του προγράμματος συναντήσεων, τα κόμματα της εγχώριας αντιπολίτευσης, αντί να κατηγορήσουν τον Ερντογάν, κατηγορούσαν τον Μητσοτάκη! Τελικώς, ήρθε χθες η δήλωση Μητσοτάκη για τη Chevron και μάλλον έβαλε τα πράγματα στη θέση της. Όλοι καταλάβαμε γιατί οι Τούρκοι έγιναν... Τούρκοι, καθώς πίστευαν ότι θα κάνουμε πίσω στο θέμα των κοιτασμάτων.
Τους "τρολάρει"...
Η χθεσινή δήλωση Μητσοτάκη σε ομογενειακές οργανώσεις στις ΗΠΑ ότι "η Ελλάδα σίγουρα δεν πηγαίνει κατά διαόλου", ήταν μια... εύστοχη "τρολιά" κατά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία φέρνουν την... καταστροφή.
Προφανώς, οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης και του ιδίου του πρωθυπουργού, είναι ιδιαιτέρως... στεναχωρημένοι για το ελληνικό success story και την προσέλκυση επενδύσεων άνω των 30 δισ. ευρώ κατά την τελευταία εξαετία. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει αντιστρέψει το brain drain και το έχει μετατρέψει σε ένα δυναμικό brain gain, προκαλώντας... δυσκοιλιότητα στα κόμματα. Πάντως, για όσους... δυσφορούν, δεν πειράζει. Υπάρχει και το... ξύδι γι αυτές τις περιπτώσεις!
Οι ομογενείς ξέρουν καλύτερα...
Η ψήφος των ομογενών έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τον τρόπο που ψηφίζουμε εμείς εδώ στο... Ελλάντα!
Ο Έλληνας της διασποράς τα μνημονιακά χρόνια είχε καταντήσει... παρίας, δεχόμενος επιθέσεις από τους πολίτες δανειστριών χωρών για τους... κακομαθημένους Έλληνες. Τώρα, ήρθε η ώρα της... εκδίκησης, καθώς η Ελλάδα έχει πρόσωπο. Δανειζόμαστε φθηνότερα από τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, τους Καναδούς, τους Ιταλούς και τους Γάλλους, τα ακίνητα και το Χρηματιστήριο Αθηνών "πετάνε" και η χώρα έχει μπει σε έναν ενάρετο κύκλο δημοσιονομικής συνέπειας και οικονομικής προόδου.
Βάζουν τρικλοποδιές στη χώρα
Η κυβέρνηση έχει απέναντι της ένα μπλοκ που επί της ουσίας δεν είναι αντι-μητσοτακικό, αλλά μάλλον... ανθελληνικό!
Κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν στήριξε τα τελευταία χρόνια τις εθνικές επιλογές. Για τον εισβολέα Πούτιν και την κοινή ευρωπαϊκή επιλογή στήριξης της Ουκρανίας, έφταιγε ο... Μητσοτάκης! Για την ακρίβεια, δεν έφταιγε ο Πούτιν, αλλά φταίει μονίμως ο Μητσοτάκης. Για το τείχος στον Έβρο, ακούσαμε το... τρελό περί υποχωρητικότητας του Μητσοτάκη. Για την πολιτική αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης, η Αριστερά κατηγορούσε ως... φασιστική την κυβέρνηση και πρωτοστατούσε σε πρωτοβουλίες κατασυκοφάντησης της χώρας.
Όλες οι επιλογές των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν έχουν ως στόχο την ενίσχυση της εθνικής γραμμής και ενότητας. Με τη στάση τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενισχύουν τον αντι-ευρωπαϊσμό και τον "φιλοπουτινισμό" τους, παρασύροντας τους αδαείς και ανυποψίαστους πολίτες-ψηφοφόρους. Με διάφορες αστείες δικαιολογίες, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν και είναι μονίμως απέναντι στην κυβέρνηση, η οποία ακολουθεί την κοινή ευρωπαϊκή γραμμή, τηρώντας παράλληλα τις ισορροπίες. Αυτό ισχύει κυρίως στην περίπτωση του Ισραήλ, όπου η σχέση μας είνια στρατηγική και αποτελεί τη δομική βάση για τη θέση της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη τις επόμενες δεκαετίες.
Ακόμη και στην πανδημία του κορωνοϊού, κάποιοι δεν... χώνεψαν ότι στην πρώτη φάση της, η Ελλάδα ήταν η χώρα που πέρασε με άριστα τις εξετάσεις. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι με διαδηλώσεις και τη διαμόρφωση κλίματος απειθαρχίας να "ντοπάρουν" τους οπαδούς τους για να κάνουν ζημιά. Κάποια κόμματα είναι δέσμια της κομμουνιστικής ιδεολογίας τους και κάποια άλλα που δηλώνουν "πατριωτικά" κλείνουν το μάτι σε... δικτάτορες! Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα και είναι ντροπή που δεν έχουμε βάλει μυαλό ως λαός για να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος.
Στάζουν "δηλητήριο"
Το "δηλητήριο" των μνημονίων "μεταλλάχθηκε" και πήρε άλλη μορφή στην πανδημία του κορωνοϊού και στο "ντου" του Πούτιν στην Ουκρανία.
Όταν κάποιοι είδαν ότι ο Μητσοτάκης δεν πέφτει στις δημοσκοπήσεις, έριξαν στην... αρένα τη σκευωρία των Τεμπών. Μετά εμφανίστηκαν κάποιοι "πατριώτες", οι οποίοι με... απόλυτη βεβαιότητα ισχυρίστηκαν ότι ο Μητσοτάκης "παρέδωσε" το Αιγαίο, το... μισό Ιόνιο, την Εύβοια και τον... Καρβασαρά (Αμφιλοχία)! Η υπονόμευση της κυβέρνησης και των εθνικών επιλογών δεν απέφερε πολιτικά οφέλη στους αντιπάλους της. Όσο δεν αλλάζουν... τροπάρια τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόσο θα παραμένουν καθηλωμένα στα ποσοστά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Ο Μητσοτάκης εξακολουθεί να αποτελεί τον ρυθμιστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων, αφήνοντας διάφορους ηγετίσκους να δίνουν μάχη για να πείσουν τους... μισούς ψηφοφόρους τους ότι είναι ικανοί για... πρωθυπουργοί! Αρκεί και μόνο να δει κάποιος τα ποσοστά των 3-4 πρώτων κομμάτων της αντιπολίτευσης και να τα συγκρίνει με τις απαντήσεις που δίνουν όσοι δηλώνουν ψηφοφόροι τους για την καταλληλότητα των αρχηγών τους. Τα συμπεράσματα βγαίνουν, άνετα, αβίαστα και... αβασάνιστα!
Δώρο στους εχθρούς της χώρας
Η υπονόμευση της χώρας δια της υπονόμευσης του Μητσοτάκη αποτελεί δώρο προς τους εχθρούς της. Κάποιοι παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια, τα οποία ευνοούν τον Ερντογάν, τον Πούτιν, αλλά και την πορεία μας προς το μέλλον.
Αριστεροί "δικαιωματιστές" των ανοικτών συνόρων και της ασυδοσίας, μαζί με ακροδεξιούς "υπερ-πατριώτες" λειτουργούν εις βάρος των συμφερόντων της χώρας. Αυτό πρέπει να προβληματίσει όλους τους πολίτες, καθώς η χώρα μας δίνει σκληρή μάχη για να κερδίσει περίοπτη θέση στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το σημερινό πολιτικό προσωπικό της αντιπολίτευσης, τότε κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου!
Ζητείται... λογική!
Η άσκηση κριτικής από τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι επιβεβλημένη, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας, τα πράγματα δεν είναι και τόσο... απλά.
Οι εθνικές επιλογές υπονομεύονται τα... παραμύθια που "σερβίρουν" στο εκλογικό σώμα. Η Ελλάδα είναι τυχερή που στην ιστορική συγκυρία της περιόδου 2020-2025 έχει στο τιμόνι τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί σε αυτήν τη διαπίστωση να... εξανίστανται πολλοί, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όταν τα κόμματα ωριμάσουν (μάλλον ακατόρθωτο...), τότε θα μπορούμε να μιλάμε για εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης, που πρέπει να εξετάσουμε. Όσο αυτές δεν φαίνονται και δεν διατυπώνονται, τόσο η κυριαρχία του Μητσοτάκη θα γίνεται πιο ισχυρή και αδιαμφισβήτητη.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης "μυρίζουν" έντονα αντιευρωπαϊσμό, με μια μικρή εξαίρεση, η οποία αφορά το ΠΑΣΟΚ. Όμως και αυτό το κόμμα παρασύρεται πολλές φορές και γίνεται... αξιολύπητο. Η χθεσινή παρέμβαση της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία ζήτησε από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μην καταντήσουν σαν την Κωνσταντοπούλου, αποδεικνύει ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν στελέχη με μυαλό (μάλλον είναι λίγα...), που βλέπουν ότι η διολίσθηση σε πρακτικές λαϊκισμού και οπορτουνισμού, οδηγούν το κόμμα στο περιθώριο, αφαιρώντας δυνάμεις από το στοίχημα της εθνικής ομοψυχίας.
Οι ψηφοφόροι είναι αυτοί που πρέπει να δείξουν ότι διαθέτουν... μυαλό, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουμε τις μεγάλες κακοτοπιές και τα ιστορικά λάθη. Εν ολίγοις, αυτή η χώρα είναι τυχερή που στέκεται ακόμη στα πόδια της, γιατί με το επίπεδο λογικής που διαθέτουμε, θα έπρεπε να βρισκόμαστε ήδη στον γκρεμό! Όμως, δεν είναι σίγουρο αν θα συνεχίσουμε να είμαστε τυχεροί και στο μέλλον. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα του λαού μας. Από εμάς εξαρτάται αν θα έχουμε ένα ομαλό μέλλον ή αν θα μπλέξουμε σε περιπέτειες, που μπορεί να μας οδηγήσουν σε εφιαλτικά αδιέξοδα.