Οι διεθνείς εξελίξεις έχουν ως σημείο αναφοράς την αποδοχή του σχεδίου Τραμπ για την ειρήνευση μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας, η οποία αφορά ολόκληρο το δυτικό κόσμο και φυσικά την Ελλάδα.
Ο συμβιβασμός του Ζελένσκι για την παράδοση εδαφών στον Πούτιν θα αποτελεί ήττα της Ουκρανίας και νίκη της Ρωσίας. Από την άλλη, η επιλογή της μάχης μέχρις εσχάτων έχει πάλι ως χαμένους τους Ουκρανούς, καθώς οι Αμερικανοί έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να βοηθήσουν τον Ζελένσκι. Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία μπορεί να χάσει ακόμη περισσότερα εδάφη, ενώ οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να δαπανήσουν ακόμη περισσότερα χρήματα για να μην καταγραφεί και αυτή ως ηττημένη.
Η επόμενη μέρα, τόσο για τις δύο αντιμαχόμενες χώρες, όσο και για τη Δύση θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις εξελίξεις των επόμενων δεκαετιών. Η Ρωσία είναι ξεγραμμένη από τους Ευρωπαίους, ιδίως, όσο παραμένει στην εξουσία ο Πούτιν, ενώ ο Τραμπ θέλει να έχει ανοικτό δίαυλο, καθώς σκέφτεται περισσότερο με βάση το χρώμα του χρήματος και λιγότερο με βάση την αξία των αρχών του δυτικού πολιτισμού.
Από την άλλη πλευρά, η επόμενη μέρα της λήξης του πολέμου ισοδυναμεί με την κήρυξη γενικού συναγερμού στη Δύση. Η ανάγκη για την προμήθεια εξοπλισμών απέναντι στον... νέο εχθρό που λέγεται "Πουτινο-Ρωσία", αλλά και η ταχύτερη απεξάρτηση από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, αποτελούν κολοσσιαίας σημασίας ζητήματα για την Ευρώπη και φυσικά για την Ελλάδα. Η χώρα μας μετατρέπεται σε ενεργειακή πύλη εισόδου του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου και ταυτόχρονα μπαίνει στον χάρτη των ερευνών και εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Οι εξελίξεις αυτές είναι φυσικό επακόλουθο όχι μόνο της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης, αλλά και της ισραηλινής επέμβασης στη Λωρίδα της Γάζας. Επιπλέον, η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, αλλά και η αμυντική θωράκιση της Ευρώπης περνούν μέσα και από την Ελλάδα, καθώς η δραστηριοποίηση πλήθους επιχειρηματικών ομίλων θα ενισχύσει το success story της οικονομίας, τη διπλωματική θέση της χώρας και τον ρόλο της στον παγκόσμιο χάρτη. Η... μικρή Ελλάδα, υπό την καθοδήγηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πετυχαίνει νίκες και εγγράφει υποθήκες για το μέλλον, κάτι που όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών φαίνεται να μην έχουν συνειδητοποιήσει.
Οι κινήσεις της κυβέρνησης από την ημέρα που εκδηλώθηκε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά και η ισραηλινή στη Λωρίδα της Γάζας, ήταν σχεδόν απόλυτα ταυτισμένες με τις αντίστοιχες των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Διπλωματικά, γεωπολιτικά και οικονομικά, η Ελλάδα βγαίνει ενισχυμένη από τη στάση της και αυτό δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η χώρα... ψηλώνει ολοένα και περισσότερο, γιατί έχει την... τύχη να βλέπει τα κόμματα της αντιπολίτευσης να... κονταίνουν διαρκώς!
Η αντιπολίτευση λειτούργησε και λειτουργεί σε ένα παράλληλο σύμπαν, αδυνατώντας να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών, αδιαφορώντας για τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας, επιμένοντας σε αδιέξοδες επιλογές και υποστηρίζοντας τη λάθος πλευρά της ιστορίας. Με τη στάση τους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενισχύουν τον Μητσοτάκη και απαξιώνουν την ύπαρξη τους. Όμως, το πράγμα μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερο για τη χώρα μας, λόγω κάποιων πολιτικών κινήσεων στο εσωτερικό, οι οποίες έχουν τεράστιο ενδιαφέρον και προσφέρονται για αναλύσεις αλλά και για... καλαμπούρι!
Το... αλληλοφάγωμα Ανδρουλάκη-Τσίπρα και τα οφέλη για τον Μητσοτάκη και τη χώρα!
Το... παραμύθι του Τσίπρα με τον τίτλο "Ιθάκη" βγαίνει στον... αέρα και είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει μια πολύτιμη πηγή... ψυχαγωγίας και... διδασκαλίας για τους πολίτες και την πολιτική καθημερινότητα.
Η επανεμφάνιση Τσίπρα κρίνεται ως εξαιρετικής πολιτικής σημασίας, καθώς το συγκεκριμένο πολιτικό ον αποτέλεσε επί της ουσίας και το ισχυρό μέτρο σύγκρισης με τον Μητσοτάκη, οδηγώντας το 2019 και το 2023 στα γνωστά πολιτικά αποτελέσματα. Ο Τσίπρας βολεύει αφάνταστα τους σχεδιασμούς Μητσοτάκη, ο οποίος πρέπει να του ανάψει... λαμπάδα για τις προσπάθειες που καταβάλει ώστε η χώρα να έχει πολιτική σταθερότητα!
Οι δημοσκοπήσεις στέλνουν ξεκάθαρα μηνύματα για τους... ανύπαρκτους πολιτικούς αντιπάλους του Μητσοτάκη. Ο Τσίπρας μπορεί να οδηγήσει σε κάποιο "συμμάζεμα" στον χώρο της Αριστεράς, κάτι που θα είναι υπέρ των σχεδιασμών του Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Από την άλλη πλευρά, ο Ανδρουλάκης είναι σταθερά κατώτερος των περιστάσεων και... δεν τραβάει. Συνεπώς, η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τον Ανδρουλάκη και τον Τσίπρα από τον Μητσοτάκη, θα οδηγήσει μοιραία σε μια κόντρα μεταξύ των δύο πρώτων.
Το μειονέκτημα του Ανδρουλάκη είναι ότι ο κόσμος τον αναγνωρίζει ως... τυχαίο και σε κάθε περίπτωση, ανεπαρκή αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς το ΠΑΣΟΚ κατέχει τη θεσμική αυτή θέση, από καθαρή τύχη και λόγω "καραμπόλας"! Από την άλλη πλευρά, η αναφορά και μόνο στο όνομα "ΣΥΡΙΖΑ" είναι αρκετή για να δημιουργήσει... κάκιστους συνειρμούς, καθώς είναι ταυτισμένο με τον Τσίπρα. Ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβάσει ρολά και συνεργαστεί με το κόμμα(;) του Τσίπρα, η τοξικότητα θα παραμείνει.
Οι διεθνείς εξελίξεις, το ελληνικό success story, οι ενεργειακές συμφωνίας της Ελλάδας και τα πολύ σημαντικά περιθώρια παροχών, συνιστούν για την την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη, ένα "οπλοστάσιο" μεγάλου... βεληνεκούς, σε αντίθεση με την αντιπολίτευση, η οποία, δεν διαθέτει αφήγημα, αξιόπιστο σχέδιο και πειστικότητα. Άρα, ο Ανδρουλάκης και ο Τσίπρας δεν έχουν άλλη "επιλογή" από το να επιδοθούν σε έναν άκρατο ανταγωνισμό λαϊκισμού, προκειμένου να επικρατήσει ο ένας ή άλλος και να πάρει τη "σφραγίδα" του αντιπάλου... δέους του Μητσοτάκη. Αποτελεί μονόδρομο το... αλληλοφάγωμα τους, γιατί μέσα από αυτό θα αναδειχθεί ο λιγότερο αδύναμος, που στο μέλλον, ίσως έχει ελπίδες για να γίνει πρωθυπουργός.
Ο Τσίπρας στο βιβλίο του αγνοεί τη λέξη "αυτοκριτική" και αυτό αποτελεί βάρος. Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί από... προσώπου γης, ως άμεσα υπεύθυνος των εγκληματικών ενεργειών που έγιναν την περίοδο 2015-2019 στην οικονομία, την κρατική διοίκηση και τη δικαιοσύνη, έχει το θράσος να ζητάει... συγχωροχάρτι από τους πολίτες! Προφανώς, πιστεύει -όχι άδικα- ότι στη σύγκριση με τον Ανδρουλάκη έχει σαφώς πιο θετικά στοιχεία και χαρακτηριστικά. Αν ο Μητσοτάκης νιώθει ευτυχής από την παρουσία Τσίπρα και Ανδρουλάκη, μάλλον το ίδιο ισχύει και για τον Τσίπρα σε σχέση με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.
Μια πιθανή συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με ένα... έκτρωμα Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ, θα απομακρύνει πολύ κόσμο, ο οποίος δύσκολα θα αγνοήσει όσα συνέβησαν το 2015. Από την άλλη, μια αυτόνομη πορεία ενός σχήματος Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, μοιραία θα οδηγήσει σε "μαχαιρώματα", τα οποία προφανώς θα είναι υπέρ του Μητσοτάκη. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι είτε συμπορευτούν ο Τσίπρας με τον Ανδρουλάκη, είτε αρχίσουν να... αλληλοεξοντώνονται, αυτό θα λειτουργήσει υπέρ του Μητσοτάκη. Μια νέα πρωτιά στις εκλογές του 2027, θα τον φέρει σε θέση οδηγού, έστω και αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Οι διεθνείς εξελίξεις δεν προσφέρονται για πειράματα, ιδίως σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία αποτελεί πλέον κρίσιμο "παίκτη" στη γεωπολιτική σκακιέρα. Το τελευταίο είναι προφανές ότι αφορά αποκλειστικά τους πολίτες, οι οποίοι με την ψήφο τους, οφείλουν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους...