Οι αγορές προσπαθούν να... χωνέψουν τα νέα δεδομένα, μετά την εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ-Ιράν και τα χτυπήματα που επέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στο καθεστώς της Τεχεράνης.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Οι επενδυτές στα χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και της Ευρώπης εμφανίστηκαν χθες πιο... κούμπωμένοι, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα μηνύματα των τελευταίων εικοσιτετραώρων από το γεωπολιτικό πεδίο. Το πετρέλαιο μετά το "ξύλο" των προηγούμενων ημερών, χθες έδειξε σημάδια ανάκαμψης, ενώ και ο χρυσός σταθεροποιήθηκε. Ταυτόχρονα, το ευρώ βρέθηκε σε νέο υψηλό τετραετίας, φτάνοντας στα 1,16 δολάρια, γεγονός που υποδηλώνει ότι περισσότεροι επενδυτές "καίνε" δολάρια για να αγοράσουν ευρώ. Ο κατήφορος του αμερικανικού νομίσματος δεν φαίνεται να οφείλεται στην επιλογή Τραμπ για ενίσχυση των αμερικανικών εξαγωγών για της αποδυνάμωσης του, αλλά μάλλον είναι φυσικό επόμενο της άρσης της εμπιστοσύνης των επενδυτών στο πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου.
Από την άλλη πλευρά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να δουν ως μια μεγάλη ευκαιρία την ενδυνάμωση του ευρώ, προχωρώντας στην υλοποίηση του σχεδίου μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στην έκθεση Ντράγκι. Βέβαια, τα δεδομένα έχουν αλλάξει, καθώς η Ευρώπη έχει τα δικά της προβλήματα, λόγω της ρωσικής απειλής, αλλά και της ανάγκης για αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Ωστόσο, υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό να αξιοποιηθεί η... ανοησία του Τραμπ, ο οποίος θέτει σε κίνδυνο τις προοπτικές της οικονομίας του.
Αναμφίβολα, οι αγορές φαίνεται να είναι ακόμη πολύ... μπερδεμένες και σίγουρα δεν μπορούν να πειστούν ότι "ο πόλεμος των 12 ημερών" έχει ολοκληρωθεί. Αυτό που θέλουν να μάθουν οι επενδυτές είναι εάν τα πλήγματα κατά του Ιράν είναι όντως συντριπτικά ή αν η Τεχεράνη θα επιχειρήσει να επανέλθει δυναμικά στη διαμάχη με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Μάλλον, η συγκυρία προσφέρεται για αύξηση των ρευστών διαθεσίμων, καθώς σε πρώτη φάση φαίνεται ότι σώθηκε η... παρτίδα. Ωστόσο, μέσα σε ένα τόσο ασταθές περιβάλλον, οι εναλλαγές χαράς και... λύπης, είναι μέσα στο παιχνίδι, οπότε μάλλον χρειάζονται αυξημένα αντανακλαστικά και μεγάλη προσοχή!
Γιατί οι ελληνικές τράπεζες αποτελούν παγκόσμιο success story και μεγάλη "προίκα" για την οικονομία
Μία ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης για τις ελληνικές τράπεζες αλλά και προάγγελο συνεχών αναβαθμίσεων του αξιόχρεου και των προοπτικών της οικονομίας, έλαβε χθες η Ελλάδα από τον κορυφαίο αμερικανικό οίκο Standard & Poor's.
Σύμφωνα με τον οίκο, ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος είναι ιδιαιτέρως ανθεκτικός σε μια πιθανή κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων, την ίδια στιγμή που οι μακροοικονομικές προοπτικές της Ευρώπης χαρακτηρίζονται από αυξημένη αβεβαιότητα, λόγω των δασμών των ΗΠΑ. Παρά τα "σύννεφα", οι ελληνικές τράπεζες περνάνε όλα τα τεστ κοπώσεως (stress tests), γεγονός που τις ανεβάζει σε άλλο επίπεδο. Ο εγχώριος τραπεζικός κλάδος αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα δυνατό success story παγκοσμίου εμβέλειας και η επιστροφή της Ελλάδας στην επενδυτική βαθμίδα, οδηγεί... μοιραία στην προσέλκυση ισχυρών κεφαλαίων. Απόδειξη γι αυτό αποτελεί η αύξηση της συμμετοχής του ιταλικού τραπεζικού κολοσσού Unicredit στο μετοχικό κεφάλαιο της Alpha Bank.
Παράλληλα, η αβεβαιότητα που υπάρχει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αποτελεί ένα πολύ καλό κίνητρο για τους αμερικανικούς κολοσσούς ώστε να τοποθετηθούν στο μετοχικό κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών, στο Χρηματιστήριο Αθηνών αλλά και στην πραγματική οικονομία της χώρας μας. Η S&P δείχνει τον δρόμο προς επενδυτές που αναζητούν ευκαιρίες εκτός ΗΠΑ και αναπτυγμένων αγορών της Ευρωζώνης. Οι συνεχείς αναβαθμίσεις του αξιόχρεου και των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας, εκ των πραγμάτων θα προσελκύσει ποιοτικά κεφάλαια.
Οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν σπουδαία πλεονεκτήματα, καθώς έχουν αφήσει πίσω την περιπέτεια του 2015. Αν δεν είχε συμβεί τότε το "ατύχημα" με τους άσχετους και επικίνδυνους πολιτικούς τυχοδιώκτες του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, σήμερα οι ελληνικές τράπεζες θα βρίσκονταν σε ακόμη πιο ισχυρή θέση. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ και όποιος καταλαβαίνει, κατάλαβε...
Γιατί αποτελεί μονόδρομο για τον Μητσοτάκη η σκλήρυνση της στάσης του στα ελληνοτουρκικά... τώρα!
Το "παζάρι" του Ερντογάν με διάφορους περιφερειακούς συμμάχους καλά κρατεί και η περίπτωση της αλλαγής στάσης του στρατάρχη Χαφτάρ σε σχέση με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, δεν μπορεί να αφήσει την Ελλάδα... ασυγκίνητη!
Η ανακοίνωση Μητσοτάκη για την αποστολή πολεμικών πλοίων νοτίως της Κρήτης για την ανάσχεση των λαθρομεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη είναι μια απάντηση στη συμμαχία του Ερντογάν με τους δύο Λίβυους "ιδιοκτήτες", με δεδομένο ότι η χώρα έχει δύο κυβερνήσεις! Ταυτόχρονα, η κίνηση της ελληνικής πλευράς να εντείνει τη στρατιωτική παρουσία της στα νότια θαλάσσια σύνορα είναι και ένα μήνυμα προς την Ιταλία, η οποία κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με τους Λίβυους για να μην "μπουκώσει" από λαθρομετανάστες, δείχνοντας τη νέα... διαδρομή προς την Ελλάδα.
Χθες, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ανακοίνωσε ότι θα προστατεύσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας με βάση το νέο θαλάσσιο χωροταξικό πλαίσιο, το οποίο βασίζεται στο διεθνές δίκαιο. Εν ολίγοις, θα απαντήσει στη Λιβύη και φυσικά στην Τουρκία, με τρόπο που ξέρει ο Μητσοτάκης, αλλά τον κρατάει ως τελευταίο "χαρτί" στην παρτίδα. Δεν μιλάμε για κάποια πολεμική εμπλοκή, αλλά για κάτι που μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερο θόρυβο σε πολλούς...
Επιπλέον, η αλλαγή στάσης της ελληνικής κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας επιβάλλεται και από την υπό διαμόρφωση δεξιά ατζέντα με την οποία θέλει να πάει ο Μητσοτάκης στις εκλογές του 2027, για να κόψει τον... βήχα στον Σαμαρά, στους Βελόπουλους, τους Νατσιούς και τους λοιπούς.... συγγενείς. Βεβαίως, υπάρχει και η παράμετρος των ΗΠΑ, όπου ο απρόβλεπτος Τραμπ μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας την κάνει... γυριστή! Ωστόσο, οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν τη διαβεβαίωση του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο προς τον Έλληνα ομόλογο του Γιώργο Γεραπετρίτη για την περαιτέρω ισχυροποίηση των σχέσεων των δύο χωρών.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα καταλυτικό στοιχείο, το οποίο δεν μπορεί να αγνοήσουν οι ΗΠΑ, αλλά ούτε να παραβλέψουν οι Τούρκοι. Αυτό δεν είναι άλλο από το Ισραήλ, το οποίο έχει κάνει όλη τη "βρώμικη δουλειά" στην ανατολική Μεσόγειο και μάλιστα για όλους μας! Η ισοπέδωση της Γάζας αποτελεί την τελική φάση του σχεδίου για την ενεργειακή σύνδεση ενός ασφαλούς Ισραήλ με την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου. Αυτήν την παράμετρο δεν μπορούν να την αγνοήσουν ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Λίβυοι. Η ήττα των Ιρανών από τους Αμερικανούς λειτουργεί ως φόβητρο για όσους θέλουν να αποτελέσουν εμπόδιο στα σχέδια Αμερικανών και Ισραηλινών. Τα σχέδια αυτά, με άξονα κυρίως τον τομέα της ενέργειας, αφορούν άμεσα την Ευρώπη, άρα όλους τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ και φυσικά το προστατευμένο από τις ΗΠΑ, Ισραήλ.
Το ξεκαθάρισμα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή από το Ισραήλ, αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία. Ούτε το Ισραήλ θέλει να χτυπήσει την Τουρκία, που αποτελεί χώρα του ΝΑΤΟ, αλλά ούτε και ο Ερντογάν θέλει ή έχει τα κότσια να προβεί σε μια αντίστοιχη κίνηση έναντι των ισχυρών συμμάχων των ΗΠΑ. Η ισχύς του Ισραήλ αναμένεται να λειτουργήσει καταλυτικά και πιθανότατα αποτρεπτικά στα σχέδια της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά για τους γείτονες μας, ενώ ταυτόχρονα ο Μητσοτάκης έχει μια μεγάλη ευκαιρία να οδηγήσει τους Τούρκους στο... μοιραίο λάθος. Δηλαδή, να ρίξει την ευθύνη για το αδιέξοδο στις διμερείς συζητήσεις στου γείτονες μας. Και αυτό είναι πάρα πολύ εύκολο να συμβεί από τη στιγμή που ο Ερντογάν νομίζει ότι το μόνο δίκιο είναι το... δίκιο της Τουρκίας! Ένα ισχυρό Ισραήλ προσφέρει ευκαιρίες στην Ελλάδα για να παίξει σε άλλο ταμπλό την... αχόρταγη Τουρκία και τον αλαζόνα... σουλτάνο της! Φαίνεται ότι διαθέτουμε τα απαιτούμενα μέσα και τις αντίστοιχες συμμαχίες κυρίως μέσα στην Ευρώπη για να επιτύχουμε τους επιθυμητούς στόχους.
Από την άλλη πλευρά, με όρους πολιτικής προσέγγισης, ο Μητσοτάκης έχει μια μεγάλη ευκαιρία για να κόψει τον... αέρα στους πολιτικούς αντιπάλους του και ιδίως σε εμμονικούς πρώην πρωθυπουργούς, οι οποίοι ξαφνικά είδαν στα... όνειρα τους το Αιγαίο κομμένο σε... φέτες! Τα ελληνοτουρκικά και η σκλήρυνση της στάσης της Ελλάδας στο μείζον πρόβλημα του μεταναστευτικού, αποτελούν δύο ισχυρά πολιτικά "χαρτιά" για την κυβέρνηση στην τελική ευθεία προς τις εκλογές του 2027. Οι καλές σχέσεις με την Τουρκία πρέπει να αποτελούν μια υπεύθυνη εθνική επιλογή, αλλά η προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και η σταθερή στήριξη των συμμάχων προς τη χώρα μας, πρέπει να αποτελούν τον υπέρτατο στόχο για να μπουν στο περιθώριο οι "πατριώτες του καναπέ"...