Η αποστολή μιας κυβέρνησης είναι να παράγει αποτελέσματα, ενώ της αντιπολίτευσης να την ελέγχει για τα κακώς κείμενα.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Από την άλλη, ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να διαμορφώσει μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας, η οποία θα βασίζεται στον ρεαλισμό και την αξιοπιστία, διασφαλίζοντας ότι τα πράγματα θα πάνε ακόμη καλύτερα. Σήμερα, η Ελλάδα αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένα σπουδαίο success story, το οποίο οφείλεται στην πολιτική σταθερότητα και στα αποτελέσματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η μεγάλη εικόνα για τη χώρα περιλαμβάνει τον σχηματισμό υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος, το χαμηλό κόστος δανεισμού, το διαρκώς μειούμενο δημόσιο χρέος, τη μονοψήφια ανεργία μετά από 17 χρόνια, το ιστορικό υψηλό των τιμών των ακινήτων και τη διαμόρφωση του Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 15 ετών.
Το ερώτημα που θα τεθεί στο εκλογικό σώμα σε περίπου 20 μήνες είναι ξεκάθαρο: Μπορούν η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να διασφαλίσουν τη συνέχιση της επιτυχημένης πορείας της χώρας ή θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα ένα κυβερνητικό μπλοκ ετερόκλητων κομμάτων υπό τον μανδύα της "προοδευτικής διακυβέρνησης"; Η απάντηση για όσους διαθέτουν ένα μέσο δείκτη νοημοσύνης, μάλλον είναι αυτονόητη. Μια αυτοδύναμη κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη θα έφερνε ασυγκρίτως καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με ένα κυβερνητικό σχήμα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά και τα... ρέστα παγωτό! Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος στη χώρα που να πιστεύει ότι τέτοια σχήματα θα μπορούσαν να επιτύχουν βιώσιμη διατήρηση των δημοσιονομικών πλεονασμάτων, θετική εικόνα για το Χρηματιστήριο Αθηνών και τις τιμές των ακινήτων ή ταχύτερη αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους, των επιτοκίων των κρατικών τίτλων και του δείκτη της ανεργίας.
Στη Γαλλία λαμβάνουν ήδη μέτρα άγριας λιτότητας για να τιθασεύσουν τα ελλείμματα, να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος και να μη φτάσει η χώρα να δανείζεται με επιτόκια... Ελλάδας του 2010! Όσο τα κόμματα της εγχώριας αντιπολίτευσης και δη τα "προοδευτικά" δεν έχουν πλάνο διακυβέρνησης με επιθετικές μεταρρυθμίσεις και λιγότερο κράτος, κανένας δεν θα βάλει τα λεφτά του στη χώρα μας. Αν η χώρα πέσει στα χέρια αμετανόητων της κομμουνιστικής μήτρας, τότε αυτά που συνθέτουν σήμερα το ελληνικό success story, καλύτερα να τα ξεχάσουμε. Αν η χώρα μπλέξει σε μια πολιτική περιπέτεια διαρκείας από το 2027 και μετά, τότε, οι αγορές θα μας περιμένουν στη... γωνία το 2031-2032, όταν θα αρχίσουμε να εξοφλούμε τα "βαριά" δάνεια του δεύτερου και τρίτου μνημονίου, τιμολογώντας τους ελληνικούς κρατικούς τίτλους με υψηλότερα επιτόκια.
Ενδεχόμενη επιστροφή της Ελλάδας σε αχαρτογράφητα ύδατα λόγω των αυξημένων πληρωμών για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, θα προκαλέσει ένα τσουνάμι στην πραγματική οικονομία, οδηγώντας σε μείωση των επενδύσεων, διαρκώς μειούμενα πλεονάσματα, υψηλότερη ανεργία και αναγκαστικές περικοπές δαπανών. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται τον τεράστιο κίνδυνο για τη χώρα, τότε είναι εκτός πραγματικότητας ή δεν έχουν στοιχειώδη αντίληψη των πραγμάτων. Όποιοι πιστεύουν ότι οι Ανδρουλάκηδες, οι Φάμελλοι και οι Χαρίτσηδες μπορούν να ενισχύσουν τον ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη και να διευκολύνουν την εισροή επενδύσεων και την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας, τότε καλύτερα να πάνε να κοιταχτούν σε κάποιον γιατρό!
Ο Μητσοτάκης έχει διαμορφώσει ένα κεκτημένο, το οποίο κάνει τη διαφορά στο πολιτικό παίγνιο. Παρά τα όποια προβλήματα και τα... φάλτσα της κυβέρνησης, έχει καταφέρει να είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού γιατί πολύ απλά έφερε τα προαναφερόμενα αποτελέσματα μέσα σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και μάλιστα εν μέσω αλλεπάλληλων και ιστορικών κρίσεων (πανδημία, ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση, πόλεμος στη Μέση Ανατολή). Ας σκεφτούμε τι θα συνέβαινε αν τις τύχες της χώρας είχε ένα συνονθύλευμα "προοδευτικών" κομμάτων της Αριστεράς, τα οποία θα συσκέπτονταν για να αποφασίσουν από πού θα ανατείλει ο ήλιος το επόμενο πρωί!
Η απογοητευτική εικόνα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είτε αυτά έχουν αριστερό, είτε ακροδεξιό πρόσημο, αποτελεί το "οξυγόνο" του Μητσοτάκη! Με Ανδρουλάκηδες, Ζωές, Βελόπουλους, Φάμελλους, Χαρίτσηδες, Νατσιούς, Κουτσούμπες και μερικά ακόμη πολιτικά "ρετάλια", η χώρα δεν μπορεί να έχει μια ομαλή επόμενη μέρα. Όποιος πιστεύει το αντίθετο, τότε είτε το υποστηρίζει από... γινάτι, είτε είναι εντελώς... ανόητος!
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν θεωρούνται ως "καταλληλότεροι" για πρωθυπουργοί, ούτε καν από τους μισούς που δηλώνουν ότι θα τα ψήφιζαν! Το στοιχείο αυτό είναι καταλυτικό, καθώς αναδεικνύει την υπόθεση του πολιτικού παιγνίου σε ρόλο για έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή. Ο πρωταγωνιστής αυτός είναι φυσικά ο σημερινός πρωθυπουργός, ο οποίος έχει για... χορηγούς όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του! Όμως, τέτοιου είδους διαπιστώσεις δεν είναι αρκετές ούτε προσφέρονται για... πανηγυρισμούς από την πλευρά της κυβέρνησης και του Μητσοτάκη.
Πώς και γιατί ο Μητσοτάκης αποτελεί τον μοναδικό θεματοφύλακα της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα
Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει σε... πειράματα τύπου Τσίπρα, τα οποία μόνο δεινά μπορούν να φέρουν.
Η χώρα θέλει πολιτική σταθερότητα, η οποία εξασφαλίζεται πρωτίστως με την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και δευτερευόντως μέσα από μια σύμπραξη της με το ΠΑΣΟΚ, εφόσον η αυτοδυναμία είναι ανέφικτη. Πέραν των δύο αυτών σεναρίων δεν υπάρχει κάτι άλλο στην άσκηση για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας τουλάχιστον έως το 2035. Δεν αρκεί η σταθερότητα μόνο για την περίοδο 2027-2031, καθώς από το 2032 και μετά, όταν θα πρέπει να επιστρέψουμε τα δανεικά του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, απαιτείται ακόμη πιο σοβαρή και υπεύθυνη (δια)κυβέρνηση.
Η επανεξέταση του σημερινού εκλογικού νόμου και των παραμέτρων του, πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα για τον Μητσοτάκη, εάν ενδιαφέρεται για την πολιτική σταθερότητα στη χώρα. Με τον σημερινό εκλογικό νόμο, δύσκολα θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή θα χρειαστεί να συνεργαστούν 4-6 κόμματα για να συγκροτήσουν κυβέρνηση μόνο και μόνο για να... φύγει ο Μητσοτάκης! Σε μια τέτοια περίπτωση όλοι αντιλαμβανόμαστε τι θα συμβεί στη χώρα, όπου ο ένας θα κοιτάει την ανατολή, ο άλλος τη δύση, ο τρίτος το βορρά, ο τέταρτος το νότο, ο πέμπτος τα... κορδόνια του και ο έκτος τη... φάτσα του στον καθρέφτη!
Η διενέργεια επαναληπτικών εκλογών θεωρείται σχεδόν σίγουρη, αλλά θα πρέπει να γίνει με έναν διαφορετικό εκλογικό νόμο, ο οποίος θα επιτρέπει στον πρώτο να κυβερνήσει με αυτοδυναμία για το καλό της πολιτικής σταθερότητας και της συνέχισης του success story στην οικονομία. Ειρήσθω εν παρόδω, δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η πολύ σημαντική λεπτομέρεια που αφορά την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελλάδα την 1η Ιουλίου 2027. Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει η παρουσία Μητσοτάκη σε αυτή τη διαδικασία και ας σκεφτούμε τι θα συμβεί εάν στη θέση του υπάρχει κάποιο άλλο προσωρινό πρόσωπο, βλέποντας ποια είναι σήμερα αυτά τα πρόσωπα!
Η διακυβέρνηση μιας χώρας που πριν μερικά χρόνια βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής δεν είναι μια υπόθεση που προσφέρεται για... καλαμπούρια ή για την ικανοποίηση του ψευτοεγωισμού κάποιων ηγετίσκων που λειτουργούν ως τυχοδιώκτες. Ο τυχοδιωκτισμός θα ζημιώσει τον τόπο και θα προκαλέσει κόστος στον λαό. Δεν υπάρχει η άνεση για... αστεία και ο Μητσοτάκης οφείλει να λάβει πρωτοβουλίες για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας και μετά το 2027.
Όσοι πιστεύουν ότι η ελληνική κρίση πέρασε και δεν θα ξαναέρθει, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Δυστυχώς, μπορεί να επιστρέψει με πολύ μεγαλύτερη ένταση, εάν τα επόμενα χρόνια δεν έχουμε φέρει σε απόλυτο λογαριασμό τα οικονομικά του κράτους με φόντο την αποπληρωμή των δανείων που έχουμε λάβει από τους πιστωτές μας. Τα αστεία, οι βλακείες και οι... μαγκιές μέσα στο παραβάν πληρώνονται και μάλιστα πολύ ακριβά. Ακόμη και αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους τελειωμένους και θέλουν να... εκδικηθούν τους υπολοίπους, απλά, δεν πρόκειται να σηκώσουν ποτέ κεφάλι, όσο και αν τους υπόσχονται κάτι τέτοιο οι τυχοδιώκτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης...