Οκτώ αναβαθμίσεις περιλαμβάνει ο Παγκόσμιος Δείκτης Συντάξεων του Ινστιτούτου Mercer CFA για το 2025, ο οποίος αξιολογεί 52 συνταξιοδοτικά συστήματα παγκοσμίως (δεν συμπεριλαμβάνεται το ελληνικό).
Κορυφαία αναβάθμιση είναι εκείνη της Σιγκαπούρης, που εισήλθε για πρώτη φορά στην κορυφαία βαθμίδα της αξιολόγησης, ενώ η Ολλανδία διατήρησε τη «χρυσή» 1η θέση.
Το σύστημα αξιολόγησης που εφαρμόζεται για την κατάρτιση του δείκτη, εστιάζει τόσο στις προκλήσεις όσο και στις ευκαιρίες για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους επενδυτές.
Τα συστήματα αξιολογούνται σε τρεις πυλώνες: επάρκεια, βιωσιμότητα και ακεραιότητα, χρησιμοποιώντας περισσότερους από 50 δείκτες.
Το 2025, η Ολλανδία, η Ισλανδία, η Δανία, η Σιγκαπούρη και το Ισραήλ πέτυχαν όλες τις πολυπόθητες βαθμολογίες Α, με τη Σιγκαπούρη να γράφει ιστορία ως η πρώτη ασιατική χώρα που έφτασε σε αυτό το πρότυπο.
Με οκτώ αναβαθμίσεις και καμία υποβάθμιση, τα αποτελέσματα σηματοδοτούν μια μακροπρόθεσμη τάση ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων παγκοσμίως, επισημαίνουν οι συντάκτες της φετινής έκθεσης.
Το άλμα της Σιγκαπούρης
Η Σιγκαπούρη έχει ενισχύσει σταθερά το συνταξιοδοτικό της σύστημα με την πάροδο των ετών, ανεβάζοντας την παγκόσμια κατάταξή της, δήλωσε ο Tim Jenkins, επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης και συνεργάτης στην Mercer στο Σίδνεϊ. Πιο πρόσφατα, οι αξιωματούχοι έχουν επικεντρωθεί στην ενίσχυση της διαφάνειας, διασφαλίζοντας ότι οι άνθρωποι κατανοούν καλύτερα πόσα μπορούν να περιμένουν να λάβουν κατά τη συνταξιοδότησή τους.
Το συνταξιοδοτικό σύστημα της Σιγκαπούρης βασίζεται στο Κεντρικό Ταμείο Πρόνοιας, το οποίο καλύπτει όλους τους εργαζόμενους πολίτες και τους μόνιμους κατοίκους μέσω υποχρεωτικών εισφορών τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από τους εργοδότες. Το 2009, η πόλη-κράτος διαχειριζόταν μόνο ένα C στον παγκόσμιο δείκτη — μέχρι πέρυσι, είχε ανέβει στο B+.
«Η Σιγκαπούρη έχει προχωρήσει από την κατηγορία C στην κατηγορία A», δήλωσε ο Jenkins. «Η οικονομία στη Σιγκαπούρη έχει επίσης βοηθήσει», είπε, προσθέτοντας ότι η μέτρηση βιωσιμότητας του δείκτη λαμβάνει υπόψη τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη.
Στη φετινή κατάταξη, οι ΗΠΑ κατέλαβαν την 30ή θέση, το Ηνωμένο Βασίλειο την 12η και την Ιαπωνία την 39η. Η Ινδία κατατάχθηκε χαμηλότερα με βαθμολογία D, μετά και από την Αργεντινή, τις Φιλιππίνες και την Τουρκία, οι οποίες επίσης έλαβαν βαθμολογία D.
Η Αυστραλία, της οποίας το συνταξιοδοτικό σύστημα χαίρει μεγάλης εκτίμησης παγκοσμίως, έπεσε μια βαθμίδα στην έβδομη θέση, κάτω από τη Σουηδία.
Οι πρωτιές στους 3 πυλώνες αξιολόγησης
Οσον αφορά την κατάταξη στους 3 πυλώνες αξιολόγησης -επάρκεια, βιωσιμότητα, ακεραιότητα- οι 3 χώρες με την υψηλότερη αξιολόγηση -με βάση τους επιμέρους δείκτες- έχουν ως εξής:
- Επάρκεια – Υψος σύνταξης: Κουβέιτ, Ολλανδία, Γαλλία
- Βιωσιμότητα – Εάν, δηλαδή, μπορεί το σύστημα να συνεχίσει να υποστηρίζει: Ισλανδία, Δανία, Ολλανδία
- Ακεραιότητα – Κατά πόσον είναι άξιο εμπιστοσύνης το σύστημα: Φινλανδία, Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγκ
Οταν διασταυρώνεται η πολιτική με την ασφάλεια των συντάξεων
Κάθε χρόνο, ο δείκτης περιλαμβάνει επίσης μια εις βάθος ανάλυση ενός επίκαιρου ζητήματος. Το 2025, η εστίαση είναι στην ευαίσθητη ισορροπία που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις όταν ενθαρρύνουν τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία να επενδύουν σε τομείς εθνικής προτεραιότητας, εγείροντας σημαντικά ερωτήματα για τη διασταύρωση της πολιτικής και της ασφάλειας των συντάξεων.
«Αντί να επιβάλλουν εντολές, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να επικεντρωθούν στο να καταστήσουν τις επενδυτικές επιλογές ελκυστικές, στην προώθηση της διαφάνειας και της χρηστής διακυβέρνησης, και στην ενίσχυση της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα για την υποστήριξη βιώσιμων συνταξιοδοτικών συστημάτων και οικονομικής ανάπτυξης», επισημαίνει ο Tim Jenkins.
Η Margaret Franklin, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Ινστιτούτου CFA, προειδοποίσε ότι «οι κανονισμοί και οι κυβερνητικές ενέργειες -από τις φορολογικές πολιτικές έως τις επενδυτικές εντολές- διαμορφώνουν σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο τα συνταξιοδοτικά ταμεία μπορούν να κατανείμουν το κεφάλαιο», προσθέτοντας πως «καθώς ορισμένα συστήματα στρέφονται στα συνταξιοδοτικά ταμεία για να προωθήσουν επενδύσεις που θεωρούνται προς το εθνικό συμφέρον, η επαγγελματική επενδυτική κοινότητα πρέπει να προφυλαχθεί από τις ακούσιες συνέπειες που μπορεί να προκύψουν όταν οι εντολές ή οι περιορισμοί στρεβλώνουν το σύστημα».