Σαμαράς, Τσίπρας, Ανδρουλάκης και λοιποί... απελπισμένοι δεν διστάζουν να βάλουν σε κίνδυνο τις κατακτήσεις της χώρας την τελευταία εξαετία, αμφισβητώντας τις επιτυχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και βάζοντας τον εγωισμό και τις εμμονές τους πάνω από το εθνικό συμφέρον.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Εντεταλμένοι... θιγμένων επιχειρηματιών που είτε έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με τη δικαιοσύνη ή δεν μπορούν να... δράσουν όπως θα ήθελαν σε ένα περιβάλλον ασυδοσίας, ψάχνουν απελπισμένα τα "πιόνια" που θα βάλουν τρικλοποδιά στον Μητσοτάκη και στη Νέα Δημοκρατία. Επί της ουσίας, προσπαθούν να βρουν πρόθυμους πολιτικούς αριβίστες που θα ανακόψουν την ανοδική πορεία της χώρας, ώστε να διασωθούν οι ίδιοι. Αδιαφορούν για τις συνέπειες και δεν λαμβάνουν υπόψιν τους τι σημαίνουν τέτοιου είδους κινήσεις για τα συμφέροντα της χώρας και την πολιτική σταθερότητα. Αυτή τη στιγμή, όποιος υπονομεύει τις προσπάθειες της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρα εχθρός της πατρίδας και δεν είναι ιδιαίτερα πειστικό το επιχείρημα ότι αγωνίζονται για το... καλό της.
Ας δούμε όμως τι αγνοούν όλες αυτές οι πολιτικές καρικατούρες. Ο Μητσοτάκης αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας έθεσε συγκεκριμένους στόχους για τους οποίους κρίθηκε και πάλι το 2023, με το γνωστό αποτέλεσμα της κάλπης. Οι αμφισβητίες και οι κομπλεξικοί του εγχώριου πολιτικού σκηνικού, δεν μπορούν να χωνέψουν πώς η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει την πανδημία, κι ας έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να γίνουμε... Μπέργκαμο! Αντιτάχθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση και στην εθνική επιλογή στήριξης της Ουκρανίας στο πλαίσιο της συνολικής προσπάθειας της Δύσης να βρεθεί απέναντι στον Πούτιν. Ας μας υποδείξει κάποιος έστω και μια δήλωση καταδίκης του εισβολέα Πούτιν κατά κυρίαρχης χώρας.
Εκτός των ανωτέρω, οι τύποι αυτοί γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις συνεχείς αναβαθμίσεις του ελληνικού αξιόχρεου, μετά από 15 χρόνια και μέσα σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης και υψηλού πληθωρισμού. Πιστεύουν ότι η ακρίβεια είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο και δεν έχουν τα... κότσια να καταδικάσουν τη Ρωσία, η οποία με την εισβολή της στην Ουκρανία υποβάθμισε το βιοτικό επίπεδο δισεκατομμυρίων πολιτών σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τα πολιτικά... παρτάλια που θέλουν να τους δώσουμε πολιτικούς ρόλους δεν βλέπουν ότι δίνουμε διαπιστευτήρια στις αγορές με χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού ακόμη και από τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τον Καναδά και την Ιταλία, που αποτελούν τέσσερις από τις επτά πλέον ισχυρές οικονομίες του πλανήτη. Δεν βλέπουν ότι το Χρηματιστήριο Αθηνών κινείται σε υψηλά 15 ετών, η ανεργία έχει υποχωρήσει σε χαμηλό 17 ετών και για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι εργοδότες παρακαλούν για να βρουν εργαζόμενους και όχι οι εργαζόμενοι να βρουν μια... διαβολοδουλειά, όπως γινόταν πριν το 2019! Δεν βρήκαν να πουν έστω μια καλή κουβέντα για τα 36 δισ. ευρώ που πήραμε από το Ταμείο Ανάκαμψης και θέτουν τις βάσεις για να γίνουμε μια Ελλάδα του μέλλοντος, ξεφεύγοντας από τη μοίρα μιας ανυπόληπτης Ελλαδίτσας!
Η χώρα μας αναφέρεται παγκοσμίως ως ένα από τα μεγαλύτερα success stories, αλλά αυτό αφήνει ασυγκίνητους τους αριστερούς, τους ακροδεξιούς και τους.. κομπλεξικούς, οι οποίοι στο όνομα της κριτικής προσπαθούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τη δική τους κατωτερότητα μπροστά στις επιτυχίες του Μητσοτάκη. Κανείς δεν λέει ότι η κυβέρνηση είναι αλάνθαστη και δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να την καθαγιάσουμε. Ωστόσο, δεν μπορεί να γινόμαστε θεατές μιας κωμωδίας, όπου ο κάθε πικραμένος προσπαθεί να διασωθεί, ρισκάροντας την πολιτική αποσταθεροποίηση.
Η περίπτωση της σκευωρίας των Τεμπών αποτελεί την αποθέωση της υποκρισίας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Σαμαράδες, Ανδρουλάκηδες, Τσίπρες, Βελόπουλοι, Ζωές, Νατσιοί, Κασσελάκηδες, Κουτσούμπες, Χαρίτσηδες και κάθε πολιτικό... τίποτα, προσπάθησε να εκβιάσει πολιτικές εξελίξεις για να συρθεί η χώρα σε πολιτικό αδιέξοδο. Δηλαδή, τι περίμεναν όλοι αυτοί; Ότι θα γίνονταν εκλογές και δεν θα ήταν πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία; Ή περιμένουν ότι θα προκύψει καλύτερη προοπτική για τη χώρα αν συνενώσουν τις δυνάμεις τους ένα μάτσο ανεπαρκείς, που δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο χρώμα της... μπανάνας, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την αντιμητσοτακική ματαιοδοξία τους;
Από την άλλη πλευρά, οι επιχειρηματίες που βρίσκονται πίσω από τέτοιες κινήσεις και τέτοιες θλιβερές φυσιογνωμίες, περιμένουν ότι η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη για τις επιχειρήσεις τους, ενώ είναι αναμφισβήτητο ότι θα είναι χειρότερη για τη χώρα, άρα και για τους ίδιους; Ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο. Τα... άλογα στα οποία ποντάρουν είναι... κουτσά, ενώ την ίδια στιγμή, το διεθνές περιβάλλον αποτελεί τον καθρέφτη για την εικόνα της χώρας μας. Όσοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα για την επόμενη μέρα είναι ο Μητσοτάκης τότε είτε είναι αφελείς, είτε... σχιζοφρενείς! Όλος ο πλανήτης μιλάει για τις κατακτήσεις των τελευταίων 6 ετών στην οικονομία, όταν πριν από 10 χρόνια μας είχαν ξεγραμμένους, λόγω των πεπραγμένων της επικίνδυνης συμμορίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Κάποτε ο Σαμαράς, με αφορμή την υπόθεση της Novartis είχε δηλώσει ότι θα τους πάει μέχρι τέλους, αλλά τώρα φαίνεται επί της ουσίας ότι μοιάζει με τον... Τσίπρα. Ίσως να τους ενώνουν τα κοινά συμφέροντα που κρύβονται πίσω τους και τους χρησιμοποιούν ως χρήσιμους... ανόητους για να κάνουν ζημιά στη χώρα. Ακόμη και αν φύγει ο Μητσοτάκης, δεν θα του κόψουν το... μεροκάματο, καθώς έχει να ζήσει. Ωστόσο, όσο μένει, αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τους ίδιους, καθώς λειτουργούν οι συγκρίσεις. Αυτές οι συγκρίσεις είναι απελπιστικά εναντίον τους και θεαματικά υπέρ του Μητσοτάκη!
Οι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν ότι οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή ισοδυναμεί με οπισθοδρόμηση της χώρας. Έχουμε πρόσωπο στις διεθνείς αγορές και στους διεθνείς οργανισμούς, γιατί υπάρχει μια σοβαρή εκδοχή της άσκησης εξουσίας. Ας δούμε έναν έναν όλους αυτούς που είναι απέναντι στον Μητσοτάκη και ας κάνουμε και τους σχετικούς συνδυασμούς. Ας κάνουμε τα ανάλογα τεστ προσομοίωσης σχετικά με τα πιθανά σχήματα που θα μπορούσαν να πάνε τη χώρα παραπέρα και να τα κάνουν καλύτερα από τον Μητσοτάκη. Μιλάμε για πολέμιους της Ευρώπης, "ψεκασμένους", φίλους τους Πούτιν, θαυμαστές του Ερντογάν και των λαθρομεταναστών. Το αν σήμερα η Ελλάδα είναι σε θέση να αποπληρώνει πρόωρα τα παλαιά της δάνεια και να δανείζεται φθηνότερα από τους Αμερικανούς, δεν οφείλεται στον Σαμαρά, τον Τσίπρα ή τον Ανδρουλάκη ή τον... αυτόματο πιλότο! Αποτελούν επιτεύγματα της τελευταίας εξαετίας και δεν έχουμε την πολυτέλεια να απεμπολήσουμε αυτές τις κατακτήσεις.
Οι πολίτες πρέπει να έχουν τα μάτια τους... δεκατέσσερα και να αντιληφθούν πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να γίνει το 2027, αν δεν υπάρξει μια καθαρή εντολή διακυβέρνησης της χώρας στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι υπόλοιποι είναι σαν να μην υπάρχουν κι ας προσπαθούν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, μέσα από την αναξιοπιστία, την ανυπαρξία και την ανυποληψία τους. Η σιωπηρή και συνετή πλειοψηφία του εκλογικού σώματος οφείλει να κλείσει τα αυτιά στους δημαγωγούς, τους τυχοδιώκτες και τους κομπλεξικούς που έχουν εγκλωβιστεί στον αδιέξοδο δρόμο του αντιμητσοτακισμού. Γιατί, όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια, όπως λέει η γνωστή παροιμία...