Πήρε πολύ χρόνο για πολλούς από εμάς, πολέμιους της λεγόμενης κλιματικής υστερίας, να δικαιωθούν ευρύτερα. Όπως γράφει ο Matt Ridley, σε πρόσφατη έκδοση του γνωστού περιοδικού The Spectator, μόνο πλέον το COP (Η Διεθνής Συνδιάσκεψη για το Κλίμα), το CNN και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχουν απομείνει στον σοβαρό κόσμο να δίνουν αδιέξοδες μάχες για τον ανθρώπινο παράγοντα στην αύξηση της ατμοσφαιρικής υπερθέρμανσης και για την μηδενική εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα (co2).
Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να συνειδητοποίησε την "μεγαλύτερη απάτη" των τελευταίων χρόνων (κατά τον Ντ. Τραμπ) και την οικονομική καταστροφή που αυτές οι πολιτικές έχουν σε πολλές χώρες προκαλέσει. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν ανήκει στους σοβαρούς αυτούς παράγοντες και η υστερία, μαζί και το οικονομικό αδιέξοδο, για το κλίμα συνεχίζουν να κυριαρχούν. Αντίθετα, διεθνείς με μεγάλη επιρροή φωνές διατυμπανίζουν πλέον το αντίθετο.
Ο Μπιλ Γκέιτς, για παράδειγμα, μεγάλος υποστηρικτής μέχρι πρόσφατα των "επικείμενων καταστροφών" της κλιματικής αλλαγής, προ ημερών ομολόγησε πως "η παγκόσμια θέρμανση δεν πρόκειται να οδηγήσει στην εξαφάνιση της ανθρωπότητας". Η βιομηχανία αυτοκινήτων Ford αποφάσισε να ματαιώσει την παραγωγή ηλεκτρικών τζιπ, οι τράπεζες εγκαταλείπουν τις λεγόμενες κλιματικές τους δεσμεύσεις ενώ και το Δημοκρατικό Κόμμα στην Αμερική έπαψε να κάνει την παραμικρή νύξη για το κλίμα η την ατμοσφαιρική υπερθέρμανση.
Για χρόνια ο πανικός κυριαρχούσε και τα χρήματα έρρεαν σε σχετικές έρευνες, σε ιδρύματα, ινστιτούτα και σε ειδικούς που είχαν αναλάβει "να μας σώσουν". Κάθε αντίθετη φωνή πνιγόταν στην σιωπή, την αδιαφορία, την βίαιη κριτική η και την ανυποληψία. Η κυβέρνηση Τραμπ το άλλαξε αυτό απειλώντας κάποιους επιχειρηματίες χρηματοδότες κι αποκαλύπτοντας συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από τις "εναλλακτικές πηγές ενέργειας" κι' από τις ειδικές επιδοτήσεις που τις συντηρούσαν. Δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα υποχρεωτικής στήριξής τους που έριχνε όμως την πραγματική οικονομία στα βράχια και τους απλούς ανθρώπους στην ακρίβεια και την εισοδηματική εξαθλίωση. Οπως γράφει ο Ridley, η κλιματοκαταστροφή διέγραψε τον κύκλο της. "Πόση καταστροφή άραγε μπορεί ακόμη να καταναλώσει ο κόσμος";
Είναι καιρός πλέον τώρα οι πολιτικές για το περιβάλλον να βρεθούν στα χέρια της πραγματικής επιστήμης κι όχι, όπως αναφέρει η οργάνωση CO2 COALITION, "της πολιτικής επιστήμης". Όπως έγραψαν οι New Yοrk Times τελευταία, το Climate Industrisl Complex - χάνει τον πόλεμο της πληροφόρησης.
Η παράνοια της υπερθέρμανσης φαίνεται να πεθαίνει. Με την τελευταία σύνοδο του COP στο Μπέλεμ της Βραζιλίας φαίνεται πως το κίνημα - μη πετυχαίνοντας απολύτως τίποτα - είναι νεκρό. Και στο προηγούμενο, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, είχε φανεί. Όταν ο Πρόεδρος της εκεί χώρας, Ιχμαν Αλίεφ είχε κηρύξει, από το βήμα του COP Συνεδρίου, πως προτεραιότητα της χώρας του είναι η... αύξηση των εξορύξεων πετρελαίου και η αναζήτηση και καθιέρωση καινούργιων αγορών για τα προϊόντα αυτά. Άρα;