Τα πράγματα δεν πάνε καλά με την Ρωσία. Ενώ οι προκλήσεις που εξαπολύει η Μόσχα δεν κοπάζουν, η Δύση διστάζει να υιοθετήσει αποφασιστική και σκληρή στάση. Κανείς δεν ισχυρίζεται πως το Κρεμλίνο ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Εσθονία, στην Πολωνία η στην Ρουμανία.
Παίζει όμως όπως η γάτα με το ποντίκι όταν προκαλεί επανειλημμένα το ΝΑΤΟ δοκιμάζοντας την αποφασιστικότητα και την ισχύ του. Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία πως οι προκλήσεις της Ρωσίας δεν προέρχονται από λάθη. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί γίνονται;
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Αν δεχθούμε πως το Κρεμλίνο δεν επιδιώκει την σύγκρουση η μόνη εξήγηση που μένει είναι πως προκαλεί για να δημιουργήσει σύγχυση και εσωτερικές εντάσεις στην συμμαχία. Εφ' όσον ο κίνδυνος δεν δείχνει άμεσος, οι ηγεσίες της Δύσης δεν είναι λογικά πρόθυμες να διακινδυνεύσουν μία πυρηνική σύγκρουση. Αυτό όμως συνεπιφέρει την πρόκληση εσωτερικών διαφωνιών και εντάσεων. Σ' αυτό προσβλέπει άραγε η ηγεσία του Κρεμλίνου; Δεν αποκλείεται. Η διάβρωση από μέσα ενός οργανισμού οδηγεί βαθμιαία στην αποδυνάμωσή του.
Πως θα αντιδράσουν οι χώρες της Δύσης; Η εύκολη απάντηση είναι με οικονομικές κυρώσεις. Για πολλά χρόνια όμως είναι φανερό πως αυτές δεν ανησυχούν ιδιαίτερα τη Μόσχα. Ίσως μάλιστα να έχουν ενισχύσει κατά καιρούς την οικονομική της θέση. Αν και φαίνεται πως τελευταία η υγεία της ρωσικής οικονομίας έχει χειροτερεύσει εν τούτοις οι κυρώσεις δεν δείχνουν σε θέση να αποτρέψουν τα όποια σχέδια του Κρεμλίνου.
Η εκτίμησή μου είναι πως, την ώρα αυτή που μιλάμε, το ΝΑΤΟ επεξεργάζεται κινήσεις κατά της Ρωσίας που θα ενοχλήσουν το Κρεμλίνο, δίχως να προκαλούν ανοιχτά πολεμική σύγκρουση. Μιά πιθανότητα είναι ο εγκλωβισμός του θύλακα του Καλίνινγκραντ, έτσι ώστε να του είναι εξαιρετικά δύσκολο να λειτουργήσει σαν φυσική προέκταση της Ρωσίας.
Ο αποκλεισμός λχ του περίφημου Διαδρόμου Σουβάλκι (Suwalki Corridor) που συνδέει, ανάμεσα σε Πολωνία και Λιθουανία, το κομμάτι αυτό της ρωσικής επικράτειας με την Λευκορωσία, θα προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις στη Μόσχα. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί μέσω ενός ναυτικού αποκλεισμού του λιμανιού - εισόδου στον κόλπο του Καλίνινγκραντ, του Πιλλάου.
Είναι αυτονόητο πως όλες αυτές οι κινήσεις της Δύσης θα βρίσκονται σε ισχύ για όσο διάστημα διαρκούν οι ρωσικές προκλήσεις κατά των χωρών της Βαλτικής και της Πολωνίας. Για να αισθανθεί η Ρωσία πως το ΝΑΤΟ δεν αστειεύεται και πως τηρεί τους κανόνες λειτουργίας του.
Η λογική λέει πως τότε θα τιθασσευθούν αυτόματα όλες οι κινήσεις παραγόντων του ρωσικού κατεστημένου και μία νέα προσέγγιση Μόσχας και δυτικών πρωτευουσών θα γίνει και πάλι εφικτή. Οι καλές σχέσεις Δύσης και Ρωσίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την παγκόσμια γεωπολιτική ισορροπία και για να ελεγχθούν οι κινήσεις των διαφόρων ασιατικών παραγόντων για την πιθανή ανατροπή της.