Η επαφή με τη φύση ωφελεί μικρούς και μεγάλους. Όσο πιο πράσινο είναι το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί, τόσο καλύτερη είναι η ανάπτυξή του.
Τώρα, νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ ενισχύει αυτή την πεποίθηση, αποκαλύπτοντας πως τα οφέλη από την έκθεση σε πράσινους χώρους ξεκινούν από τη μήτρα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η παρουσία πρασίνου κοντά στην κατοικία της μητέρας σχετίζεται με μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης νευροαναπτυξιακών διαταραχών, ακόμη και πριν τη σύλληψη ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Αναλυτικότερα, η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Environment International αναφέρει πως η έκθεση σε χώρους πρασίνου, κατά την πρώιμη περίοδο ζωής του παιδιού, συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης διαταραχής ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), η διαταραχής του φάσματος του αυτισμού.
Η επιστημονική ομάδα διαπίστωσε σημαντικά οφέλη τόσο πριν από τη σύλληψη, όσο κατά την εγκυμοσύνη και την πρώιμη παιδική ηλικία.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, η προγεννητική έκθεση συνδέθηκε με χαμηλότερη πιθανότητα εκδήλωσης διαταραχής του φάσματος του αυτισμού, ενώ η έκθεση πριν από τη σύλληψη συσχετίστηκε αντίστροφα με τη νοητική υστέρηση. Η έκθεση σε χώρους πρασίνου κατά την πρώιμη παιδική ηλικία ήταν προστατευτική έναντι των μαθησιακών δυσκολιών. Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι προστατευτικές συσχετίσεις ήταν ισχυρότερες μεταξύ των παιδιών που ζουν σε αστικές περιοχές και μεταξύ των μαύρων και ισπανόφωνων παιδιών.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η βελτίωση της πρόσβασης σε χώρους πρασίνου σε αστικά περιβάλλοντα μπορεί να υποστηρίξει τη νευροανάπτυξη στην πρώιμη παιδική ηλικία και να βοηθήσει στη μείωση του “φορτίου” των νευροαναπτυξιακών καθυστερήσεων», δήλωσε η Στεφανία Παπαθεοδώρου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα Δημόσιας Υγείας του Ράτγκερς και κύρια συντάκτρια της μελέτης.
«Παρατηρήσαμε προστατευτική συσχέτιση ανάμεσα στην παρουσία πρασίνου κοντά στις κατοικίες και αρκετά νευροαναπτυξιακά αποτελέσματα σε τρεις ξεχωριστές περιόδους έκθεσης – πριν τη σύλληψη, κατά την εγκυμοσύνη και στην πρώιμη παιδική ηλικία – γεγονός που υποδηλώνει την πιθανή εμπλοκή διαφορετικών βιολογικών μηχανισμών», δήλωσε η Παπαθεοδώρου.
«Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η αύξηση της πρόσβασης σε χώρους πρασίνου θα μπορούσε να αποτελέσει μια δυνητικά τροποποιήσιμη περιβαλλοντική στρατηγική για τη μείωση του κινδύνου νευροαναπτυξιακών διαταραχών μεταξύ των παιδιών, ειδικά σε ευάλωτους πληθυσμούς χαμηλού εισοδήματος», συμπλήρωσε η ειδικός και τόνισε ότι οι στρατηγικές πολεοδομικού σχεδιασμού που ενισχύουν το πράσινο κοντά στις κατοικίες μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμα αναπτυξιακά οφέλη για τα παιδιά.
Επόμενο στάδιο της έρευνας είναι να μελετηθούν οι βιολογικοί και περιβαλλοντικοί μηχανισμοί που μπορεί να εξηγήσουν τη σχέση μεταξύ του πρασίνου και της νευροανάπτυξης, καθώς και τα μακροπρόθεσμα οφέλη της γνωστικής και συμπεριφορικής υγείας μέχρι την εφηβεία.