Γνωρίζοντας επακριβώς τι διαδίδουν δημόσια κάποιοι Έλληνες «καθηγητές», ο Πούτιν σίγουρα θα είναι σκασμένος στα γέλια. Αργά ή γρήγορα, θα σκέφτεται, στο ΝΑΤΟ θα πλακωθούνε μεταξύ τους. «...Αν έτσι τους δημιουργήσω πρόβλημα και με τσαμπουκάδες ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, το ουκρανικό θα μπει σε δεύτερη μοίρα και αυτή θα είναι η μεγάλη ευκαιρία για μένα...», σκέφτεται ο δικτάτορας του Κρεμλίνου.
Φέρει βαρέως δε το ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός πάει στον Λευκό Οίκο για να ανταλλάξει την ελληνική προσήλωση και φιλία προς τη Δύση με συγκεκριμένες στρατιωτικές, οικονομικές και γεωπολιτικές δεσμεύσεις.
Αυτό θα είναι σοβαρό πλήγμα για την τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία όμως σήμερα δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών. Από την άλλη ο Πούτιν δεν έχει σχεδόν τίποτε να δώσει στον Ερντογάν, εκτός από πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πολύτιμο μεν αλλά γεωπολιτικά ουδέτερο.
Η μεγάλη του εξυπηρέτηση θα ήταν η ενεργός ρωσική συμβολή και συμμετοχή στην αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και η δημιουργία μιας ενδονατοϊκής πολιτικής κρίσης ώστε ο Τούρκος πρόεδρος να κάνει όσο τον παίρνει τα δικά του στο Αιγαίο. Παράλληλα όμως, αν πολιτικά έφευγε από τη μέση και ο Μητσοτάκης, όπως αυτό έγινε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920, το όλο κλίμα στη Ν.Α. Μεσόγειο θα άλλαζε. Αυτό είναι όμως ευσεβής πόθος.
Τις ώρες που έρχονται έτσι, το ρωσικό λόμπι θα ξεσαλώσει και μαζί με αυτό θα παίζει και η γνωστή φαιοκόκκινη ορχήστρα. Πλην όμως επί της ουσίας, ο Πούτιν θα μείνει με άδεια χέρια.
Το Αιγαίο είναι ελληνική θάλασσα και σε αυτό άρχισε να πλέει ο δημοκρατικός πολιτισμός, πολύ πριν του επιτεθεί μια κάποια σλαβο-οθωμανική βαρβαρότητα.Αυτή ακριβώς που κάποιοι σήμερα προβάλλουν ως ευρασιατικό μοντέλο.Και μη χειρότερα...