Με μια σημαντική συνέντευξή του στον Αρμιν Αρεφί, ανταποκριτή του περιοδικού «Le Point» στο Ισραήλ, ένας σημαντικός Ισραηλινός στρατιωτικός, φέρνει στο προσκήνιο ένα εξόχως σοβαρό πρόβλημα των ημερών μας. Αυτό ενός πολέμου στη Μέση Ανατολή που δεν οδηγεί παρά μόνο σε αδιέξοδα.
Μετά από αρκετές ημέρες πιέσεων, το τσεκούρι έπεσε αργά το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης. Σε συνέντευξή του στο αμερικανικό κανάλι Fox News, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε την πρόθεση του να αναλάβει τον έλεγχο ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας για να «νικήσει τη Χαμάς», διαβεβαιώνοντας παράλληλα ότι δεν ήθελε να «κυβερνήσει» ή να «κρατήσει» την περιοχή.
Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Η απόφαση αυτή είναι πρόχειρη, ύποπτη, ανιστόρητη και θα αποτελέσει τεράστιο ηθικό πλήγμα για το Ισραήλ και την ιστορία του εβραϊσμού. Τελικά δε, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα σώσει τον σημερινό Ισραηλινό πρωθυπουργό από τις εκκρεμότητές του με τη δικαιοσύνη της χώρας του. Αυτό που είναι βέβαιο ωστόσο, το βλέπουμε στην κατάρρευση παγκοσμίως της φήμης του Ισραήλ και της τραγικής ιστορίας των Εβραίων πριν 80 χρόνια, όταν έγιναν γνωστά τα δραματικά στοιχεία του «Ολοκαυτώματος».
Ακόμα χειρότερα, ενώ είναι γνωστή η σχέση της Χαμάς με τη ναζιστική ιδεολογία και αντίληψη, όπως και η συμμαχία των Αδελφών Μουσουλμάνων με τον Χίτλερ, στη διάρκεια του Β’Παγκόσμιου Πολέμου, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι σύμμαχοί του στο ισραηλινό Κοινοβούλιο, κάνουν ότι μπορούν για ν α ξεχαστεί. Και με τον τρόπο αυτόν προσφέρουν μοναδικό δώρο στη φιλοπαλαιστινιακή προπαγάνδα, που δεν είναι τίποτε περισσότερο από ύμνος στη βία και τον τυφλό φανατισμό.
Κάνοντας λόγο έτσι για τις τελευταίες δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού, ο Michael Milshtein, πρώην επικεφαλής του Τμήματος Παλαιστινιακών Υποθέσεων της Ισραηλινής Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και υπεύθυνος τώρα του Φόρουμ Παλαιστινιακών Σπουδών στο Κέντρο Moshe Dayan για Μεσανατολικές και Αφρικανικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, τονίζει:
«…Οι πέντε στόχοι που παρουσιάζονται - αφοπλισμός της Χαμάς, επιστροφή όλων των ομήρων, αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας, ισραηλινός έλεγχος ασφαλείας και εγκαθίδρυση μιας πολιτικής διοίκησης που δεν θα είναι ούτε η Χαμάς ούτε η Παλαιστινιακή Αρχή - είναι εξαιρετικοί, αλλά το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σχέδιο. Δεν υπάρχει απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα: πώς θα επιτευχθούν όλα αυτά; Για παράδειγμα, είναι αδιανόητο να πειστεί ένα αραβικό κράτος να υποστηρίξει μια εναλλακτική διακυβέρνηση της Λωρίδας της Γάζας που δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Χαμάς ή της Παλαιστινιακής Αρχής.
Για άλλη μια φορά, δεν μας παρουσιάζεται ένα στέρεο, λεπτομερές σχέδιο, αλλά πέντε αυταπάτες που είναι πιθανό να καταλήξουν σε παταγώδη αποτυχία, όπως ακριβώς και το εναλλακτικό σχέδιο ανθρωπιστικής βοήθειας που αφορά το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα της Γάζας (GHF).
Εκτός του ότι αυτή τη φορά θα είναι ακόμη χειρότερα, επειδή εκτιμάται ότι πλέον ζουν στην πόλη της Γάζας μεταξύ 700.000 και 1 εκατομμυρίου Παλαιστίνιοι. Πώς θα τους πείσει το Ισραήλ να φύγουν, η να αναγκαστούν να εγκατασταθούν αλλού; Τι θα συμβεί αν έστω και το 10% αυτών αρνηθεί; Ειλικρινά ελπίζω ότι η ανακοίνωση του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου αποτελεί απλώς μια απειλή ή ένα μέσο άσκησης πίεσης στη Χαμάς. Διαφορετικά, θα ήταν πραγματικά καταστροφή…».
«…Ωστόσο, λέτε ότι οι στρατιωτικοί στόχοι του είναι εξαιρετικοί. Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερες λεπτομέρειες;…», παρατηρεί ο Γάλλος δημοσιογράφος και ο Μ. Μιλστάιν απαντά:
«…Όταν ο πρωθυπουργός μας μιλάει για την διάλυση της Χαμάς και τη δημιουργία μιας νέας Γάζας χωρίς όπλα, πράγματι πιστεύω ότι αυτές είναι εξαιρετικές ιδέες. Αλλά το κύριο πρόβλημα είναι πώς σκοπεύει να το εφαρμόσει. Είναι πραγματικά ρεαλιστικό; Νομίζω ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Ισραήλ από τις 7 Οκτωβρίου 2023 είναι ότι η κυβέρνηση υιοθετεί ολοένα και περισσότερο φαντασιώσεις αντί για μια ρεαλιστική στρατηγική. Πολλά παραδείγματα μπορούν να βρεθούν τους τελευταίους τέσσερις μήνες: το σχέδιο που σχετίζεται με το GHF, η ιδέα μιας «ανθρωπιστικής πόλης» στη νότια Γάζα, η πολιτική δημιουργίας και υποστήριξης πολιτοφυλακών και συμμοριών στη θέση της Χαμάς και, φυσικά, η ψευδαίσθηση της εφαρμογής του οράματος του Ντόναλντ Τραμπ για μια «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής».
Από μόνες τους, δεν νομίζω ότι αυτές οι ιδέες είναι κακές, αλλά είναι όνειρα, όχι κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα. Και φοβάμαι ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει στην εφαρμογή αυτών των ιδεών ούτως ή άλλως, θα βρεθούμε σε μια καταστροφική κατάσταση.
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στο Ισραήλ σήμερα είναι ότι η ευρεία αλληλεγγύη που υπήρχε στην κοινωνία στην αρχή του πολέμου καταρρέει. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν πλέον τον σκοπό της στρατιωτικής επιχείρησης.
Δεν γνωρίζουν τα αποτελέσματα της επανέναρξης των εχθροπραξιών στις 18 Μαρτίου και αισθάνονται ότι μια μειοψηφία ανθρώπων -κυρίως από το θρησκευτικό σιωνιστικό κίνημα- επιβάλλει το όραμά της στην κοινωνία στο σύνολο της. Για παράδειγμα, ορισμένοι ηγέτες αυτού του κινήματος δηλώνουν ανοιχτά ότι θέλουν να παραμείνουν στη Γάζα για πάντα και να επανιδρύσουν τους οικισμούς, κάτι που είναι απαράδεκτο για την πλειοψηφία των Ισραηλινών.
Όσο για τις διαβεβαιώσεις κάποιων Ισραηλινών υπουργών, ότι θέλουν να επαναποικίσουν τη Γάζα, είναι κενά συνθήματα. Πλην όμως, στη σημερινή συγκυρία, που είναι ασταθής, έχουν μια απατηλή απήχηση…».
Αναφερόμενος επίσης στη φημολογία ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός διαιωνίζει τον πόλεμο για να αποφεύγει να λογοδοτήσει στην ισραηλινή δικαιοσύνη, ο Μ. Μιλστάϊν τόνισε ότι:
«…Θα παραμείνω επιφυλακτικός, καθώς δεν γνωρίζω προσωπικά τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, αλλά μου φαίνεται ότι οι πολιτικές σκοπιμότητες παίζουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις του. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός δεν παραχωρεί συνεντεύξεις στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Για παράδειγμα, μίλησε μόνο χθες σε αμερικανικά και ινδικά κανάλια. Δεν εξηγεί στους δικούς του πολίτες ποιο θα είναι το κόστος και το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατοχής της Γάζας. Τα πέντε σημεία που ανακοίνωσε χθες μοιάζουν περισσότερο με ονειροπολήσεις παρά με ρεαλιστικούς στόχους.
Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα με αυτήν την κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, πριν από δυο μήνες, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου χαρακτήρισε το όραμα του Ντόναλντ Τραμπ - την εκκένωση της Γάζας από τους κατοίκους της - σημαντικό στόχο του πολέμου. Υπουργοί όπως ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς εξακολουθούν να το επιβεβαιώνουν αυτό σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά είναι μη ρεαλιστικά: καμία χώρα δεν θα ήταν πρόθυμη να δεχτεί τους Παλαιστίνιους από τη Γάζα. Αυτή είναι καθαρή φαντασία. Εάν η ισραηλινή κυβέρνηση επιμείνει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη αυτούς τους στόχους, τότε οδεύουμε προς μια μεγάλη αποτυχία, μια αποτυχία που θα μπορούσε να περιληφθεί στο βιβλίο της ιστορικού Μπάρμπαρα Τούτσμαν για τα στρατηγικά λάθη στην ιστορία (Η Τρελή Πορεία της Ιστορίας: Από την Τροία στο Βιετνάμ, ο Θρίαμβος της Ηλιθιότητας και της Τύφλωσης των Ανδρών της Εξουσίας, Ρόμπερτ Λαφόν)…».
Αναφερόμενος, τέλος στην τελευταία απόφαση του Γάλλου προέδρου να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος τον Σεπτέμβριο, προσελκύοντας προς την κατεύθυνση αυτή το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, ο Michael Milshtein, είπε:
«…Εδώ, αυτή η πρωτοβουλία βιώθηκε ως «διεθνές τσουνάμι» εναντίον του Ισραήλ. Αυτή η απόφαση ενοχλεί πολύ τους ηγέτες μας, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα είναι η άμεση συνέπεια της έλλειψης ισραηλινού σχεδίου για τη Γάζα. Τώρα, επί τόπου, αυτή η αναγνώριση δεν αλλάζει τίποτα. Αλλά αυτό που είναι πιο σοβαρό είναι ότι όλο και περισσότερες χώρες και εταιρείες μιλούν πλέον ανοιχτά για κυρώσεις κατά του Ισραήλ, ακόμη και για περιορισμούς στις οικονομικές ή επιστημονικές τους σχέσεις με τη χώρα μας. Αυτό δεν είναι αντισημιτισμός, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αλλά το γεγονός ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει την πολιτική μας και αντιδρά. Αντί να κατηγορούμε τον καθρέφτη, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα…».