Είμαι ένας απλός επτανήσιος πολίτης, με πολύ καλή παιδεία, πριν την παρούσα κατάρρευση, με κύρια ασχολία μου την Ναυτιλία σε όλους τους ρόλους, που όμως παρακολουθώ προσεκτικά τα διάφορα προβλήματα της χώρας μας.
Με την τόλμη που με διακρίνει, θα κάνω ένα άλμα αρμοδιότητας και θα ασχοληθώ με το casus belli της Τουρκίας, που απασχολεί τη χώρα μας σε βαθμό εμπλοκής μας σε θερμό επεισόδιο με την γείτονα, και ως εκ τούτου απασχολεί τους πάντες, με την προσδοκία να κριθώ με επιείκεια για την άποψη μη ειδικού, αλλά προβληματισμένου πολίτη.
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Η Κυβέρνηση και κάθε ειδικός, αποφαίνεται ότι η απειλή αυτή της Τουρκίας με casus belli η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, είναι παράνομη, διότι τούτο αποτελεί αποκλειστικό δικό μας δικαίωμα, το οποίο μπορούμε να το εφαρμόσουμε όταν εμείς κρίνουμε … την κατάλληλη ώρα.
Ο λόγος για τον οποίο δεν βρέθηκε ακόμη η «κατάλληλη ώρα», κατά τη ταπεινή μου άποψή, είναι ότι ενδέχεται η Τουρκία να εφαρμόσει την απειλή της και να μας κηρύξει πόλεμο.
Ασφαλώς κανείς δεν θέλει τον πόλεμο, αλλά όταν τον φοβάσαι για ένα θέμα για το οποίο πιστεύεις ότι έχεις απόλυτο δίκιο, τότε τον έχεις χαμένο πριν καν εκδηλωθεί! Τούτο σημαίνει ότι η Τουρκία ικανοποιεί τις παράλογες απαιτήσεις της, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή είτε άμεσα είτε έμμεσα κυρίως και εμείς τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα να … μειώσουμε τις επιπτώσεις.
Πολλοί αποφαίνονται ότι η Τουρκία είναι μια χώρα 85 εκατομμυρίων, με πολυάριθμο στρατό και ανάλογο εξοπλισμό. Άρα καλό είναι να μη συγκρουόμαστε μαζί της και να διατηρούμε τα «ήρεμα νερά»! Τα ήρεμα αυτά νερά όμως, είναι δικά μας και δεν χρειαζόμαστε κανενός την σύμπραξη ή βοήθεια για να τα διατηρούνται «ήρεμα».
Το καίριο ερώτημα είναι αν καλώς και δικαιολογημένα φοβόμαστε έναν πόλεμο με την Τουρκία! Είναι πράγματι η Τουρκία τόσο δυνατή ώστε να την φοβόμαστε; Από όσα μπορεί κανείς να συνάψει από τις απόψεις ειδικών, οι οποίοι δεν διστάζουν να τα διακηρύττουν από όλα ΜΜΕ καθημερινά, την στιγμή αυτή, είμαστε κατά μιάμιση στάθμη ανώτεροι από την Τουρκία σε εξοπλισμό. Το γεγονός τούτο επιτεύχθηκε από το πρόγραμμα εξοπλισμών της κυβέρνησης, πρόγραμμα το οποίο συνεχίζεται με σοβαρές δαπάνες μεν, αναγκαίες δε και με τη συναίνεση όλων των Ελλήνων.
Τα πολλά εκατομμύρια των Τούρκων, δεν πρέπει να μας φοβίζουν, για δύο βασικούς λόγους: Ένας, διότι ένας πόλεμος σήμερα, δεν διεξάγεται με ξιφολόγχες, αλλά με τα σύγχρονα οπλικά συστήματα, στα οποία υπερτερούμε, και Δύο, διότι η πολεμική αρετή του Έλληνα, έστω και στο παρόν υποτονικό εθνικό φρόνημα της νεολαίας μας, είμαστε πάντοτε καλύτεροι πολεμιστές, όπως το έχει αποδείξει η ένδοξη πολεμική ιστορία μας. Αντιθέτως ο τουρκικός στρατός είναι ψοφοδεής, όπως έχει αποδειχθεί ακόμη και στην σχετικά πρόσφατη εισβολή τους στην Κύπρο, κάτι που το ομολογούν οι Πολιτικοί/Στρατιωτικοί των ΗΠΑ, έστω και αν έγινε χωρίς καμιά αντίσταση.
Πέραν του γεγονότος ότι δεν επιτρέπεται πόλεμος μεταξύ δύο κρατών μελών του ΝΑΤΟ, η ευθύνη ανήκει στην Τουρκία, διότι εμείς απλά ασκούμε ένα νόμιμο δικαίωμά μας, δεν κηρύττουμε πόλεμο.
Τέλος, με μια προσεκτική, «έξυπνη» διπλωματική ενημέρωση την νέας, δυναμικής πρέσβεως των ΗΠΑ, η οποία εμφανίζεται πως αγαπάει την Ελλάδα, ενδέχεται να επιθυμεί να δείξει την πρώτη της αποφασιστική παρέμβαση απ’ ευθείας στο Πρόεδρο Τραμπ, έστω και μια σιωπηλή μη αντίδραση, θα πετύχουμε απλά και εύκολα, τα δώδεκα μίλια χωρικά μας ύδατα.
Μια γενναία γρήγορη απόφαση, είναι αυτό που χρειάζεται να λυθεί ό, λανθασμένα, για να μη πούμε, φοβισμένα, θεωρούμενος ως Γόρδιος Δεσμός!