i. Ό,τι έχει αιτία ΔΕΝ είναι τυχαίο. Αυτό, δε, ακριβώς διότι έχει αιτία ύπαρξης (!!!). Ο κόσμος είναι αιτιοκρατούμενος «άνευ αιτίου ουδέν εστί» (Αριστοτέλης, Ρητορική Τέχνη, Β’ 25).
ii. Ουδείς ρωτήθηκε πριν γεννηθεί. Όταν ήλθε η ώρα του, έφυγε …«…θέλοντας και μη…»…
iii. Ετεροκαθορισμένος υπήρξε ο ρόλος του Ιούδα στο Θείο Δράμα.
●●●● Γεννήθηκε αυτός για να προδώσει (!!!).
Τα όμοια συναντάμε και στον Οιδίποδα.
● Την αδυναμία διάγνωσης της αιτίας - πολλοί προχείρως - ταυτίζουν προς την τύχη. Όμως και δυσδιάγνωστη, αν είναι η αιτία, υπάρχει πάντοτε.
Και υπάρχουσα εξοβελίζει την τύχη (!!!).
iv. Δύναμις υπέρτατη και αδήριτη διέπει τα πάντα. Ουδείς την δύναμη αυτή είδε ποτέ.
Αθέατος ανέκαθεν είναι ο των όλων - άρα και της μοίρας των ανθρώπων - δημιουργός.
●●● Καθένας επιχειρεί το κατά δύναμιν. Απολαμβάνει, όμως, μόνον ό,τι η μοίρα του επιτρέπει.
●●● Και όποιος γεννήθηκε “με σφραγίδα - δωρεάς”: όλους τους ξεπερνά (!!!).