Ι. Από …«…γεννήσεως έως θανάτου…»… του ανθρώπου, την ζωή του κανονίζει ο χρόνος.
●●● Εν τούτοις χρόνος δεν υπάρχει. Η διαπίστωση ανήκει στον Αριστοτέλη …«…Αδύνατον χρόνον χωρίς κινήσεως είναι…»…
ΙΙ. Πράγματι, αυτοτελώς είναι αδιανόητη η έννοια του χρόνου. Νοείται, αυτός, αποκλειστικώς αναφορικά προς ορισμένο συμβάν.
Έτσι, φύσει ανύπαρκτος -ο χρόνος- είναι κοινωνικά απαραίτητος ως στοιχείο οργάνωσης: φερ’ ειπείν, …«…θα συναντηθούμε αύριο στις 5 μ.μ. …»…
●●●● Τέλος, α π ο κ α λ υ π τ ι κ ή: είναι η π α ρ α τ ή ρ η σ η (!!!). Τα βιβλία παρέχουν μόνο πληροφορίες.
Γ.Κ. Στεφανάκης