Ήδη η Ελλάδα, στον 21ο αιώνα, έχει χάσει ευκαιρίες, τόσο στον οικονομικό όσο και στο θεσμικό πεδίο, γεγονός που αποτελεί και σοβαρό συγκριτικό μειονέκτημα.
Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με αφορμή την ασθένεια Covid-19 και τις τεχνολογικές αλλαγές που αυτή επέβαλλε, η χώρα άφησε πίσω της μια μαύρη περίοδο συντεχνιακού – πελατειακού κράτους.
Έκανε επίσης και κάποιες προόδους στην οικονομία, πλην όμως η τελευταία ποτέ δεν θα πάρει μπροστά με αξιώσεις, αν δεν γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και τη δικαιοσύνη. Οι δύο αυτοί τομείς πάσχουν παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει να μεταρρυθμιστούν και να προσαρμοστούν στις ανάγκες μιας νέας από κάθε άποψη εποχής.
Παρουσιάζοντας το κυβερνητικό πρόγραμμα στη νέα σύνθεση της ελληνικής Βουλής, ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφέρθηκε με σαφήνεια στο συνταγματική αναθεώρηση το 2025, κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά στη «μεγάλη μεταρρύθμιση» του άρθρου 16 για τα πανεπιστήμια. «Κύριε Ανδρουλάκη, ελπίζω να μην ξανακάνετε το ίδιο λάθος με τον Γιώργο Παπανδρέου και μαζί να βρούμε τους 180 βουλευτές και να σταματήσει επιτέλους αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα του κρατικού μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση», τόνισε ο κ. Μητσοτάκης.
Είναι προκλητικό να μην υπάρχουν στη χώρα ιδιωτικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, όταν ακόμη και ο ισλαμιστής Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν τα δέχεται και τα στηρίζει. Γιατί άραγε;
Ακόμα περισσότερο, όπως επισημαίνει το Euro2day, όταν η Βόρεια Κορέα έχει μη κρατικό πανεπιστήμιο, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει. Είναι μάλιστα κωμικοτραγικό να συμβαίνει αυτό στη χώρα που η αντίστοιχη ανώτατη εκπαίδευση στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ιδιωτική, καθώς υπήρχαν δίδακτρα για τους υπολοίπους και υποτροφίες για τους άριστους μαθητές.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε μη κρατικά πανεπιστήμια από την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και πιθανόν καλύτερα δημόσια πανεπιστήμια, λόγω ανταγωνισμού, αν ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε υποχωρήσει στις πιέσεις των ακαδημαϊκών βουλευτών και στελεχών του κόμματος του.
Προφανώς, ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει επίσης ότι ανάλογες οχλήσεις δέχθηκε και ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής από τους δικούς του, προεξάρχοντος υπουργού του που έμελλε αργότερα να έχει πελατειακό ρόλο, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Με άλλα λόγια, οι πιέσεις από ακαδημαϊκούς δασκάλους ήταν διακομματικές.
Ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει κανένα λόγο να μη συναινέσει στην αλλαγή του άρθρου 16, ώστε να αποκτήσει επιτέλους η Ελλάδα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια και να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ φέρεται να το εξετάζει θετικά και να ζητά την ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Όμως, νομίζουμε ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να ζητήσει κάτι πολύ πιο σημαντικό για τη Δημοκρατία μας. Πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος βίωσε την εμπειρία των υποκλοπών. Την ξεκάθαρη διάκριση των τριών εξουσιών και ιδιαίτερα της δικαστικής εξουσίας από τις άλλες δυο, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Ανδρουλάκης και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, αν είναι δυνατόν, θα πρέπει να ζητήσουν όπως η ηγεσία της Δικαιοσύνης εκλέγεται από τη Βουλή με ενισχυμένη πλειοψηφία και όχι από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Το σημερινό Σύνταγμα καταγράφει τις τρεις εξουσίες αλλά η ηγεσία του Αρείου Πάγου κ.λπ. διορίζεται από την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία. Εν συνεχεία, αυτοί διορίζουν τους από κάτω δικαστές και πάει λέγοντας. Αυτές οι δύο συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, δηλ. το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου στην Ανώτατη Εκπαίδευση και η ξεκάθαρη διάκριση των τριών εξουσιών με επιλογή των ανώτατων δικαστών από ενισχυμένη πλειοψηφία στη Βουλή, είναι πιο σημαντικές σε σχέση με άλλα οικονομικά μέτρα για την ευημερία της Ελλάδας μακροπρόθεσμα, κατά την ταπεινή μας άποψη.
Ας αναλογιστεί επίσης ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ότι αν κάποιοι καραγκιόζηδες των συνδικαλιστικών συντεχνιών, μεταξύ των οποίων και η δημοσιογραφική κοινότητα, δεν είχαν αποτρέψει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση στις αρχές του 2000, η μετέπειτα κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου δεν θα είχε πέσει. Η Ελλάδα δεν θα είχε γνωρίσει μνημόνια και αναγκαστικές λιτότητες και θα είχε αποφύγει το απίθανο κυβερνητικό συνονθύλευμα αριστεράς και ακροδεξιάς την περίοδο 2015-2019.
Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης εικάζουμε ότι έχει επαρκή ευρωπαϊκή εμπειρία και γνώση για να γνωρίζει τί πρέπει να κάνει.