Ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ένα νομοσχέδιο πολυσχιδές και ιδιαίτερα καινοτόμο, με διατάξεις που εισάγονται για πρώτη φορά στον ελληνικό ακαδημαϊκό χάρτη, γκρεμίζουν στερεότυπα του παρελθόντος και αναβαθμίζουν στην πράξη τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Πράγματι, μία σύντομη εισαγωγή και ορισμένα συμπεράσματα δεν αρκούν, για να απαντηθεί το ερώτημα που ευλόγως δημιουργείται. Πως δηλαδή αναβαθμίζεται η Ανώτατη Εκπαίδευση.
Για να απαντηθεί λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Ένα νομοσχέδιο τετρακοσίων σελίδων σίγουρα δεν αφορά μόνο το ενιαίο ψηφοδέλτιο και σίγουρα μία ανάγνωση η οποία περιορίζεται αποκλειστικά στη διαδικασία εκλογής εκπροσώπων στα όργανα Διοίκησης των ΑΕΙ θα μπορούσε αν μη τι άλλο να χαρακτηριστεί επιφανειακή. Επιφανειακή γιατί είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με πληθώρα «επαναστατικών» διατάξεων αλλά και γιατί τα τελευταία χρόνια η εκπροσώπηση των φοιτητών στα όργανα ήταν ανύπαρκτη. Με το ενιαίο ψηφοδέλτιο αφενός επανέρχεται η εκπροσώπηση και για αυτό είμαστε χαρούμενοι, αφετέρου δίνεται η δυνατότητα σε οποιονδήποτε φοιτητή να θέσει υποψηφιότητα είτε ανήκει σε κάποια παράταξη, είτε όχι.
Ωστόσο, είναι γεγονός πως μία συγκεκριμένη μερίδα φοιτητών και μη, αριστερών πεποιθήσεων κατά βάση, έχει διαχρονικά μία κακή συνήθεια. Να αναλώνεται στο δέντρο και να χάνει το δάσος. Την ουσία δηλαδή. Μία τέτοια στάση όμως ουδέποτε χαρακτήριζε ούτε εμένα προσωπικά ούτε και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Διότι ως ενεργά μέλη της φοιτητικής κοινότητας και εκπροσωπώντας μέσα από τις προτάσεις μας και τις παρεμβάσεις μας ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο, η εξωστρέφεια, η συνεργασία μεταξύ των Πανεπιστημίων, η σύνδεση με την αγορά εργασίας και η διεπιστημονικότητα που εντοπίζει κανείς στις υπόλοιπες 399 σελίδες, έχουν αποτελέσει ορισμένες μόνο από τις διαχρονικές διεκδικήσεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και των μελών της. Έχουν αποτελέσει ζητούμενα για την πλειοψηφία των φοιτητών όπως αποδείχτηκε και από τα αποτελέσματα των φετινών φοιτητικών εκλογών.
Διεπιστημονικά προπτυχιακά προγράμματα σπουδών που καθιστούν τα πτυχία μας πιο ισχυρά. Δυνατότητα επιλογής μαθημάτων άλλων Τμημάτων. «Εσωτερικό» Erasmus και επαφή με άλλα γνωστικά αντικείμενα. Διδακτορικά (Βιομηχανικά) με άμεση εφαρμογή στις ανάγκες της αγοράς και στην παραγωγική διαδικασία. Θεσμοθέτηση πλήρους πλαισίου για τη διεξαγωγή της πρακτικής άσκησης μέσω του καθορισμού ελάχιστου ύψους αποζημίωσης αλλά και μέσω της υποχρεωτικής ασφάλισης των φοιτητών.
Είναι μόνο μερικές από τις πολύ θετικές προσθήκες στο μέχρι τώρα ισχύον εκπαιδευτικό πλαίσιο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, διατάξεις υπερκομματικού χαρακτήρα όπως αυτές, να ωθούν ακόμη και την ίδια την αξιωματική αντιπολίτευση στην αποχώρηση από την ψήφιση του νομοσχεδίου ασκώντας ουσιαστικά μηδενική κριτική.
Η Ανώτατη Εκπαίδευση επομένως μέσα από ορθολογικές πολιτικές, μία σειρά νομοθετημάτων που εισάγονται για πρώτη φορά και καθημερινή προσπάθεια, την οποία πιστώνεται η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, βελτιώνεται και εκσυγχρονίζεται έχοντας σε αυτή αρωγούς, φοιτητές και πολίτες. Γιατί αυτή είναι η αληθινή πρόοδος. Και κάθε τέτοια προσπάθεια θα μας βρίσκει δίπλα. Πόσω μάλλον όταν βλέποντας τα Πανεπιστήμιά μας να αλλάζουν σελίδα γνωρίζουμε πως σε κάθε νέα σελίδα η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήταν, είναι και θα είναι η επικεφαλίδα.
Γράφει ο Γραμματέας ΔΑΠ- ΝΔΦΚ Κυριαζής Σωτηρίου