Με το αριστερό γελοιόμετρο να χτυπάει κόκκινο, την κοινωνία άναυδη να παρατηρεί την κωμική αντιπολίτευση των επαγγελματιών της «επανάστασης», μερικά απομεινάρια του ένδοξου αντιβασιλικού αγώνα να αναρωτιούνται αν όντως βλέπουν καλά τα ματάκια τους όσα εξελίσσονται και την αριστερή συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτος και σία) να κοντεύει να πεθάνει από τα γέλια με όσα πράττει (και επιμένει ηλιθίως να υπερασπίζεται) η τσιπρική εκδοχή του κόμματος ολοκληρώθηκε ένα διήμερο αντίστασης των «λαϊκών στρωμάτων» στη «χουντακούλη», που δήθεν ξεκίνησε και έφτασε μέχρι τη Σκωτία για να επαναφέρει στην εξουσία ένα σάψαλο, τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο!
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, είναι γελοία! Το επίπεδο της πολιτικής παρέμβασης της ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου πλησιάζει επικίνδυνα το επίπεδο της κοινωνικής και πολιτικής συγκρότησης ενός ογκόλιθου της αριστερής σκέψης, του τιτανοτεράστιου Αλέξη Τσίπρα, ίσως και να το ξεπέρασε, τέτοια γελοιότητα ακόμη κι ένας Τσίπρας σκέφτεται (λέμε τώρα!) πριν την ξεφουρνίσει.
Όσα, με αφορμή το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σκωτία για να συναντήσει τον πρίγκιπα Κάρολο στο χώρο που ελπίζει κάποτε να μοιάσει (όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες ανακατασκευής και διαμόρφωσης των χώρων) το βασιλικό ανάκτορο στο Τατόι, εξελίχθηκαν στην εσωτερική πολιτική σκηνή είναι βέβαιο πως δεν τα άντεξε ούτε το παραδοσιακό αγγλικό φλέγμα, είναι πολιτικά και ιδεολογικά μοναδικές περιπτώσεις, αντάξιες της παραδοσιακής ελληνικής αριστερής σκέψης, δηλαδή ακραίες γελοιότητες.
Δεν είναι ακόμη σίγουρο ποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ εμπνεύστηκε (μεταξύ τσίπουρου και σαρδέλας ψητής στα κάρβουνα) αυτή την συγκλονιστική αντιπολιτευτική κίνηση, ούτε ποιος την επικοινώνησε για να γίνει πρωτοσέλιδο και να ξεραθεί στο γέλιο σύμπασα η ελληνική κοινωνία με τη μανία κατά των συμβόλων που χαρακτηρίζει την αριστερή νομενκλατούρα και διαπερνά την επαναστατική ψυχή της ηγετικής ομάδας των προεδρικών στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα είναι βέβαιο: Μετά από αυτή την κορυφαία στιγμή αυτογελοιοποίησης όλου του συστήματος Τσίπρα στην αξιωματική αντιπολίτευση πολύς κόσμος ξεκίνησε να βλέπει με άλλο μάτι τον Τσακαλώτο και την παρέα του.
Στην Κουμουνδούρου, μετά την αρχική έκπληξη για το πρωτοσέλιδο (όσοι το είδαν έμειναν κάγκελο) όλοι (εννοείται όσοι απόμειναν να μπορούν να σκεφτούν) ξεκίνησαν να ψάχνουν τον εμπνευστή αυτής της συγκλονιστικής «πατατιάς», τον άνθρωπο που μετέφρασε «στο θολωμένο του μυαλό» ένα ταξίδι εργασίας του πρωθυπουργού στη Σκωτία ως απόπειρα παλινόρθωσης της μοναρχίας στην Ελλάδα, αυτόν που ξεφτίλισε κάθε έννοια γραφικότητας και ψεκασμού, που ξεπέρασε κάθε όριο εμμονικής αντιδεξιάς παπαρολογίας.
Το ψάξιμο δεν διάρκεσε πολύ, τα βλέμματα όλα στράφηκαν προς την ομάδα «Παππά», οι προνομιακές σχέσεις της οποίας με την εφημερίδα είναι σε όλους γνωστές, το ίδιο και η συνεργασία που έχει αναπτυχθεί, στον πόλεμο εναντίον του Τσακαλώτου και της «Ομπρέλας» με το παρεάκι Ραγκούση, Σπίρτζη, Μαριλίζας και λοιπών αντιδεξιών και αντιβασιλικών, οι οποίο έχουν πάρει πλέον στα χέρια τους τον ΣΥΡΙΖΑ και τον διαχειρίζονται κατά το δοκούν με τις ευλογίες του «κάθε εκατό χρόνια ηγέτη» Αλέξη Τσίπρα.
«Είναι τόσο συγκλονιστική και μοναδική η γελοιότητα του πρωτοσέλιδου, τόσο μακάβριο το δήθεν αντιπολιτευτικό του μήνυμα και τόσο αστεία η διασύνδεση ενός ταξιδιού εργασίας με πολιτειακά ζητήματα λυμένα εδώ και πενήντα, κοντά χρόνια, που μόνο αυτή η παρέα θα μπορούσε να σκεφτεί να χαρακτηρίσει τη συνάντηση Κάρολου – Κυριάκου σε απόπειρα παλινόρθωσης της μοναρχίας στην Ελλάδα, αυτή την εκδοχή δεν την σκέφθηκε ούτε η τέως βασιλική οικογένεια να την αναδείξει» εκτίμησε βασικό στέλεχος της «Ομπρέλας», απογοητευμένος από το απίθανο αυτογκόλ της Κουμουνδούρου.
Για τον ίδιο «ο φόβος μου είναι μήπως παγιωθεί αυτό το είδος της αντιπολίτευσης και καταντήσουμε σαν τον Λεβέντη του παλιού καλού καιρού να μας παραγγέλνουν πίτσες κι εμείς να τσιμπάμε» είναι, πλέον μια ορατή εκδοχή. «Αυτοί που κάνουν κουμάντο τώρα είναι εντελώς ανερμάτιστοι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας, τίποτε δεν τους συνδέει με την εδώδιμη αριστερά και το παλιό ήθος» μονολογεί και διαπιστώνει «δυστυχώς είναι πολύ πιθανό αυτό που είδαμε να είναι η κορυφή του παγόβουνου, κάτω από το νερό κανένας δεν ξέρει τι κρύβεται και τι μπορεί να αποκαλυφθεί μόλις λιώσουν οι πάγοι».
Την ανησυχία του ήρθε να επιβεβαιώσει η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίξει με κομματική ανακοίνωση τη γελοιότητα του πρωτοσέλιδου, σε μια προσπάθεια να υπερκεράσει τις πολιτικές αναφορές στο θέμα του Τατοΐου του ΚΚΕ, το οποίο, σαν να μην πέρασε μια μέρα, ανακάλυψε και πάλι προτάσεις των κατοίκων και των μαζικών φορέων της περιοχής, δηλαδή δικές του, για να μην μείνουν χωρίς δουλειά οι επαγγελματίες της αριστερής κομματικής αθλιότητας με τα εκατομμύρια να χορεύουν γύρω τους.
Στον ιδιότυπο αριστερό ανταγωνισμό ήταν λογικό να κερδίσει «το παλιό, καλό και τίμιο ΚΚΕ», που έχει βρει το μήνα που θρέφει (πολιτικά) τους έντεκα απέναντι στον αριστερόστροφο οπορτουνισμό των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, τον οποίο ελέγχει και αυξομειώνει η παλαιοπασοκική συνιστώσα, ευελπιστώντας πως με αυτό τον κωμικό παραλογισμό θα αποκτήσει πολιτικό λόγο και θα σφραγίσει το μέλλον του κόμματος.