Θαρρώ πως θα ήταν πλεονασμός να θυμίσω το παλιό δημοσιογραφικό -και όχι μόνον- αξίωμα «μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις», όταν πρόκειται να αναφερθώ στην φωτογραφία που, με αφετηρία την Τεχεράνη, έκανε τον γύρο του κόσμου. Όπου απαθανατίζονται αυταρέσκως τρεις «σημαδιακές» προσωπικότητες. Τρεις αυταρχικοί ηγέτες. Με τον κάθε ένα τους –και το καθεστώς που εκπροσωπεί- να συνιστά, από μόνος του, μιαν απειλή. Για την Ειρήνη και την Ελευθερία. Για την Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Πόσο μάλλον όταν και οι τρεις, Πούτιν, Χαμενεΐ και Έρντογαν σχηματίζουν, ενώνοντας επιδεικτικώς τα χέρια τους, μιαν αλυσίδα, μιαν επικίνδυνη συμμαχία.
Το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι, δυστυχώς, υπάρχουν στον τόπο μας αρκετοί που θαυμάζουν αυτό το «τρίο» του θανάτου. Της φυσικής και ηθικής εξόντωσης παντός διαφωνούντος. Των γεμάτων φυλακών. Των βασανιστηρίων. Του εξαναγκασμού μυρίων ανθρώπων σε αυτοεξορία. Ναι, υπάρχουν στον τόπο μας κάποιοι που μας συνιστούν να …πάρουμε μαθήματα από τις κινήσεις αυτής της …δαιμόνιας τριάδας, στην διεθνή πολιτική σκακιέρα. Να συνταχθούμε με αυτούς. Κάποιοι που κατακρίνουν την επιλογή να σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας. Διότι, τάχα, η θέση μας είναι δίπλα στο «ξανθό γένος» που εκπροσωπεί η Μόσχα.
Τα μαθηματικά και η γεωμετρία είναι αμείλικτα στα συμπεράσματα τους. Το αξίωμα «τα προς τρίτοις ίσα είναι και μεταξύ των ίσα» οδηγεί, σε αυτή την περίπτωση, στον συλλογισμό: Όποιος συντάσσεται με τον Πούτιν, συντάσσεται αυτομάτως και με τους εταίρους του. Δηλαδή και με τον Έρντογαν. Και αυτό, κάποιοι, μας το σερβίρουν ως …πατριωτική επιλογή. Να είμαστε και με τον διάβολο, αλλά όχι και με την Δύση.
Είναι αρρωστημένο φαινόμενο. Αλλά δεν με εκπλήσσει. Δεν καταγράφεται για πρώτη φορά. Θυμάμαι, όταν ήμουν στο ΠΑΣΟΚ, πως είχαμε δυναμικές ομάδες «χομεϊνικών», «κανταφικών», ακόμη και …στειακακηκών, δηλαδή θαυμαστών της «εθνοκεντρικής» πολιτικής του εκ των πρωτεργατών της δικτατορίας συνταγματάρχη Ι. Στειακάκη. Θολωμένα μυαλά υπήρχαν πάντοτε. Και όχι μόνον εδω. Απόδειξη η μεγάλη άνοδος της Ακροδεξιάς τόσο στη Γαλλία, με την Λεπέν, όσο και στην Ιταλία με την Μελόνι, την Ουγγαρία με τον Όρμπαν κλπ.
Όσοι διαθέτουν καθαρό μυαλό και κοινή λογική ας αντισταθούν, με κάθε τρόπο, στην επέλαση των θαυμαστών της εφιαλτικής τριάδας της Τεχεράνης. Χρέος, απέναντι στα παιδιά μας, να πάρουμε θέση. Είτε μαζί τους, ή απέναντι από αυτούς.