Τα τόσα πολλά θέματα που έχουν εγερθεί κατά την διάρκεια των φετινών Ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι έχουν επισκιάσει τις οικουμενικές αξίες που πρεσβεύουν από την αρχαιότητα αυτοί οι αγώνες.
Γράφει η Στελλά Δροσοπούλου
Στην προσπάθεια τους να εκσυγχρονίσουν το θεσμό κάτι που εξ ορισμού είναι αβάσιμο, προκάλεσαν πολλές άτσαλες και άβολες στιγμές που θα μείνουν στην ιστορία.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες στο Παρίσι θα μείνουν στην ιστορία και για τον πόνο που προκάλεσαν σε μια γυναίκα, την εποχή που σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται επιστάμενες και συντονισμένες προσπάθειες προστασίας του γυναικείου φύλου από τη βία.
Την εποχή που έχουμε ξεπεράσει την άκρατη ανισότητα και βρισκόμαστε σε έναν δρόμο προς την ισορροπία,ξεπήδησε από το άθλημα της Ολυμπιακής πυγμαχίας το θέμα της έμφυλης βίας
Τι δεν ήταν τέτοια; Τότε τι ήταν όταν ένα αρσενικό – ασχέτως αυτοπροσδιορισμού- αγωνίζεται σε άθλημα πάλης με ένα θηλυκό; Δεν ήταν αναμενόμενο να διεξάγεται το άθλημα της πυγμαχίας με ίσους όρους; Πως μπορεί να συμβεί αυτό όταν το συγκεκριμένο άθλημα διεξάγεται από αθλητές διαφορετικού φύλου(παρ’ όλο που η Ολυμπιακή Επιτροπή πιέστηκε να δεχθεί την Αλγερινή αντίπαλο ως θηλυκό γιατί δεν ήταν) κάτι που επιβεβαίωσε το τεστ χρωματοσωμάτων κατόπιν εορτής ή μάλλον δράματος.
«Αποσύρθηκα για να σώσω τη ζωή μου» δήλωσε η Άντζελα Καρίνι, και όταν είδα μια πρωταθλήτρια του αγωνίσματος της πυγμαχίας να αποσύρεται κλαίγοντας ένιωσα τον πόνο της, ένιωσα βαθύ πόνο για την ξοδεμένη της ζωή στο άθλημα για να φτάσει στους Ολυμπιακούς αγώνες σε ένα τόσο μεγάλο θεσμό και να αδικηθεί τόσο βάναυσα.
Και δικαίως η απόφαση της να αποσυρθεί από τον αγώνα της με την (τον) Αλγερινή πυγμάχο Imane Khelif έχει πυροδοτήσει σημαντικές συζητήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών στον αθλητισμό, ιδιαίτερα όσον αφορά την ένταξη των τρανς αθλητών. Η ιστορική τελικά, στιγμή έλαβε χώρα μόλις 45 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα, μια στιγμή που τράβηξε την προσοχή όχι μόνο για τον ίδιο τον αγώνα αλλά και για τις ευρύτερες επιπτώσεις σχετικά με την ταυτότητα φύλου και τη δικαιοσύνη στα γυναικεία αθλήματα.
«Δεν έχω δεχθεί ποτέ τέτοια χτυπήματα», δήλωσε η Ιταλίδα πυγμάχος
Ένιωσα τον πόνο μιας ακόμη γυναίκας που αφοσιώθηκε σε έναν σκοπό, όπως μια μητέρα που αφοσιώνεται στην οικογένεια της και κάποια στιγμή αντιμετωπίζει βία λεκτική ή σωματική, όπως μια εργαζόμενη καριέρας που παραγκωνίζει τη ζωή της για να εστιάσει στο επάγγελμα της και αδικείται λόγω φύλου, τον ίδιο πόνο με τις γυναίκες στην Μέση Ανατολή που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα αυτοδιάθεσης με τις γυναίκες του δυτικού κόσμου.
Μια γυναίκα αφοσιώθηκε στον στίβο του αθλητισμού το πιο προστατευμένο από ηθικής πλευράς περιβάλλον για τον σεβασμό των ίσων ατομικών δικαιωμάτων και του θεμιτού ανταγωνισμού και προδόθηκε.
Η Καρίνι είναι μια σύγχρονη ηρωίδα και χάρη σε αυτή θα ξεκινήσει ο ουσιαστικός κύκλος συζητήσεων για να να διαμορφωθεί το μέλλον του γυναικείου αθλητισμού και τα δικαιώματα όλων των εμπλεκόμενων αθλητών.
Αυτοί οι Ολυμπιακοί αγώνες τελικά θα μείνουν στην ιστορία, για τους λάθος λόγους βέβαια αλλά μπορεί και όχι.