Οι αγορές εδώ και αρκετές ημέρες κινούνται με βάση τη... δημιουργική ασάφεια που χαρακτηρίζει τη συγκυρία, για να δανειστούμε την ιστορική... μπαρούαφα του καταστροφέα Βαρουφάκη κατά τις ημέρες της... ένδοξης διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, που λίγο έλειψε να στείλει τη χώρα στον γκρεμό.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Το ντιμπέιτ Χάρις-Τραμπ δεν ξεκαθαρίζει τα πράγματα σε σχέση με το νικητή, ο οποίος μπορεί να εκλεγεί με οριακή διαφορά. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 2016, νικήτρια των εκλογών σε αριθμό ψήφων στέφθηκε η Χίλαρι Κλίντον, αλλά ο Τραμπ είχε κερδίσει τις πολιτείες-"κλειδιά", παίρνοντας και το... κλειδί του Λεύκού Οίκου. Οι αμερικανικές εκλογές θα καθορίσουν όλο το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθούν οι γεωπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, ακόμη και με ορίζοντα τετραετίας. Πιθανή επικράτηση της Χάρις δεν θα αλλάξει θεαματικά τα δεδομένα σε σχέση με σήμερα, ενώ αν εκλεγεί ο Τραμπ, μπορεί να μην ισχύσουν όσα κατά καιρούς έχει διατυμπανίσει με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο, ωστόσο, θα αποτελέσουν τον καταλύτη σημαντικών εξελίξεων.
Η Ευρώπη και η Ελλάδα ψηφίζουν Χάρις, αλλά μέχρι να φτάσουμε στο Νοέμβριο, έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας. Οι αγορές παραμένουν ανήσυχες, καθώς στην παρούσα φάση κοιτάζουν την πορεία των δεικτών στρέφοντας το βλέμμα στη χρηματιστηριακή ιστορία και παράδοση. Το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου είναι το πιο προβληματικό με βάση την ιστορική ανάλυση, καθώς έχουν συμβεί κραχ, και άλλα γεγονότα, όπως η κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων, σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν καταλύτες ουσιαστικής ανόδου και αυτό που περιμένουμε να δούμε είναι κινήσεις τακτικής από τους "παίκτες" για να κατοχυρώσουν βραχυπρόθεσμα κέρδη. Αν δεν συμβεί κάτι πολύ αρνητικό έως το τέλος Οκτωβρίου και ταυτόχρονα δεν αλλάξουν δραματικά τα δεδομένα μετά τις αμερικανικές εκλογές, τότε θα μπορούμε να μιλάμε σε μια νέα βάση για την πορεία των πραγμάτων. Μέχρι τότε, αναγκαστικά όλοι θα τηρούν στάση αναμονής, γιατί ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα ξημερώσει την επόμενη μέρα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ομόλογα και χρηματιστήρια αποτελούν τον καθρέφτη των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων στον πλανήτη και επιμέρους στις χώρες. Παραμένουμε στο... ακουστικά μας με την ελπίδα ότι δεν θα υπάρξουν ανατροπές, ικανές να μας οδηγήσουν σε επικίνδυνα μονοπάτια...
Πώς βλέπει και τι θέλει η ΝΔ να προκύψει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ
Ο Μητσοτάκης κινείται σε mood διακυβέρνησης και σχεδιάζει τις επόμενες 1.000 ημέρες έως τις εκλογές, δείχνοντας ότι έχει λάβει τα μηνύματα της κάλπης των πρόσφατων Ευρωεκλογών.
Τα προβλήματα παραμένουν και αυτή τη στιγμή η πραγματική... αντιπολίτευση είναι οι πολίτες και οι αρρυθμίες στην καθημερινότητα τους. Δεν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί, ώστε μετά τις εσωκομματικές εκλογές της 6ης και 13ης Οκτωβρίου να διαμορφώσει πλατφόρμα εξουσίας, ανάλογα με το πρόσωπο που θα κερδίσει. Ο υποψήφιος αρχηγός και Δήμαρχος Αθηναίων (είναι;) Χάρης Δούκας κατά καιρούς... πετάει διάφορες... γαργαλιστικές παπάτζες, πιστεύοντας ότι έχει πιάσει τον... Πάπα από την... τιάρα! Θεωρεί ότι ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι και ο επόμενος πρωθυπουργός. Πιθανόν να κάνει υπολογισμούς αθροίζοντας ποσοστά με ό,τι απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου το Νοέμβριο θα υπάρξει η εκλογή νέου αρχηγού.
Σε πολιτικό επίπεδο, η Νέα Δημοκρατία κάνει τους δικούς της υπολογισμούς. Βλέπει ότι το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό αυξάνει τις πιθανότητες για να μπουν 10 κόμματα στη Βουλή στις εκλογές του 2027, κάτι που δεν θα είναι τόσο καλό για τον Μητσοτάκη, ο οποίος επιδιώκει την αυτοδυναμία, πιστεύοντας ότι θα το καταφέρει με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο. Αυτό είναι αδύνατον. Η ΝΔ θα ήθελε να ηγηθούν του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης αντίστοιχα, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση, οι πιθανότητες συμπόρευσης των δύο κομμάτων θα ΄ήταν άκρως προβληματική και με πολλές διαρροές.
Από την άλλη, σε περίπτωση μη εκλογής του Κασσελάκη, ο Μητσοτάκης μάλλον θα επιθυμούσε για αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ τον... Πολάκη, καθώς θα ήταν πρακτικά αδύνατο να συνεργαστεί ο Κρητικός στο μέλλον με το ΠΑΣΟΚ. Πολλά από τα στελέχη του... ημι-διαλυμένου ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τη μάχη της επιβίωσης, ώστε αν εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Χάρης Δούκας να μπουν στο όχημα και να συνεχίσουν να έχουν θέση στο πολιτικό σύστημα. Σε αυτήν την εξίσωση μπαίνει και το κόμμα της Νέας Αριστεράς, αλλά ουδείς μπορεί να υπολογίσει τι θα πράξουν οι χαμένοι της εσωκομματικής κάλπης του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, ακόμη και με το πλέον ιδανικό σενάριο συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά, το άθροισμα δυνάμεων έχει και πολλές διαιρέσεις και αφαιρέσεις.
Ο Μητοστάκης τηρεί στάση αναμονής για να ξεκαθαρίσει το τοπίο, ώστε στη συνέχεια να διαμορφώσει το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο θα κινηθεί. Ακόμη και με αρχηγούς στον ΣΥΡΙΖΑ τον Κασσελάκη και στο ΠΑΣΟΚ τον Δούκα, θα νιώθει μόνος εντός Βουλής αφού και οι δύο δεν είναι βουλευτές. Επιπλέον, ουδείς μπορεί να υπολογίσει τι θα συμβεί την επόμενη μέρα όταν αυτοί που δεν θα εκλεγούν, θα νιώθουν αποκλεισμένοι. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει δυναμική εξουσίας καθώς απέχει πολύ από τη Νέα Δημοκρατία. Επιπλέον, η μετριότητα του Ανδρουλάκη δεν μπορεί να φέρει "φρέσκο αίμα", ενώ και αυτή του Δούκα, παρά το γεγονός ότι φέρνει το... καινούριο, δύσκολα θα μπορεί να διαμορφώσει πλειοψηφικό ρεύμα για την ανάληψη της εξουσίας το 2027.
Η μετάθεση των εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ για το Νοέμβριο γίνεται προκειμένου να υπάρχει το δεδομένο του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Αν ο Κασσελάκης κερδίσει τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ (δυσκολεύει πολύ το πράγμα γι αυτόν), τότε θα υπάρξει "μπλακ-άουτ" στην Κεντροαριστερά. Ο Κασσελάκης θα νιώθει ισχυρός και ως εκ τούτου δεν θα θέλει να συζητήσει την απορρόφηση ενός ούτως ή άλλως συρρικνωμένου ΣΥΡΙΖΑ από άλλο κόμμα. Αλλά και άλλος να εκλεγεί στον ΣΥΡΙΖΑ, δύσκολα θα μπορέσει να μαζέψει το... μαγαζί! Στο ΠΑΣΟΚ, είτε κερδίσει ο Ανδρουλάκης είτε ο Δούκας θα είναι δύσκολη η συμπόρευση με έναν ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κασσελάκη ή ακόμη και τον Πολάκη και δεν ξέρουμε ποιον άλλον! Ουσιαστικά, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα εξαρτηθούν από το πρόσωπο που θα εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Από κει και πέρα, ο Μητσοτάκης θα κάνει τους δικούς του υπολογισμούς, διαμορφώνοντας το στρατηγικό πλάνο αντιμετώπισης του... εχθρού. Από το 2016 που εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αμέσως ο Τσίπρας άρχισε να βλέπει την... πλάτη του στις δημοσκοπήσεις. Η Νέα Δημοκρατία ήταν πρώτο κόμμα και ο Μητσοτάκης καταλληλότερος για την πρωθυπουργία, ενώ κυβερνούσε ο Τσίπρας. Τα αποτελέσματα των εκλογών του 2019 και του 2023 επιβεβαίωσαν την τάση, όπως αυτή καταγραφόταν στις δημοσκοπήσεις.
Ο πρωθυπουργός μπορεί να έχει φθαρεί, ωστόσο, σε επίπεδο καταλληλότητας για την πρωθυπουργία είναι μακράν ο πρώτος, αφήνοντας τους διώκτες του να βλέπουν τη... σκόνη του. Το μπάχαλο στην αντιπολίτευση ευνοεί τον Μητσοτάκη και δύσκολα θα ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Αν ο Δούκας ελπίζει ότι θα γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και μετά πρωθυπουργός, αυτό μπορεί να εξηγηθεί μόνο με... μεταφυσική προσέγγιση. Το ίδιο ισχύει και για τον Ανδρουλάκη ή ακόμη και για τα "αουτσάιντερς" που κατεβαίνουν υποψήφιοι με το ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ, θα εξακολουθήσουν να αποτελούν χορηγούς του Κυριάκου. Αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι... αιθεροβάμονες υποψήφιοι, αρχηγοί και αρχηγίσκοι των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι το γεγονός πώς δεν υπάρχει άτομο το οποίο θα μπορούσε να απειλήσει τον Μητσοτάκη στο πιο σημαντικό ποσοτικό και ποιοτικό δείκτη των δημοσκοπήσεων: την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία...