Όταν η γερμανική κυβέρνηση κατέρρευσε νωρίτερα αυτό το μήνα, οι συγκρούσεις εντός του πρώην κυβερνητικού συνασπισμού σχετικά με την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική αναφέρθηκαν ευρέως ως βασικός παράγοντας – με το φρένο χρέους της χώρας να παίζει κεντρικό ρόλο.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, η απόλυση του οποίου αποτέλεσε το σημείο καμπής για τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού, δήλωσε στις αρχές Νοεμβρίου ότι ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς είχε απαιτήσει μια παύση του φρένου χρέους, αίτημα που δεν μπορούσε να αποδεχθεί.
Ο Σολτς απέλυσε τον Λίντνερ την ίδια ημέρα, λέγοντας ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν φαινόταν πρόθυμος να συνεργαστεί στις προτάσεις του Σολτς για τον προϋπολογισμό της Γερμανίας του 2025. Ο Σολτς υποστήριξε ότι τα σχέδιά του ενσωμάτωναν τις ιδέες του κόμματος του Λίντνερ, αλλά έδειχναν επίσης ξεκάθαρα την ανάγκη για μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο.
Το φρένο χρέους της Γερμανίας, ή «Schuldenbremse», είναι ένας δημοσιονομικός κανόνας που αποτελεί μέρος του γερμανικού συντάγματος. Το φρένο περιορίζει το ύψος του χρέους που μπορεί να αναλάβει η κυβέρνηση και υπαγορεύει ότι το μέγεθος του διαρθρωτικού δημοσιονομικού ελλείμματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν πρέπει να υπερβαίνει το 0,35% του ετήσιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας.
Σε ορισμένες εξαιρετικές περιστάσεις, το φρένο χρέους μπορεί να ανασταλεί, όπως συνέβη για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Το δημόσιο χρέος της Γερμανίας είναι λίγο πάνω από το 60% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το οποίο είναι χαμηλότερο από τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ άλλων μεγάλων χωρών της ευρωζώνης.
Οι επικριτές εν τω μεταξύ, λένε ότι το φρένο χρέους είναι υπερβολικά περιοριστικό και ότι έχει παρεμποδίσει τις επενδύσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για ένα επιτυχημένο και αναπτυξιακό μέλλον.
Στον πρώην πλέον κυβερνητικό συνασπισμό, οι απόψεις σχετικά με το φρένο χρέους διέφεραν.
Το SPD έχει επανειλημμένα ταχθεί υπέρ μιας μεταρρύθμισης του φρένου χρέους, ζητώντας ένα ευρύτερο πεδίο εφαρμογής για το τι μπορεί να θεωρηθεί ως αξιόλογη κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την αναστολή του, όπως για παράδειγμα η κλιματική αλλαγή και ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Το FDP του Λίντνερ έχει υποστηρίξει την άποψη ότι ο κανόνας του φρένου χρέους πρέπει να τηρηθεί και έχει τονίσει ότι οι εναπομείνασες επιπτώσεις από την πανδημία, η κλιματική αλλαγή και ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελούν μακροπρόθεσμες προκλήσεις για την κυβέρνηση και όχι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Η απόφαση, η οποία επέβαλε μια «αυστηρή ερμηνεία του φρένου χρέους», συνέβαλε καθοριστικά στις αυξανόμενες διαφωνίες εντός του πρώην συνασπισμού σχετικά με το «πώς θα αντιμετωπιστεί η έλλειψη δημοσιονομικού χώρου», όπως δήλωσε στο CNBC ο Χόλγκερ Σμίντινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg.
Ο Σμίντινγκ προσέθεσε πως, εάν εκλεγεί, το CDU, μαζί με το βαυαρικό θυγατρικό του κόμμα CSU, θα συμφωνήσουν «σε μια μέτρια μεταρρύθμιση του φρένου χρέους για να δημιουργηθεί δημοσιονομικός χώρος για περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες και επενδύσεις. Σε αντάλλαγμα, η Κεντροαριστερά της πιθανής κυβέρνησης συνασπισμού θα συμφωνήσει σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανάπτυξης, όπως περικοπή των κοινωνικών παροχών, λιγότερο γενναιόδωροι όροι για πρόωρη συνταξιοδότηση και χαμηλότεροι φόροι στις επιχειρήσεις».
Ο Κάρστεν Μπρζέσκι της ING αναμένει επίσης ότι το φρένο του χρέους θα αμβλυνθεί, αλλά επεσήμανε ότι τυχόν διαρθρωτικές αλλαγές στο νόμο θα απαιτήσουν πλειοψηφία δύο τρίτων στο κοινοβούλιο, καθώς ο δημοσιονομικός κανόνας αποτελεί μέρος του συντάγματος.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι ακόμη και χωρίς σημαντικές μεταρρυθμίσεις του φρένου χρέους, θα μπορούσε να υπάρξει κάποια κίνηση στη δημοσιονομική πολιτική της Γερμανίας, για παράδειγμα μέσω ενός οχήματος ειδικού σκοπού που έχει σχεδιαστεί για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων.