Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε μια χώρα κοινωνικώς… νεφοσκεπής. Γεμάτη σύννεφα… βατήρες. Από τα οποία, κάθε τόσο, πέφτουν αναρίθμητοι άνθρωποι. Από τις περιπτώσεις του Λιγνάδη και του Φιλιππίδη –για να μην αναξέσω παλαιότερες- ως τον «ευυπόληπτο θρησκευόμενο» βιαστή και σωματέμπορο του Κολωνού, σιχάθηκα να ακούω και να διαβάζω το ίδιο στερεότυπο: «Πέφτω από τα σύννεφα».
Εγώ πάντως δεν θα πέσω από κανένα σύννεφο όταν θα σκάσει η μεγαλύτερη βόμβα σε αυτή την υπόθεση. Όταν δηλαδή θα αποκαλυφθεί το αυτονόητο. Ότι στην κακοποίηση και κυρίως στην εκμετάλλευση του ανήλικου κοριτσιού ενέχεται, οπωσδήποτε, κάποιο από τα πρόσωπα του πολύ στενού, του αμεσότατου οικογενειακού περιβάλλοντος του.
Εκτός πια αν όλα είναι… κανονικά και αγγελικά και φταίει μόνο το κακόπιστο και το καχύποπτο του δικού μου χαρακτήρα. Αλλά είναι;
Είσαι πατέρας, είσαι μάνα. Εμφανίζεται το δωδεκάχρονο παιδί σου, είτε κορίτσι είτε αγόρι, μιαν ωραία ημέρα, με ένα καινούργιο ποδήλατο. Ένα ποδήλατο που δεν του αγόρασες εσύ, ούτε οι παππούδες ή κάποιος θείος του. Και το αποδέχεσαι χωρίς να κάνεις τίποτε; Χωρίς να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα στην προσπάθεια σου να μάθεις τι συμβαίνει με το παιδί σου; Αν, για παράδειγμα το έκλεψε; Είτε αν, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για το αντάλλαγμα της πιο βρώμικης, της πλέον άτιμης συναλλαγής ανάμεσα σε έναν πενηντάχρονο «χορηγό» και το άγουρο ακόμη βλαστάρι σου;
Είσαι πατέρας είσαι μάνα. Εμφανίζεται το δωδεκάχρονο κορίτσι σου, μιαν ωραία ημέρα, με ένα καινούργιο και πανάκριβο «γκάτζετ». Συγκεκριμένως με ένα πανάκριβο κινητό τηλέφωνο. Και δεν έχεις καμία απορία; Δεν σε τρώει κανέναν φίδι, ότι κάτι δεν πάει καλά; Δεν του κάνεις καμία ανάκριση; Δεν ψάχνεις να βρεις την άκρη; Το πώς, το από πού, το «πόθεν έσχε»; Δεν καταφεύγεις ακόμη και στην αστυνομία, να σε βοηθήσει να βρεις την άκρη;
Τι σόι μάνα, πρωτίστως, και τι είδους «καλός πατέρας» είστε εσείς, που τώρα οψίμως εξεγείρεσθε εναντίον εκείνου, εναντίον εκείνων, που κατέστρεψαν και το σώμα και την ψυχή του παιδιού σας;
Ο μόνος Δίκαιος της ιστορίας είναι εκείνος ο θείος, χάρη στις υποψίες του οποίου αποκαλύφθηκαν και το έγκλημα και το δράμα. Ενώπιον αυτού, υποκλίνομαι.