Ι. Κάθε απόκτημα και δη "εις χρήμα", πρέπει να έχει νόμιμη αιτία. Επίσης και φορολογική δικαίωση. Άλλως η διάθεση του στην αγορά - κατανάλωση, αποτελεί νομιμοποίηση εσόδων εξ αθέμιτων πράξεων (κλεπταποδοχή).
ΙΙ. Για την πάταξη του οικονομικού εγκλήματος η πράξη της "νομιμοποίησης" θεσπίσθηκε αυτοτελής. Δηλαδή και αν έχει παραγραφεί η κλοπή (ή η φοροδιαφυγή) η νομιμοποίηση του εσόδου από την κλοπή (ή την φοροδιαφυγή) εξακολουθεί να τιμωρείται.
ΙΙΙ. Η αυτοτέλεια αυτή άγει σε κραυγαλέα αντισυνταγματικότητα. Για όλους ισχύει το "τεκμήριο αθωότητος". Δηλαδή κάθε πολίτης είναι αθώος μέχρι να καταδικασθεί αμετακλήτως. Δικονομική όψη του τεκμηρίου αθωότητος είναι η παραγραφή. Αυτό διότι, ακριβώς, η παραγραφή απαγορεύει την δίκη. Απαγορεύει άρα και την ανατροπή του τεκμηρίου(!!!)
●●●Ήδη αφού το τεκμήριο ισχύει, ο φερόμενος ως κλέφτης ή φοροφυγάς είναι (κατά το τεκμήριο και το νόμο) α θ ώ ο ς. Και αφού είναι α θ ώ ο ς κλοπής ή φοροδιαφυγής κ.λπ., είναι τεχνικώς αδύνατο να έχει τελέσει πράξη νομιμοποίησης αθεμίτων εσόδων.
●●● Όπερ, έδει, δείξαι.
Γ.Κ. Στεφανάκης