Πως το είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας από το μακρινό 2011, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ βαρυγκομούσε στο ανατρεπτικό 3% κι ο ίδιος είχε ξεκινήσει να καβαλάει το κύμα της πλατείας (και των λαϊκών δικαστηρίων) για να βρεθεί λίγο αργότερα να κουμαντάρει μια χώρα ολόκληρη;
Γράφει ο Χρήστος Υφαντής
«Τα κινήματα κοινωνικής ανυπακοής απέναντι στην ανομία της πολιτείας είναι δημοκρατικό δικαίωμα» αναφώνησε στην τηλεόραση ο πρόεδρος (και τότε) του ΣΥΡΙΖΑ, μπέρδεψε και λίγο το παλιό, το προχουντικό άρθρο 114 του Συντάγματος με το ισχύον τότε άρθρο 120 (η κακιά δεξιά είχε αλλάξει επίτηδες και την αρίθμηση των άρθρων, χωρίς να ειδοποιήσει τον λαοπρόβλητο ηγέτη και τον άφησε να μπερδευτεί), έβαλαν τα γέλια ο Παπαχρήστος με τον Πάγκαλο που μετείχαν στην εκπομπή με την άγνοια του νεανία, που να ήξεραν πως λίγα χρόνια μετά θα ψάχναμε όλοι τρύπα να κρυφτούμε.
Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας αναφέρονταν τότε, με την παροιμιώδη άγνοια κινδύνου που τον χαρακτήριζε, σε διάφορα «κοινωνικά κινήματα ανυπακοής» που αφορούσαν τα διόδια στις εθνικές οδούς, τα εισιτήρια στα ΜΜΜ και άλλες, ανάλογες γραφικές αντιδράσεις μερικών «μισόχαζων», που νόμιζαν πως σηκώνοντας τις μπάρες για να περάσουν χωρίς να πληρώσουν έφερναν την προλεταριακή επανάσταση πιο κοντά.
Όταν, αργότερα, έγινε κυβέρνηση κι έμαθε από πρώτο χέρι τι θα πει σύμβαση και δικαστική διεκδίκηση ποινικών ρητρών εγκατέλειψε πάραυτα τους χαβαλέδες των εθνικών οδών κι έστελνε την αστυνομία να τους μαζέψει, αλλά πλέον ήταν αργά για νοικοκυραίους ανθρώπους που είδαν τη ζωή τους να καταστρέφεται στις δικαστικές αίθουσες για μια χίμαιρα.
Οι «Θεματοφύλακες του άρθρου 120 του Συντάγματος» δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να επιβεβαιώνουν, με την ακραία ψυχοπαθητική συμπεριφορά τους, τις γραφικές αντιδράσεις τους και τις ψεκασμένες θεωρίες τους, εκείνη την παλιά άποψη του κ. Τσίπρα.
Αντιλαμβάνονται (εντάξει, αυτό για την αντίληψη έχει ένα θέμα) τον εαυτό τους ως «κίνημα κοινωνικής ανυπακοής» και έχουν αποφασίσει πως «είναι δημοκρατικό δικαίωμα» η αντίδραση τους απέναντι σε μια Πολιτεία που έχει επιλέξει την οδός της «ανομίας» για να φυλακίσει το ελεύθερο πνεύμα τους και να επιτρέψει στις σκοτεινές δυνάμεις του επιστημονικού παρακράτους να μολύνουν το ανθρώπινο dna (ειδικά το αγνό, το ελληνικό) με κύτταρα από νεκρά έμβρυα, ούτε ο Θεός το θέλει αυτό, ούτε ο άνθρωπος, οπότε καλά κάνουν κι έχουν πάρει τα όπλα και γυρνάνε για εκπαιδεύσεις στα βουνά, ποτέ δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα.
Κακώς δεν έχουν σχεδιάσει μέχρι τώρα μαζί με τα σήματα και τις «πουλάδες τους» στις στολές των οδοκαθαριστών που χρησιμοποιούν αυτή τη συγκλονιστική φράση του κ. Τσίπρα, να την κάνουν σημαία, να κρυφτούν πίσω της και να λένε σε όποιον τους κατηγορεί για «εγκληματική οργάνωση» και ζητάει τη δίωξη τους «εμείς δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο από όσα ο κ. Τσίπρας δημοσίως ανέφερε, αυτός είπε για την ανομία της πολιτείας, εμείς είμαστε το δημοκρατικό δικαίωμα».
Κι επειδή τρεις χαβαλέδες, μερικοί παλιοί Σωρραίοι, δυο άνεργοι, μια χορεύτρια, ένας συνταξιούχος αστυνομικός κι ένας μπουρνουζάτος που στέλνουν ειδοποιήσεις ότι τα σχολεία της χώρας έχουν επιταχθεί δεν συνιστούν κανένα κίνημα κοινωνικής διαμαρτυρίας, αλλά μια εξαιρετικά επικίνδυνη εκτροπή από την συνταγματική (και τη γενικότερη) κανονικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας φρόντισαν επιμελώς να μην κακοπέσουν τα παιδιά.
Κουβέντα δεν βγήκε από το στόμα τους για τους αλλοπρόσαλλους που συνέλαβαν και παρέδωσαν στην Αστυνομία (αυτό, ούτε σε ταινία του Μελ Μπρουκς δεν το συναντάς) τον Γυμνασιάρχη, φρόντισαν να κρατηθούν μακριά από τα επεισόδιο και την πολιτική του ερμηνεία, μείωσαν στο ελάχιστο τη σημασία του, το άφησαν να περάσει έτσι (όπως τόσα και τόσα άλλα στο περασμένο χρονικό διάστημα) μήπως και ξεχαστεί και δεν το συνδέσουν «οι πράκτορες του ιμπεριαλισμού» με την προεφηβική περίοδο του Τσίπρα και σπεκουλάρουν πάνω στις ακραίες διατυπώσεις που χρησιμοποιούσε για πολύ επικίνδυνα ζητήματα, χωρίς να καταλαβαίνει γρι από όσα λέει ή από όσα ήθελε να σηματοδοτήσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρόεδρος του συστηματικά απέχουν από όλο αυτό το πολιτικό νταβαντούρι, πάλεψαν με τον εαυτό τους, αλλά τελικά κατάφεραν (για πόσο ακόμη θα δείξει) να μην εμφανιστούν ότι υιοθετούν τις παλαβομάρες της χορεύτριας, να μην ταυτιστούν με αυτή την ακραία παρακμή που αναδύει ένα έντονο ψυχιατρικό πρόβλημα.
Αναζήτησαν και βρήκαν καταφύγιο στη γραφικότητα των εικόνων, των συμβόλων και των προσώπων, κρύφτηκαν πίσω από τις αντιδράσεις των θεσμικών οργάνων της Πολιτείας (καθυστερημένες μεν, επιβεβλημένες δε), αντιμετώπισαν με καρτερικότητα τις σκληρές δηλώσεις των Αδώνιδων της κυβέρνησης και οι σοφότεροι της πλατείας Κουμουνδούρου ανάσαναν βαθιά που δεν υποχρεώθηκαν να απολογούνται για μια ακόμη έμπνευση του λαοπρόβλητου ηγέτη, η ταύτιση του κόμματος με τον Γιαννάκο έφτανε και περίσσευε.
Έχει οριστικά γλυτώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την σύνδεση του με τους Θεματοφύλακες; Τίποτε δεν είναι βέβαιο. Στην αξιωματική αντιπολίτευση κάποιοι πήγαν να ψελλίσουν κάτι για «παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων» και για «μία, ακόμη, εκδήλωση της κυβερνητικής αυθαιρεσίας», αλλά κόντεψαν να φάνε ξύλο από τους νουνεχείς και το θέμα έκλεισε (;) προς το παρόν εκεί.
Το απόλυτο ρεζιλίκι αποφεύχθηκε για λίγο, αλλά εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό πως δεν γνώττει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά, άρα μην το δένετε κόμπο πως δεν θα βρεθεί κανένας να «ανησυχήσει» για την τύχη των Θεματοφυλάκων.